Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια με το νερό

ΦΑΙΝΕΤΑΙ πως δεν μάς φτάνει που δεν χρησιμοποιούμε τίποτε από τη σοφία που μάς κληροδότησαν οι παλαιότερες γενιές, αλλά κράτος και πολίτες δεν δίνουμε καμία σημασία σε όσα θα έπρεπε να είχαμε ήδη πράξει για να αποφύγουμε τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, η οποία, με τη σειρά της, πάλι στην απληστία και αφροσύνη μας οφείλεται.

Ύψιστο παράδειγμα το νερό, για την έλλειψη του οποίου οι καμπάνες είχαν χτυπήσει πολύ ενωρίς, αλλά «πού μυαλά….» που έλεγαν οι παλαιότεροι.

Advertisement

Φέτος, εδώ στον τόπο μας βιώνουμε άλλη μία χρονιά με ανεπαρκείς βροχοπτώσεις και οι αρμόδιοι τρέχουν πάλι στο παραπέντε μήπως με μερικές ακόμη τρύπες μπαλώσουν τα πράγματα για μία χρονιά ακόμη. Ως πότε όμως θα γίνεται αυτό; Αφού το νερό που βγάζουν οι γεωτρήσεις, όσες και όσο βγάζουν, δεν προέρχεται από θαύματα, αλλά έρχεται από …πάνω κι αν δεν βρέχει απλά δεν θα έχει! Ας ξεκινήσουμε όμως από τη σοφία των παλαιοτέρων, που την αφήσαμε στην άκρη, αφού τα δίκτυα ύδρευσης μετέτρεψαν τις στέρνες σε αποθήκες και τα πηγάδια σε βόθρους! Σε όσα σπίτια υπάρχουν ακόμη, βλέπουμε στέρνες που μάζευαν το νερό της ταράτσας από τη βροχή να έχουν χωρητικότητα 50,100 ακόμη και 200 κυβικά. Που κάλυπταν τη λάτρα της οικογένειας κι έναν μικρό κήπο. Το δε κράτος της παραδοσιακής προχειρότητος ακόμη να κάνει υποχρεωτική την κατασκευή δεξαμενών. Αλλά κι εμείς, όταν φτιάχνουμε τα σπίτια μας το αποφεύγουμε και δεν παίρνουμε παράδειγμα από τους παλιότερους.  Κι αυτό για μείωση του κόστους. Και άσχετα αν μόλις λίγο καιρό μετά ζητάμε από κράτος, δήμους κλπ νερό, νερό, νερό, για κήπους, πισίνες, φυτείες…

Από αφαλατώσεις, πάντα ξεκινάμε αργά, μπλέκουμε και στη γραφειοκρατία και πολλές φορές, χωρίς γενικό σχεδιασμό. Παραβλέπουμε το τεράστιο κόστος ενέργειας, δεν θέλουμε να την λάβουν από μία ανεμογεννήτρια ή ένα φωτοβολταϊκό γιατί έχουμε και το φόβο όσων αντιδρούν και φθάνουμε απλά εκτός από το νερό που ζητάμε να απαιτούμε να είναι και φτηνό. Και ποίος τολμά να εκλογικεύσει τις τιμές για να μην γίνεται σπατάλη, αφού θα ακούσει τα εξ αμάξης από τα ηλεκτρονικά καφενεία; Όμως όλα έχουν ένα κόστος. Ο αείμνηστος νομπελίστας Π. Σάμελσον έγραφε «και το μάνα εξ ουρανού αν έπεφτε σε σταθερή ποσότητα, θα είχε κάποια στιγμή μία τιμή, αφού δεν θα ήταν μόνιμα σε επάρκεια». Αλλά, ποίος χ……. για το τι λένε και κάνουν οι παλιοί κι οι σοφοί. Εμείς να την βγάλουμε και φέτος κι ας πάει το παλιάμπελο του χρόνου.

Για να μην συνεχίσουμε και πούμε κι άλλα δυσάρεστα από αυτά που κανείς δεν θέλει να ακούει. Αν δεν κάνουμε ένα σχεδιασμό με προοπτική για 2-3 δεκαετίες ή περισσότερο, αν δεν βασιστούμε σε μελέτες και όχι σε απόψεις, αν δεν κάνουμε όσα πρέπει με άλλα λόγια, κανένας Δήμος, κανένα κράτος και κανένας από μας δεν θα δώσει βιώσιμες και μεσο-μακροπρόθεσμες λύσεις. Απλά κάθε χρόνο θα λέμε τα ίδια και τα ίδια μέχρι που θα μας πλακώσει η επερχόμενη ερημοποίηση, που, μάλλον θα συμπέσει με τον προσδοκώμενο (;) υπερτουρισμό, την αλόγιστη κατανάλωση, την απαίτηση για χαμηλές τιμές και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Φυσικά, την ευθύνη για το σχεδιασμό και τις μελέτες που απαιτούνται την έχει ο Δήμος και από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Καλό καλοκαίρι!

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κυθηραϊκά στο φύλλο Ιουνίου 2024