Κατάπατησε μια παραλία και η κυβέρνηση θα σε στηρίξει

Η νέα παράταση του Υπουργείου Περιβάλλοντος στις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων στους αιγιαλούς, και η απροθυμία ακόμα μιας κυβέρνησης να εφαρμόσει τη νομοθεσία

Δε νομίζω να υπάρχουν πολλοί συμπολίτες που δεν βλέπουν ότι η σχέση και αυτής της κυβέρνησης με την επιβολή του νόμου είναι από ψυχρή εως εχθρική. Η διακυβερνητική και πατροπαράδοτη ανοχή στην παραβατικότητα συνεχίζεται κανονικά από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα αποδεικνύοντας ότι τελικά το κράτος έχει συνέχεια, αλλά νομίζω πως στις καταπατήσεις αιγιαλών και παραλιών συντελείται κάτι μεγαλειώδες στη σχέση κυβέρνησης και νόμου. Γιατί στις καταπατήσεις αιγιαλών και παραλιών η κυβέρνηση δεν ανέχεται απλώς, αλλά βοηθά όσο περισσότερο μπορεί τους τελεσίδικα καταδικασμένους συμπολίτες. Και το κάνει με τρόπο τόσο απροκάλυπτο που με κάνει να αναρωτιέμαι μήπως προκειται για κάποιο σατιρικό δρώμενο το οποίο δεν έχω καταλάβει. Γιατί διαφορετικά δύσκολα εξηγείται η νέα παράταση 6 μηνών (είχε προηγηθεί κι άλλη ενός έτους) που έδωσε το υπουργείο «Περιβάλλοντος» (το «Καταπατητών» θα ήταν πιο ταιριαστό νομίζω) στις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων σε αιγιαλούς και παραλίες σε υποθέσεις που έχουν τελεσιδικήσει. Δηλαδή σε υποθέσεις στις οποίες το έγκλημα έχει γίνει πέρα από κάθε αμφιβολία.

Αν από μόνη της η πληροφορία της παρατασης σας φαίνεται εξοργιστική, κρατήστε λίγα από τα νεύρα σας για την αιτιολόγια που αναφέρεται στην τροπολογία η οποία κατατέθηκε σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Εξωτερικών (ναι, μια τροπολογία σαν αυτές στις οποίες η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα έβαζε τέρμα). Πάρτε βαθιά ανάσα κι αν έχετε πρόβλημα πίεσης σταματήστε εδώ. Γιατί η παράταση στις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων σε αιγιαλό και παραλίες δίνεται επειδή «η κατεδάφιση και η αποβολή θα προκαλούσε σοβαρά προβλήματα και μη αναστρέψιμα τετελεσμένα σε πολύ μεγάλο αριθμό φορέων και προσώπων (ιδίως τουριστικές επιχειρήσεις)». Αφού ξαναγράψω ότι εδώ μιλάμε για ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΕΣ δικαστικές αποφάσεις θα πρέπει να βγάλω το καπέλο στην κυβέρνηση όπως οφείλει κανείς να κάνει σε κάθε άνθρωπο ή θεσμό που πρωτοπορεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Γιατί είμαι σίγουρος (σχεδόν σίγουρος, γιατί υπάρχουν παντού Έλληνες) οτι πουθενά στον κόσμο δεν έχει αναστελεί τελεσίδικη απόφαση που να διορθώνει εγκλήματική ενέργεια με το σκεπτικό ότι έτσι βλάπτεται οικονομικά ο εγκληματίας.

Είναι σα μια κυβέρνηση να αποφασίζει να μην κατάσχει προϊόντα λαθρεμπορίου προκειμένου να μη βλάψει οικονομικά τους λαθρέμπορες. Είναι σαν να ψηφίζει νόμο που επιτρέπει το εμπόριο ναρκωτικών προκειμένου να μην έχουν οικονομική ζημιά οι έμποροι ναρκωτικών. Είναι σα να ψηφίζει νόμο να μην επιστρέφονται τα κλοπιμαία στους ιδιοκτήτες για να μην καταστραφούν οικονομικά οι κλέφτες. Και όσο γράφω συνειδητοποιώ ότι είναι σα μια σατιρική εκπομπή να σατιρίζει την κυβερνητική απροθυμία για επιβολή του νόμου. Αλλά είναι η πραγματικότητα. Είναι μια αληθινή απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης.

Ειλικρινά δεν μπορω να φανταστώ τι αναγκάζει την κυβέρνηση να ταχθεί τόσο απροκάλυπτα στο πλευρό εγκληματιών (εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι η καταπάτηση αιγιαλού και παραλίας δεν είναι έγκλημα, πράγμα αδιάφορο γιατί το πιστεύει ο νόμος). Είναι τα ψηφαλάκια; Μήπως στην κυβέρνηση υπάρχει κάποια ακατανόητη απέχθεια για τις παραλίες; Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο, πολύ χειρότερο;

Όποια κι αν είναι η αιτία πίσω από τη σπουδαία αυτή τροπολογία εγώ αναρωτιέμαι αν η κυβέρνηση θα περιοριστεί στους καταπατητές αιγιαλών και παραλιών ή αν, σε κάποιο υπουργικό συμβούλιο στο εγγυς μέλλον, ακουστεί η φράση «καλή η απροθυμία μας να τιμωρήσουμε γενικώς παραβατικούς και εγκληματίες, αλλά άλλη χάρη έχει η νομοθετική προστασία τους». Και μπραβο τους.