Η στυμφαλίδα όρνιθα

Ω, Παναγία Δέσποινα και συ Αγία Μόνη,

μαύρη τον ηύρε συμφορά το Μήτσο στο τιμόνι!

Πρόκειται για το Σύντεκνο που τόνε ξέρετ’ όλοι

απ’ το πολυκατάστημα που έχει εις την πόλη!

Στο τοπικό συμβούλιο τον έβαλε το κόμμα,

κι’ είναι το μέλλον του λαμπρό και Δήμαρχος ακόμα!

Όμως η μοίρα τού ‘παιξε ανάποδο παιχνίδι

κι’ ήταν γραφτό κι’ αυτός να μπει στης ρίμας το ταξίδι

Ήταν μια μέρα του Μαρτιού που ήτανε λιακάδα

και με τ’ αμάξι έσωσε μέχρι την Καρβουνάδα.

Οδήγα και τραγούδαγε κι είχε χαρά μεγάλη,

γιατί είχε δει στον ύπνο του λεφτά με το τσουβάλι!

Ο Τσίπρας, λέει γύριζε πίσω ‘πό τη Ρωσία,

και έφερνε λεφτά σωρό να κάμει μερασία!

Πέφτανε πό τον ουρανό μπροστά στ’ αεροπλάνο,

και ήτανε χαρά Θεού , ήταν ωραίο πλάνο!

Ας είναι, μόλις τέλειωσε μ’ όλες τσι αμπασάδες,

τα μπρος-οπίσω γύριζε από τσι Καρβουνάδες.

Έλεγε, κοίταξε να δεις, κάτι καλό θε να ‘ναι,

να βλέπεις τέτοια όνειρα, ότι λεφτά πετάνε!

Έτσι λοιπόν τελειώνανε τούτα τα πήγαιν’ έλα,

κι ήθελε λίγο για να βγει στη Χώρα, στην Πορτέλα.

Όμως εδώ ήταν γραφτό να γίνει το μοιραίο,

τ’ όνειρο βγήκε, αλλά …φευ, δεν ήτανε ωραίο!

Γδούπος βαρύς ακούστηκε στο μπροστινό το τζάμι!

Τ’ αμάξι όλο τράνταξε, λες κι’ ήτανε τσουνάμι!

Κάτι βαρύ κι ιπτάμενο έπεσε στο παρμπρίζ του,

και σκόνη τού το έκαμε πήρε και το μαλλί του!

Και κει που παραντούραγε κι ώσπου να σταματήσει,

πρόλαβε κι είδε ένα πουλί που ‘χε πιο πριν χτυπήσει!

Έλα Χριστέ κι Απόστολε, έκανε το σταυρό του,

με τούτο δω το ξαφνικό έχασε το μυαλό του!

Ήτανε σκούρο και βαρύ, κάτι πολύ μεγάλο,

με γαλοπούλα έμοιαζε ή ίσως και με γάλο!

Αμέσως εκατέβηκε το…θύμα για να ψάξει

μα κείνο όπως φάνηκε είχε μακριά πετάξει!

Ψάχνει ‘πο δω ψάχνει ‘πο κει, μα τίποτα δε βρίσκει,

δε βρίσκει το τεκμήριο το….φόνο ν’ αποδείξει!

Εδώ θα πρέπει να σας πω, πιο κάτω μες τη μέση,

βρίσκεται σύγχρονο μαντρί και μέσα ένα κοτέτσι.

Είναι του Παπαδόνικου που το ‘χει ένα καμάρι,

φτιάχνει μυζήθρες και τυριά, κι αυγά με το τσουβάλι.

Έτσι λοιπόν ο Δημητρός εκίνησε να πάει,

τον Παπαδόνικο να βρει ρέστα να του ζητάει!

Έκανε και ψοφόκρυο κι αυτό του την εδίνει,

έτσι που το αμάξι του ….κάμπριο είχε γίνει!

Μία και δύο έφτασε και βρήκε τον Νικόλα,

το τι συνέβη του ξηγά και τι θα γίνει τώρα.

Που έγινε ζημιά πολύ, και ποιος θα την πληρώσει;

Της γαλοπούλας τη ζημιά να αποζημιώσει;

Ο άλλος που τον άκουσε με προσοχή μεγάλη

του ΄πε: -Δεν είναι δυνατόν , τού ‘φυγε το κεφάλι!

Εμένα οι γαλοπούλες μου ειν’ μοσχαναθρεμένες,

είναι μια ράτσα γαλλική , κυρίες παινεμένες!

Και ποιος μου λέει ότι αυτό που είδες να πετάει,

ότι δεν ήταν κόρακας που πέρασε και πάει!

Μήπως επρόλαβες να δεις τι νούμερο φορούσε

κι αν ήτανε μονό – ζυγό και ανέ κυκλοφορούσε;

-Μ’ αυτά που λες Νικόλα μου με έβαλες σε σκέψεις,

μια στυμφαλίδα όρνιθα; Όπου εσύ δεν έχεις!

Και τώρα που το σκέφτομαι με έβαλες και σ’ έννοιες,

αυτές απ’ ότι ξέρουμε είναι και σιδερένιες!

Γι’ αυτό το τζάμι μού σπάσε και γίνηκε σα ρύζι,

αυτή σαν πέσει και σε βρει σαν σφαίρα σε θερίζει!

Δεν ξέρω πού κατέληξαν και πως τους βρήκ’ η Δύση

κι αν πήγανε στον ΟΗΕ το θέμα να τους λύσει!

Κείνο που ξέρω, το πουλί, σίγουρα δίχως άλλο,

αν είν’ του Παπαδόνικου, είναι. …καλά μεγάλο!

Ανδρέας Λουράντος – Κονταράτος

Υ.Γ. Στην ιστορία υπάρχει και συνέχεια, την οποία ίσως δεν γνωρίζει ο στιχουργός και την προσθέτω εγώ χωρίς στίχο βεβαίως. Επειδή ο παθών είναι γνήσιος Τσιριγώτης αναζήτησε έναν φθηνό τρόπο να στείλει το όχημα στην Αθήνα για επισκευή, καθώς η επίθεση του ι­πτάμενου εχθρού τού είχε προξενήσει ανεπανόρθωτη βλάβη. Με το μπάχαλο με τα πλοία βρήκε μόνο ένα αυτοκίνητο-ψυγείο, στο οποίο ίσα-ίσα χωρούσε το δικό του. Το βάζει μέσα και βουρ για τον Περαία, αλλά δεν είχε μόνο ατυχία στην Πορτέλα με την ιπτάμενη γαλοπούλα ή …νυχτοκόρακα. Μόλις φθάνει στον Πειραιά, τα όργανα της Πολι­τείας, που είναι πανταχού παρόντα στα ελάσσονα και παντελώς από­ντα στα μείζονα, βγήκαν για έλεγχο. Και θεωρώντας ότι το ψυγείο μπορεί να είχε παράνομα αρνοκάτσικα έκαναν έλεγχο. Και βρίσκουν μέσα ένα αυτοκίνητο! Επειδή αυτό απαγορεύεται αυστηρά βάζουν έ­να χοντρό πρόστιμο πάνω από 10 φορές πιο πολύ από όσο θα κόστι­ζε η μεταφορά με την επισκευή μαζί και ο Τσιριγώτης δημόσιος ανήρ χτυπά τώρα το κεφάλι του και ψάχνει να βρει μήπως συμφέρει να α­γοράσει καινούργιο αμάξι, αν μειώσουν, βέβαια, το πρόστιμο. Αλλιώς μάλλον θα το επισκευάσει και θα το φέρει στο Τσιρίγο από την Πελο­πόννησο αυτή τη φορά και όχι μέσα σε ψυγείο, καθώς θα του .πα­γώσει, όμοια με την τσέπη του!                Μ.

Δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση Φ 302 Μάιος 2015