Με λένε Ηλία

Γεια σας,

Με λένε Ηλία. Είμαι 37 ετών (να σας πώ την αλήθεια, δεν είμαι 37 αλλά το ανάποδο 73. Ζητώ όμως την κατανόησή σας, τη συμπάθεια και σας υπόσχομαι ότι δεν θα μετανιώσετε). Είμαι Αθηναίος πολίτης από γεννησιμιού μου (γκάγκαρος που λένε)

Δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Ακόμα. Είμαι παντρεμένος 45 χρόνια με την ίδια γυναίκα. Ακόμα. Γνωρίζω ότι ελάχιστοι έχουν δει το πρόσωπό μου. Ακόμα. Μπορώ όμως να σας το περιγράψω. Αυτό που με διακρίνει, είναι τα μεγάλα μπλε μάτια μου και το υπέροχο χαμόγελό μου, το οποίο σαγηνεύει τους πάντες. Ακόμα. Προσωρινά όμως , δεν μπορώ να δημοσιεύσω φωτογραφία μου, διότι έχω δύο προβληματάκια. Έχω κάνει τελευταία εγχείρηση καταρράκτη στο αριστερό μάτι και έχω δώσει προς επιδιόρθωση το κάτω μασελάκι, διότι ξεκολλάει.

Προέρχομαι από ταπεινή οικογένεια, μορφώθηκα δουλεύοντας σκληρά, αλλά τα κατάφερα. Δεν χρειάζομαι άλλα χρήματα για να ζήσω καλά. Μιά χαρά ζω με τη σύνταξη του φαροφύλακα, με βαθμό αποχώρησης Αρχικελευστή.

Τελείωσα το νυχτερινό επτατάξιο γυμνάσιο και αποφοίτησα με βαθμό 14 7/12 δηλ. σχεδόν άριστα, όταν ο ένας και μοναδικός αριστούχος στην τάξη έφυγε με 16.

Τέλος πάντων, δίνω εξετάσεις και μπαίνω , στην πρώτη πεντάδα, στη Σχολή Φαροφυλάκων. Στο Πολεμικό (τότε Βασιλικό) Ναυτικό, η σχολή Δοκίμων , για τους αξιωματικούς, ήταν κάτι σαν το Χάρβαρντ (της Ελλάδας εννοείται), ενώ η Σχολή Φαροφυλάκων, περίπου ισότιμη με την Goldman Sachs. Για τέτοιο επίπεδο μιλάμε.Εκεί, στα μαθήματα του management, γνώρισα τον κόσμο της Οικονομίας. Τον κύκλο του χρήματος, τα επιτόκια και πώς διαμορφώνονται, τις αγορές κεφαλαίων, πώς δουλεύει το χρηματιστήριο, φυσικά τα παράγωγα και τα παράγωγα αυτών ήτοι απληστία, αναλγησία, αθέμιτος πλουτισμός και ό,τι βρώμικο κινείται στις αγορές χρήματος. Και αηδίασα.Εκεί έμαθα και τα Αγγλικά μου, τα οποία δεν μπορώ όμως να τα συγκρίνω με άλλων..Γνωρίζω κάποια Γαλλικά, κυρίως της πιάτσας και λίγα Αρβανίτικα από τη γιαγιά μου.

Όσον αφορά στη φυσική μου κατάσταση, θεωρώ ότι είναι παραπάνω από άριστη καθώς όλοι οι δείκτες των αιματολογικών μου εξετάσεων, είναι εξαίρετοι. Ούτε διαβήτη, ούτε χοληστερίνη, ούτε τριγλυκερίδια, τίποτα. (Φυσικά, κάποιο ρόλο θα παίζουν και τα χάπια που λαμβάνω καθημερινά, αλλά νομίζω ότι είναι μικρός). Βέβαια, γυμνάζομαι ανελλιπώς . Στο γυμναστήριο σηκώνω πολλά, για την ηλικία μου, κιλά, κάνω πολύ μονόζυγο, περνάω μπάρες, τρέχω διάδρομο κλπ. Και όλα αυτά, μέσα σε 20 λεπτά.Πρόσφατα δε, συμμετείχα και στον ημιμαραθώνιο του ημιμαραθωνίου (5 χιλιόμετρα) και τερμάτισα άνετα σε χρόνο 3 ώρες και 15 λεπτά. Αυτά ως προς τα εξωτερικά μου χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά στα εσωτερικά μου ενδιαφέροντα, μου αρέσει πολύ η ποίηση, με προτιμητέο ποιητή τον Καβάφη, τον Τ.Σ Ελιοτ, τη Σύλβια Πλαθ και τη Σαπφώ.

Οι μουσικές μου προτιμήσεις ξεκινούν από το ρεμπέτικο (ως παιδί της εργατιάς), απλώνεται στο ροκ, περνάει στην country και καταλήγουν στους Queens με ιδιαίτερο θαυμασμό στον καταπληκτικό Φρέντι Μέρκιουρι.

Για τη λογοτεχνία τι να πώ. Μ’ αρέσουν τα πάντα. Από Λένα Μαντά μέχρι Τρούμα Καπότε και από Αύγουστο Κορτώ μέχρι Κώστα Ταχτσή.

Και η μεγάλη μου αγάπη, το θέατρο. Μπορώ να κάθομαι ατελείωτες ώρες στο θέατρο της Επιδαύρου και να φαντάζομαι να παίζονται όλα αυτά τα, παγκόσμιας αναγνώρισης, έργα των μεγάλων τραγικών και κωμωδιογράφων μας. Αισχύλος,Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αριστοφάνης, Παπαδιαμάντης, Καζαντζάκης κλπ.

Και από κινηματογράφο; Τα πάντα όλα. Τι Μπέρκμαν, τι Ταρκόφσκι, τι Αγγελόπουλος (από εκεί γνώρισα τα Κύθηρα), τι Σκορτσέζε και πάει λέγοντας.Πάντως, να σας πω την αμαρτία μου, εμένα μου άρεσε πάρα πολύ και γέλαγα συνεχώς, η ταινία ” Η Αλίκη στο ναυτικό”. Ταινιάρα.

Α, και για να μην το ξεχάσω, μην παρασύρεστε από το επώνυμό μου. Δεν, δεν είμαι Κρητίκαρος.

Τώρα φυσικά θα αναρωτιέστε, τι θέλει να πει ο ποιητής.

Θέλω να πω ότι είμαι έτοιμος και λαχταρώ να προσφέρω στην κοινωνία. Αναλογιζόμενος το χάος της Αθήνας και το ανεξερεύνητο των κατοίκων της, σκέφτηκα να απευθυνθώ στη μικρά αλλά ζώσα κοινωνία των Κυθηρίων. Αυτά τα χρόνια που γράφω πού και πού για να καυτηριάσω όσο μπορώ τα κουλά της παλαβής αυτής χώρας, ήρθα πιό κοντά στους ιδιομορφους, δημιουργικούς και πλακατζήδες Κυθήριους. Είμαι έτοιμος λοιπόν να αναλάβω οποιαδήποτε θέση μου προσφερθεί ή να διεκδικήσω στα κοινά των Κυθηρίων. Δυστυχώς, φέτος δεν πρόλαβα να προετοιμαστώ καταλλήλως για τη Δημαρχία του νησιού. Δεν πειράζει, και ο Χαρχαλάκης καλός άνθρωπος φαίνεται. Θα περιμένω.
Υπάρχει βέβαια η Εγχώριος, ο Κυθηραϊκός Σύνδεσμος, ο Κυνηγετικός Σύλλογος κλπ. Δώστε μου μια ευκαιρία και δεν θα σας απογοητεύσω.

Εντάξει, τον ακούω αυτόν που φωνάζει βροντοδώς. “Τι λες ρε ψωνάρα φαροφύλακα; με τι γνώσεις και εμπειρίες θέλεις να μας καπελώσεις; Στρατηγέ, τι ζητούσες στη Λάρισα, συ ένας Υδραίος;”.

Η απάντησή μου είναι απλή. Και λιτή.

Ρίξε μια ματιά γύρω σου και θα καταλάβεις ποιοί σε κυβερνούν και – το κυριότερο – ποιοι διεκδικούν να σε κυβερνήσουν. Τότε, ίσως καταλάβεις τι θέλει να πει ο φαροφύλακας. Διότι, πιστεύω ότι δεν την έχω ψωνίσει. ΑΚΟΜΑ.