Κοίτα ποιοι μιλάνε για την παγίδα του Σόιμπλε!

Βγαίνουν ένας-ένας στις τηλεοράσεις και κατηγορούν τον αποθανόντα Σόιμπλε ότι είχε σχέδιο να διώξει την Ελλάδα από την ζώνη του ευρώ. Πρωταγωνιστές ή δευτεραγωνιστές του θρυλικού 2015, επιμένουν ακόμα και σήμερα ότι ο «Γερμαναράς» ήταν ο ένοχος της περιόδου και εκείνοι οι αθώοι. Ο μέγας γνώστης της θεωρίας των παιγνίων Γιάνης Βαρουφάκης πιάστηκε από την μύτη σαν όλα τα «έξυπνα» πουλιά, αλλά δεν έφταιγε ο ίδιος με τις αλλοπρόσαλλες θεωρίες του που κόντεψαν να μας γυρίσουν έναν αιώνα πίσω. Εφταιγε ο απέναντι του που δεν αφέθηκε να πέσει στην –δήθεν- παγίδα του Γιάνη.

Αμ ο δευτεραγωνιστής τότε Τσακαλώτος, τα ίδια ακριβώς δεν λέει στα κανάλια; Οτι ο Γερμανός ήθελε να μας εξοβελίσει από την Ευρώπη με ένα πουρμπουάρ 50 δισ. (για τρόφιμα και φάρμακα), αλλά ευτυχώς που ο Τσίπρας αντιλήφθηκε τη διαβολική του πρόθεση και έστριψε την τελευταία στιγμή. Τα λέει αυτά ο Τσακαλώτος λες και απευθύνεται σε λωτοφάγους, σε ανθρώπους με μνήμη χρυσόψαρου. Λες και δεν ζούσαμε τότε στην Ελλάδα αλλά αλλού. Λες και δεν έχουμε πια εμπεδώσει ότι ο μέγιστος ένοχος εκείνης της διακεκαυμένης περιόδου ήταν ο ίδιος ο Τσίπρας. Δεν θα ξαναγράψουμε δα και την Ιστορία.

Αν με εξοργίζει κάτι από όλους αυτούς τους (νυν και πρώην) Συριζαίους που επιστρατεύτηκαν να θυμηθούν γεγονότα με αφορμή τον θάνατο του Σόιμπλε, είναι ότι με τις απανωτές σαχλαμάρες τους για την περίοδο του 2015 με εξαναγκάζουν να υπερασπιστώ τον Γερμανό. Καθόλου δεν τον χώνευα, ήταν πολύ προτεστάντης για την ελληνική μου νοοτροπία και πολύ στριφνός ως χαρακτήρας για να μου γίνει προσωπικά συμπαθής. Αλλά όταν ένας στριφνός προτεστάντης συναντά έναν ασυνάρτητο τυχοδιώχτη, αν υποχρεωθώ να πάρω το μέρος κάποιου θα προτιμήσω τον πρώτο. Αν μη τι άλλο, ξέρω ποιον έχω απέναντι μου.

Εκαναν ένα δημοψήφισμα με το οποίο (κατ’ ουσίαν) ρώτησαν τον κοσμάκη αν ήθελε να μείνουμε ή να φύγουμε από την Ευρώπη. Πήραν με 60% εντολή εξόδου, τη μετέφεραν μετά βαΐων και κλάδων στις Βρυξέλλες κραδαίνοντας της ως την υπέρτατη απειλή και όταν ο Σόιμπλε άνοιξε την πόρτα και τους είπε «περάστε έξω λοιπόν», έβαλαν τις φωνές ότι τους (και μας) την είχε στημένη. Οποία αφέλεια και αφροσύνη. Και καλά που μας τα έλεγαν τότε, κάποιοι τα πίστευαν. Να συνεχίζουν να τα λένε και σήμερα, ενώ (εξ αιτίας όσων έκαναν και λένε) βρίσκονται στην θέση που τους αξίζει; Ε όχι…