Μία απόφαση για το σεΐχη του Κατάρ και …έμμεσα για Εγχώριο!

Το Πρωτοδικείο Ζακύνθου εξέδωσε απόφαση επί αγωγής της Μητροπόλεως της νήσου και του Δήμου σχετικά με την πώληση στον πρώην σεΐχη του Κατάρ έκτασης 15.000στρ. στο νησί. Το Πρωτοδικείο Ζακύνθου με απόφασή του (20/18) απέρριψε την αίτηση ακυρότητος του συμβολαίου πώλησης λόγω των διεκδικήσεων Μητροπόλεως και Δήμου. Μεταξύ των άλλων όμως το Πρωτοδικείο αναφέρει στην απόφασή του ότι, στα Επτάνησα δεν υπήρχαν «δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις ως ιδιοκτησία του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων» ώστε να διανεμηθούν αυτά στους δήμους κάθε νήσου, θα έπρεπε ο Δήμος Ζακύνθου να αποδείξει ότι κατά τον χρόνο της ένωσης της Ζακύνθου με την Ελλάδα τα ακίνητα αυτά ήταν αδέσποτα.

Στην αίτησή του ο Δήμος είχε αναφέρει το επιχείρημα ότι η πώληση της ιδιοκτησίας έπασχε, γιατί αυτή ήταν «δασική έκταση» και δεν επιτρέπεται η μεταβίβαση δασικής έκτασης. Όμως το δικαστήριο έβαλε τα πράγματα στη θέση τους αναφέροντας ότι στα Επτάνησα δεν υφίστανται δημόσιες δασικές εκτάσεις! (Υπενθυμίζουμε ότι η πωληθείσα έκταση ανήκε στην παλιά οικογένεια Φλαμπουριάρη, είχε περιέλθει όμως στην ιδιοκτησία Γ. Χάρου, ο οποίος και ήταν ο πωλητής).

Η απόφαση αυτή θα πρέπει να τύχει μελέτης και ανάλυσης από τους νομικούς, καθώς φαίνεται να προστίθεται στις δικαστικές αποφάσεις που αναγνωρίζουν το ιδιαίτερο καθεστώς των Επτανήσων, όσον αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μη ιδιωτικών εκτάσεων, όπως συμβαίνει με τα Κύθηρα, τα οποία μάλιστα είναι το μόνο νησί των Επτανήσων στο οποίο εξακολουθεί να υφίσταται η Επιτροπή Εγχώριας Περιουσίας, η οποία διαχειρίζεται όλες τις μη ιδιωτικές εκτάσεις, έτσι ώστε σε κάθε αμφισβήτηση το Δημόσιο είναι εκείνο που θα πρέπει να αποδεικνύει την ιδιοκτησία του στο νησί σε τυχόν διαφορές με ιδιώτες ή με το διαχειριστή των μη ιδιωτικών εκτάσεων, δηλαδή την Εγχώριο.

Δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση Ιουλίου Αυγούστου 2018 Φ. 337