Κακοπληρωτές από ανάγκη και κακοπληρωτές από σκοπιμότητα

Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ κρίση που δεν λέει να τελειώσει και εξακολουθεί να δείχνει τα δόντια της και θα τα δείχνει για πολλά χρόνια, αφού η πολιτική ηγεσία απεδείχθη ανίκανη να προχωρήσει στις ελάχιστες συναινέσεις, όπως έκαναν ΟΛΕΣ οι άλλες χώρες, ανέδειξε και ένα μείζον πρόβλημα σχετικά με τις πληρωμές των δανείων ιδιωτών και επιχειρήσεων, αλλά και των λογαριασμών στις επιχειρήσεις κοινής ωφελείας και το κράτος. Επειδή στα Κύθηρα το πρόβλημα είναι μεν πανομοιότυπο με τη λοιπή Ελλάδα, έχει όμως μεγάλες διαφορές όσον αφορά τις δύο κατηγορίες του τίτλου, θα είμαστε συγκεκριμένοι, ειδικά, αφού έχουν παρουσιασθεί και εδώ όλα τα φαινόμενα, που ταλαιπωρούν όλους τους Έλληνες.

Όσον αφορά τα επιχειρηματικά δάνεια, εδώ είχαμε περισσότερο άστοχες κινήσεις και κακούς υπολογισμούς και λίγες περιπτώσεις που μπορούν να ενταχθούν στην καταδολίευση δανειστών. Να έλαβαν δηλαδή κάποιοι δάνεια για να μην τα πληρώσουν ποτέ! Αυτό που έκαναν χιλιάδες επιχειρηματίες σε όλη την Ελλάδα και ήταν μέρος της κρίσης. Οι επιχειρηματίες, λοιπόν, που μπορούν να ορθοποδήσουν πάλι μπορούν να βρουν άκρη με τις ρυθμίσεις που ετοιμάζονται ή έχουν ήδη γίνει από τις τράπεζες. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και με τα δάνεια ιδιωτών, ειδικά τα στεγαστικά. Ασφαλώς εδώ βρέθηκαν σε δύσκολη θέση πολλοί δανειολήπτες, οι οποίοι πράγματι αδυνατούν να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, από τη στιγμή που μειώθηκαν δραματικά τα εισοδήματά τους ή βρέθηκαν άνεργοι μέσα στη δίνη της κρίσης. Και εδώ υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο (Νόμος Κατσέλη κ.α.) που προστατεύουν αυτούς που πράγματι έχουν ανάγκη και αδυνατούν α πληρώσουν. Το πόσο τους προστατεύουν είναι μία άλλη ιστορία, που δεν είναι θέμα του άρθρου αυτού. Όσοι όμως, και στις δύο περιπτώσεις, δεν πληρώνουν ενώ αποδεδειγμένα μπορούν να το κάνουν, αυτοί καλώς να υποστούν τις συνέπειες των κινήσεών τους, καθώς εξ αιτίας τους βρίσκονται σε δυσχερέστερη θέση αυτοί που έχουν πραγματικές ανάγκες.

Παρόμοια είναι τα πράγματα με τους οφειλέτες στους οργανισμούς κοινής ωφελείας. Αν κάποιος δεν μπορεί να πληρώσει πρέπει να γίνει μία ρύθμιση έτσι ώστε και να συνεχίσει να έχει ρεύμα π.χ. και να μπορεί να τακτοποιήσει σε βάθος χρόνου τις οφειλές του. Διαφορετικά είναι τα πράγματα όσων βρίσκουν ως δικαιολογία την κρίση για να πάψουν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Αυτό, εκτός από μία κακή πρακτική είναι και αθέμιτος ανταγωνισμός προς τους καλούς επαγγελματίες, οι οποίοι, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο βρίσκουν λύσεις. Αν όμως ο διπλανός τους δεν πληρώνει καμία από τις υποχρεώσεις του πώς να τον ανταγωνιστούν, αφού θεωρητικά έχει περισσότερη ρευστότητα από αυτούς;

Έτσι, λοιπόν, είναι τα πράγματα και δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο. Δεν είναι όλοι οι οφειλέτες απατεώνες, ούτε όλοι όσοι επικαλούνται την κρίση ειλικρινείς. Η ύπαρξη των λεγομένων «στρατηγικών κακοπληρωτών» σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες οφειλετών είναι δεδομένη και επικίνδυνη, καθώς με τη στάση τους δυσχεραίνουν τη θέση όσων είναι μεν οφειλέτες, είναι όμως εξ ανάγκης και για να βρουν κάποια ικανοποίηση στην ελάφρυνση των υποχρεώσεών τους θα πρέπει να τρέχουν για χρόνια στα δικαστήρια, στα οποία δεν μπορούν ούτε να πληρώσουν τα έξοδα. Η συμπεριφορά των στρατηγικών κακοπληρωτών στερεί από το πιστωτικό σύστημα τους αναγκαίους πόρους,  πρώτον για να διευκολύνει τους έχοντες ανάγκη ρυθμίσεων και δεύτερον για να δώσει νέα δάνεια στην αγορά και να κινηθεί η οικονομία. Μάλιστα, στον τομέα των επιχειρηματικών δανείων ένα τεράστιο ποσοστό είναι δάνεια στρατηγικών κακοπληρωτών, τα οποία κατά το πλείστον συσσωρεύτηκαν με την ευθύνη του κράτους  μέσω των κομματικών διαύλων, που τώρα κάνουν τους ανήξερους, αλλά και με την κακή λειτουργία σε πολλές περιπτώσεις του ίδιου του χρηματοοικονομικού τομέα, δηλαδή των τραπεζών. Δυστυχώς μέσα στον κυκεώνα αυτόν βρήκαν εύκολα τρόπο να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους και όσοι στρέφονται προς την εύκολη λύση της «στάσης πληρωμών», την οποία δυστυχώς «δίδαξαν» με τον πλέον ανεύθυνο τρόπο όσοι ενθάρρυναν κινήματα τύπου «δεν πληρώνω», τα οποία τώρα βρίσκονται στη θέση να κοροϊδεύουν τους συνεπείς στις υποχρεώσεις τους πολίτες και μάλιστα από υπεύθυνες θέσεις, αφού έγιναν μέρος της εξουσίας την οποία συνδιαχειρίζονται! Φυσικά, όπως λέει και ο λαός, «όλα εδώ πληρώνονται» και έρχεται η στιγμή που η ίδια η κοινωνία ξεκαθαρίζει  την ήρα από το στάρι, αν τηρήσει υπεύθυνη στάση και απομονώσει αυτούς  που φωνάζουν δυνατά. Αυτοί συνήθως κάτι κρύβουν πάντα! Δείτε για παράδειγμα τον συρφετό που τρέχει να υποστηρίξει έναν κάποιον Σώρρα, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει 600δις, τα χαρίζει στο κράτος και αυτό δεν τα παίρνει!  Και καλά αυτός, όσοι έχουν μία σταλιά νιονιό στο κεφάλι τους γνωρίζουν κάλλιστα περί τίνος πρόκειται. Οι άλλοι, οι οπαδοί του, τι κάνουν; Φωνάζουν δήθεν για τον αρχηγό στη βάση του μυαλού τους (λέμε τώρα…) όμως έχουν άλλο σκοπό. Να γλυτώσουν τα δικά τους χρέη, τα οποία Κύριος οίδε πώς τα δημιούργησαν. Αλλά, πώς να πάει μπροστά μία χώρα, όταν το ¼ των κατοίκων της πιστεύει ότι τους ψεκάζουν και πολλοί ξεκινάνε από τα άκρα της να πάνε στην Αθήνα να διαδηλώσουν για έναν υπόδικο, που αν είχε όσα ισχυρίζεται ότι έχει δεν θα ήταν υπόδικος;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ Φ. 338 ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018