Λούζεται η αγάπη μου στον Γουαδαλκιβίρ

Αγαπημένοι μου φίλοι πήρα μια μεγάλη απόφαση!

Αυτή τη φορά δεν θα σας γράψω ρίμα όπως συνηθίζω.

Πάντα το χα απωθημένο να γράψω ένα παραμύθι, ναι, καλά ακούσατε, ένα παραμυθάκι για τα μικρά Τσιριγωτόπουλα που τα καημένα ποτέ δεν τα σκέφτηκα λες και δεν έχουν ψυχή κι αυτά!

Βαρέθηκα πια τα πειράγματα και τις Ρίμες! Θα γράψω κάτι αγνό και αθώο για τους μικρούς μου φίλους, να δείξω κι εγώ πως έχω και καλό πρόσωπο, και δεν κοιτάζω μόνο να σας κοροϊδεύω!

Είναι η πρώτη μου φορά και συγχωρέστε με αν δεν είναι καλό.

Ήταν λοιπόν, μια φορά κι έναν καιρό, μια οικογένεια από πέστροφες, μια ευτυχισμένη πέστροφο-οικογένεια που ζούσε σε ένα ήρεμο ποταμάκι κάπου κει προς τη βόρειο Ελλάδα!

Ήτανε ο πατέρας πέστροφος που φρόντιζε να μη λείψει τίποτα από την οικογένεια! Όλη μέρα έψαχνε για νόστιμους μεζέδες και γύριζε κατάκοπος το βράδυ στο σπίτι.

Η μαμά πεστροφίνα, καλή νοικοκυρά που τα είχε όλα στο σπίτι στη τρίχα! Πάντα φαγητό μαγειρεμένο, όλα πεντακάθαρα και συγυρισμένα να τα βρουν μόλις γυρίσουν.

Ο ….μεγάλος γιός το πεστροφόπουλο ένα πανέμορφο αγόρι, αν και πολύ ζωηρό, κολύμπαγε με τη μικρή ουρίτσα του πάνω-κάτω σκαρώνοντας κάθε λογής σκανδαλιές!

Και τέλος η μικρή πεστρουφίτσα, ένα χάρμα οφθαλμών! Μόλις που είχε πάρει τη μέση, πότε κολυμπώντας πότε μπουσουλώντας απολάμβανε τη ξεγνοιασιά της ηλικίας της!

Κάθε πρωί, εκτός από τα Σάββατα και τις Κυριακές, πριν πάει για δουλειά, ο πέστροφος τα έπαιρνε απ το…πτερύγιο να τα πάει στο σχολείο το πεστροφόπουλο,  και στο νηπιαγωγείο την πεστρουφίτσα.

Τι ιστορίες δεν τους έλεγε στο δρόμο, για καλές νεράιδες αλλά και για τεράστια άγρια ψάρια που παραφύλαγαν να τους κάνουν μια χαψιά και πόσο προσεκτικοί πρέπει να είναι όταν φεύγουν μακριά απ το σπίτι.

Αυτό όμως που άρεσε περισσότερο στα παιδιά ήταν τα Σαββατοκύριακα που δεν είχαν σχολείο, (δεν είχαν και τηλεόραση) να χαζεύουν με τις ώρες κάτι τεράστια μακρουλά πράγματα που γλιστρούσαν ανάλαφρα στην επιφάνεια του ποταμού και εξαφανίζονταν κάτω μακριά εκεί, στο άγνωστο που εκείνοι δεν είχαν πάει ποτέ!

Ο μπαμπάς πέστροφος ήταν πολύ επιφυλακτικός με αυτά τα περίεργα κατασκευάσματα! Σαν σοφός που ήτανε είχε ακούσει πως πάνω εκεί καθόντουσαν άνθρωποι που δεν είχαν και πολύ καλή φήμη! Έριχναν στο νερό κάτι ψιλές τρίχες που στην άκρη τους είχαν ένα γυριστό σίδερο με εκλεκτό φαΐ επάνω του και αλίμονο αν δοκίμαζες να το δαγκώσεις! Έκανε μια χράτς και σε τράβαγε έξω απ το νερό! Κανείς δεν ξανάδε ποτέ αυτές τις πέστροφες, ούτε έμαθαν τι απέγιναν!

Κάπως έτσι κυλούσαν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, ήρεμα ειρηνικά και τίποτα δεν φαινόταν ικανό να διαταράξει αυτή την ηρεμία!

Τίποτα; Μεγάλη κουβέντα είπαμε! Ήταν ένα Σάββατο θαρρώ που τα πεστραδελφάκια αγκαλιασμένα χάζευαν για άλλη μια φορά τα μεγάλα μακρουλά πράγματα να κατεβαίνουν τον ποταμό: Κοίτα αυτό πως  γέρνει! Είπε το πεστροφόπουλο γελώντας! –Ναι-ναι απάντησε η πεστρουφίτσα, πλάκα έχει!

Δεν πρόλαβε, αλίμονο, να ολοκληρώσει τη φράση του και έγινε κάτι που δεν είχε ξαναγίνει στους αιώνες!

Αρχικά το…μακρουλό πράγμα ταλαντεύτηκε μες το νερό και κατόπιν αποκολλήθηκε ένας φοβερός όγκος, μεγάλο σαν χίλιες και παραπάνω πέστροφες, που έπεσε με πάταγο τεράστιο ανάσκελα στο νερό εξορίζοντας και την τελευταία σταγόνα προς τι όχθες αφήνοντας τα δύστυχα ψάρια να σπαρταρούν ανίκανα να κολυμπήσουν! Ταυτόχρονα και δεύτερος «όγκος» πηδά στο νερό, όρθιος αυτή τη φορά, προσπαθώντας να σώσει τον πρώτο!

Οι δύστυχες πέστροφες ασφυκτιώντας προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έγινε!

Κατά τύχη, στο σχολείο, την προηγούμενη μέρα είχαν κάνει στα θρησκευτικά το θαύμα του Μωυσή στην ερυθρά θάλασσα, και σου λέει νάτο! Αυτό είναι, το θαύμα έγινε, άνοιξαν τα νερά του ποταμού!

Μετά από λίγο, όπως στο θαύμα, όλα έγιναν όπως πριν, τα νερά ξαναγύρισαν στον ποταμό, οι άνθρωποι ξαναβγήκαν στο …μακρουλό πράγμα και οι πέστροφες συνέχισαν να κολυμπούν μη μαθαίνοντας ποτέ τι ήταν αυτό που τάραξε την μονότονη ζωή τους!

Εσείς όμως, αγαπητοί μου φίλοι, θα μάθετε τι έγινε διότι μπορεί να το είδαμε σαν ένα παραμύθι και να το ζήσαμε από την πλευρά της …πεστροφοεικογένειας, αλλά όσο και να σας φαίνεται περίεργο, το σενάριο είναι πέρα ως πέρα αληθινό!

Πριν από λίγο καιρό λοιπόν, μια συμπαθείς παρέα Τσιριγωτών πήγαν εκδρομή με πούλμαν από την Αθήνα να θαυμάσουν τις φυσικές ομορφιές του τόπου μας. Το πρόγραμμα περιείχε μεταξύ άλλων και …Ράφτινγκ στο Ταυρωπό ποταμό!

(κάθοδο του ποταμού με σκάφος).

Μεταξύ των συμμετεχόντων ήταν και ο εκλεκτός συμπατριώτης συνονόματος και συνεπίθετος Ανδρέας Λουράντος πολιτικός μηχανικός, κατά κόσμο Γειασαντρέας!

Αυτός λοιπόν σε έναν απότομο ελιγμό του σκάφους  πήγε τον ..ορθανάσκελο μέσα στο νερό σπέρνοντας τον τρόμο στις πέστροφες, ο δε …διασώστης του ήταν ο εκλεκτός υπάλληλος του Δήμου, Κώστας Στάθης Σπιθέας.

Και του χρόνου!

Ανδρέας Λουράντος-Κονταράτος.

 

Δημοσιεύθηκε στο φ. 308, Δεκέμβριος 2015 της έντυπης έκδοσης.