Λοιπόν, «Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός»; Τα καταφέραμε πάλι!

ΑΣΦΑΛΩΣ δεν είμαστε προφήτες, όμως δεν ήθελε δα και πολύ μυαλό για να κατανοήσει ακόμη και ο κάθε αφελής ότι, για να ξεκινήσει ένας διχασμός δεν χρειάζονται και πολλά πράγματα. Όπως σε μία πυρκαγιά αρκεί συνήθως μία σπίθα. Εννοείται δε ότι ΜΕΤΑ, όταν αρχίσουμε να ψάχνουμε στα αποκαΐδια, ο καθένας θα χρεώνει στον άλλον με τη μεγαλύτερη ευκολία την ευθύνη και όλοι μαζί ίσως ψάχνουν έναν τρίτο για να την αποφύγουν οι ίδιοι. Ή, τουλάχιστον, αυτό θα νομίζουν! Και στα Κύθηρα, όπως σε όλη την Ελλάδα, το σαράκι του διχασμού ξεφυτρώνει εύκολα και κατατρώει κάθε υγιή ιστό. Στην παρούσα εποχή ασφαλώς δεν είχαμε τίποτα άλλο να ασχοληθούμε παρά να τεθεί για μία ακόμη φορά θέμα Προσκυνημάτων, το οποίο όμως στο βάθος δείχνει τον πραγματικό στόχο. Εγχώριος! Και τώρα ακούς τα πλέον απίθανα. «Και τι με νοιάζει εμένα η Εγχώριος» ή «Δεν πα να τα πάρει όποιος θέλει τα Προσκυνήματα» και άλλα ευήθη, τα οποία ίσως να ήταν ακόμη και αστεία αν δεν ήταν επικίνδυνα. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με αυτά και όσους ξεφουρνίζουν αυτές τις βλακείες, καθώς έχουμε λάβει θέση πλειστάκις. Όμως, η σαφέστατη πρόβλεψή μας ότι θα οδηγηθούμε σε έναν ακόμη διχασμό επιβεβαιώνεται πλήρως. Τα καταφέραμε πάλι. Μετατρέψαμε ένα, ουσιαστικά ανύπαρκτο θέμα, σε ντέρμπυ «Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός». Εμάς δεν μας απασχολεί πόσοι στοιχίζονται πίσω από κάθε άποψη, αλλά ότι δίδεται μία ακόμη ευκαιρία για αντιπαράθεση, ακόμη και αν αυτό δεν ήταν στόχος (τουλάχιστον διακηρυγμένος) ουδενός εκ των μονομάχων. Αμέσως με το ξέσπασμα –από το πουθενά είναι η αλήθεια- της παρούσας κρίσης  άρχισαν οι συσχετισμοί. Άλλοι, τάσσονται με τη μία πλευρά απλά γιατί έχουν παράπονα με την άλλη. Άλλοι γιατί έχουν συμφέροντα και ελπίζουν –αφελώς- ότι μία αναταραχή ή σαρωτική νίκη αυτού που υποστηρίζουν θα τους κάνουν να γλυτώσουν μερικά χιλιάρικα. Άλλοι βλέπουν ευκαιρία να γίνει απλά ένας «χαβαλές» και άλλοι, οι περισσότεροι, έχουν σοβαρότερες ασχολίες και προβλήματα…. Και αυτό όμως επικίνδυνο είναι, καθώς πάντα αυτές τις συγκυρίες αναζητούν οι «κακοί λύκοι» για να φάνε τα πρόβατα από το μαντρί.

Κοντολογίς. Όχι μόνο δεν αποφύγαμε όσα φοβόμαστε, αλλά πλέον μετράμε στρατούς, στρατιώτες και …πυρομαχικά. Και ετοιμαζόμαστε όλοι για έναν πόλεμο, την έκβαση του οποίου ουδείς μπορεί να προδικάσει, καίτοι στους πάντες είναι γνωστό ότι στους πολέμους και οι νικητές πολλές φορές είναι χαμένοι! Και δεν κατανοούμε, ειλικρινά, πώς ξεκίνησε τώρα αυτός ο «πόλεμος» και γιατί θα πρέπει να πάει μέχρι τέλους. Βέβαια όλοι οι πόλεμοι με άλλους όρους και προοπτικές ξεκινούν και αλλού καταλήγουν. Αλλά πόσοι γνωρίζουν ή πόσοι θυμούνται την ιστορία; Δυστυχώς από αυτήν διδασκόμεθα ότι οι άνθρωποι ουδέν διδάσκονται από αυτήν!

Advertisement

Και η κατακλείδα ως επιμύθιον. Οι απόψεις μας είναι γνωστές και ίσως είμαστε από τους λίγους που τις εκφράσαμε με τόση σαφήνεια. Αυτός ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει πριν ανάψει φωτιές που δύσκολα θα σβήνουν. Και αυτοί που τον ξεκίνησαν οφείλουν να αναλογισθούν ότι όποια και αν είναι η έκβασή του θα είναι χαμένοι τελικά όλοι. Τι νόημα θα έχει να ποιμαίνει ένας ηγέτης έναν διχασμένο λαό, όσους «στρατιώτες» και αν καταφέρει να επιστρατεύσει και όσες «νίκες» και αν εξασφαλίσει στο «στρατό» του; Ο οποιοσδήποτε πόλεμος αφήνει πίσω του πάντα μόνο θύματα. Και γιατί ένα από αυτά να είναι ο Μητροπολίτης, που δεν είχε ουσιαστικά κανέναν απέναντί του μέχρι τώρα ή ένας Δήμαρχος που εξελέγη με τόσες προοπτικές και με ισχυρή πλειοψηφία; Ας ξεχασθούν τα πείσματα και οι εχθροπάθειες και ας γυρίσουμε απλά εκεί που είμαστε λίγο καιρό πριν. Αλλιώς κι οι νικητές χαμένοι θα είναι!