Μετά-χρονογράφημα

«[…] ο χώρος του νησιού μου. Κατάνυξη I: Ντυνόμουν την παλαιική φορεσιά του τόπου, ανεξίτηλα ιχνογραφημένη από την εποχή των παιδικών μου χρόνων, φορτωνόμουν με χιλιάδες πρωτόγονα ψιμύθια κι έτσι «στολισμένη» δεχόμουν τις πνοές της ανάστασης, της αναβίωσης στοιχείων φαινομενικά νεκρών προ πολλού – στην πραγματικότητα απλώς αναπαύονταν κάτω από προκαλύμματα, που στο σύνολό τους αποκαλούνται σύγχρονη πραγματικότητα. Ό,τι ήθελα να συναντήσω, ερχόταν μόνο του να με βρει. Αίσθηση ακόμα πιο έντονη τη βραδιά του μπλακ άουτ, που βύθισε για ώρες τη χώρα στο σκοτάδι. Ήταν τόσο λαμπερό εκείνο το μισοσκόταδο, γεμάτο τρόπαια από ελεύθερα βλέμματα και ελεύθερες ανάσες. Τότε ο θρίαμβος ανήκε ολόκληρος στον τόπο. Κι ο τόπος ήξερε τι να μοιράσει και σε ποιους. Οι πολλοί εισέπρατταν ανησυχίες, αόριστους φόβους και συναισθήματα ανασφάλειας, καθώς άκουγαν δίπλα τους κάποιον που αδυνατούσαν να δουν, ή ακόμα και τον σφυγμό του ίδιου του τόπου, που αναδινόταν από παντού κανονικά, ευκρινέστερος μέσα στη σκοτεινιά. Οι άλλοι εισέπρατταν μ’ ένα χάδι στο πρόσωπο μερικές ανεκτίμητες στιγμές γαλήνης, που τις μετρούσαν μια μια, καθώς δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τον τελικό τους αριθμό. Η όραση, αποκαμωμένη, είχε αποσυρθεί ματαιοπονώντας. Η ζωή περνούσε στο βασίλειο της ακοής, τη αφής και της όσφρησης. Κι εκεί μπορούσε να αυτοσχεδιάζει, ερμηνεύοντας παντοιοτρόπως τα ερεθίσματα, τις περισσότερες φορές μ’ ένα θαυμαστά αλάνθαστο κριτήριο.»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ ΣΤΟ ΦΥΛΛΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2023