«Είναι το νερό ανόητοι……»

ΜΠΟΡΕΙ ο τίτλος να αφορούσε το γνωστό αφορισμό για την οικονομία και όχι για το νερό, που είχε αναρτηθεί στο γραφείο του Αμερικανού προέδρου, όμως ο δικός μας πρέπει ασφαλώς να αναρτηθεί στο γραφείο του δημοτικού μας Συμβουλίου, το οποίο έχει πλέον άμεση υποχρέωση να ασχοληθεί με απόλυτη προτεραιότητα με το θέμα αυτό. Εδώ θα επιχειρήσουμε μία ανακεφαλαίωση των όσων έχουμε γράψει κατά καιρούς, όχι για να ασκήσουμε κριτική, αλλά για καταθέσουμε και τη δική μας συμβολή στην αντιμετώπιση του κυριότερου προβλήματος του τόπου. Θα το επιχειρήσουμε με σύντομες φράσεις και διαπιστώσεις.

Είναι αδύνατον για οποιοδήποτε τόπο να συζητά για επενδύσεις, τουριστική ανάπτυξη, αεροδρόμια κλπ, κλπ, αν δεν έχει λύσει το θέμα του νερού.

Απεδείχθη ότι ο κόσμος δεν πειθαρχεί ούτε τιθασεύεται, ασφαλώς δε δεν είναι δυνατόν να οργανώσουμε Δημοτική Αστυνομία για να κυνηγά όσους ποτίζουν κήπους, καλλιεργούν κηπευτικά, πλένουν αυτοκίνητα ή ποτίζουν ….πεζοδρόμια.

Ο μόνος τρόπος πειθαρχίας είναι μέσω μίας σοβαρής πολιτικής τιμών και εφαρμογής άμεσης διακοπής των παροχών σε όσους καταναλώνουν και δεν πληρώνουν χωρίς εμφανή αδυναμία πληρωμής βάσει σαφών κοινωνικών κριτηρίων.

Είναι αλήθεια ότι έχουμε ένα τεράστιο, πεπαλαιωμένο δίκτυο που φθάνει κοντά τα 400χλμ, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμη δικαιολογία. Ας ξεκινήσει μία μελέτη σταδιακής αποκατάστασης και ενοποίησης του δικτύου.

Είναι αλήθεια ότι έχουμε κοντά στα 50 αντλιοστάσια και 30 δεξαμενές,  αλλά αυτό επίσης δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να μελετούμε την κατασκευή μίας κεντρικής δεξαμενής για αποτελεσματικότερη διαχείριση της διανομής.

Είναι αλήθεια ότι θα κόστιζε ίσως υπέρογκα ποσά η αξιοποίηση των απορροών στη θάλασσα μεγάλων ποσοτήτων νερού  (Όχελες, Σπακολάγγαδο, Βόρεια στο Φρεάτσι) αλλά δεν έχουμε και καμία μελέτη να μας τεκμηριώνει την άποψη αυτή πέραν των εικασιών κάποιων ειδικών (;). Δεν πρέπει να γίνει κάποτε, οπότε, αν είναι όντως απαγορευτική η αξιοποίηση αυτών των πηγών να στραφούμε αλλού;

Κάθε χρόνο ακούμε για την κατάσταση στις υπάρχουσες γεωτρήσεις και την απόδοσή τους, καθώς και το άνοιγμα νέων, όμως δεν ακούμε ακόμη με ποίο τρόπο θα ενισχυθεί ο υπόγειος υδροφόρος ορίζων, τον οποίο αλόγιστα εξαντλούμε συνεχώς.

Σχετικά με το προηγούμενο, όλες οι προσπάθειες για αντλήσεις από τη γη νερού προϋποθέτουν βροχοπτώσεις και κατάλληλες καιρικές συνθήκες. Έχει κάνει κανείς συμβόλαιο με τον Ύψιστο για σταθερή παροχή νερού και δεν το γνωρίζουμε;

Αφού δεν μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τους πολίτες να μην σπαταλούν το πολύτιμο υγρό δεν πρέπει να βρούμε ως οργανωμένη κοινωνία τρόπους να υπάρχει νερό σε επάρκεια και λογική τιμή;

Λέγοντας για λογική τιμή, ποίος μηχανισμός θα μας επιτρέψει να την βρούμε, όταν εμείς οι ίδιοι θεωρούμε πλέον πολύτιμο το πετρέλαιο για τα οχήματά μας και όχι το νερό για τη ζωή μας;

Και εδώ μπορούμε να πούμε ότι, διαπιστώνοντας την υπάρχουσα κατάσταση, αφού πρώτα απαντήσουμε σε ΟΛΑ τα παραπάνω ερωτήματα, ποίο συμπέρασμα μπορεί να απομείνει στο τραπέζι, αν αποκλειστούν όλες οι άλλες λύσεις πλην της χρήσης της μόνης ανεξάντλητης πηγής νερού, δηλαδή της θάλασσας;

Ασφαλώς και θα προκύψουν και εδώ δύο εύλογα ερωτήματα. Πρώτον, το υψηλό κόστος αυτής της λύσης και δεύτερον της αδυναμίας σωστής διαχείρισης. Όμως ήδη στο πρώτο έχουμε απαντήσει έμμεσα. Αν δεν έχεις νερό, ποία τιμή μπορεί να θεωρηθεί λογική για να φθάσει στις βρύσες μας; Ασφαλώς αυτή που θα έχει σχέση με την επάρκεια. Στο δεύτερο ερώτημα απάντηση δίνουν τα σύγχρονα «εργαλεία», όπως η ανάθεση του όλου έργου σε αυτούς που θα μπορούσαν να παρέχουν μία σταθερή ποσότητα νερού σε μία σταθερή και προσυμφωνημένη τιμή, όπως γίνεται σε πολλά μέρη του κόσμου και πρόσφατα και στη χώρα μας.

Πριν φθάσουμε στην τελευταία πρόταση υπάρχουν σίγουρα πολλοί ενδιάμεσοι σταθμοί. Πρώτα όμως πρέπει να τεθεί το θέμα με απόλυτη σοβαρότητα και να γίνει διεξοδική συζήτηση με ειδικούς. Ασφαλώς δε αυτούς πρώτα απ΄ όλα πρέπει να χρησιμοποιήσουν οι εκλεγμένοι άρχοντες του τόπου, αφού η εκλογή δεν κατέστησε κανέναν πλέον ειδικό απ΄ ότι ήταν πριν εκλεγεί για να προσεγγίζει τις σωστές λύσεις τόσο πολύπλοκων προβλημάτων.

Καταλήγοντας δεν θα είχαμε καμία αντίρρηση να εξαπολύσουμε μύδρους εναντίων των δημοτικών αρχών, όταν δεν έχουμε νερό ή να τους ψάλλουμε …πολυχρόνια για τις προσπάθειές τους, αν αυτό ήταν αποτελεσματικό, όμως είμαστε βέβαιοι ότι με αυτούς τους τρόπους δεν θα εξασφαλίζαμε νερό! Πρέπει να κάνουμε κάποτε και στον μικρό μας τόπο μία γενική επανεκκίνηση σε όλα τα θέματα (ένα restart, όπως θα έλεγαν οι γνώστες των υπολογιστών) και να μελετούμε μακροπρόθεσμα για τις κατάλληλες λύσεις, αντί να αρκούμεθα σε επιτυχή έστω μπαλώματα, μερικά από τα οποία οφείλονται στο φιλότιμο κάποιων ανθρώπων ή τις καλές συγκυρίες, για τις οποίες λέμε στο τέλος ένα «Δόξα τω Θεώ» εννοώντας ότι τη σκαπουλάραμε άλλον ένα χρόνο και άσε το πρόβλημα στον επόμενο! Αυτό ήδη το έχουμε πληρώσει χρυσό σε κάθε περίπτωση.