Μια φωτιά (ακόμη), μια γελοιογραφία, η ίδια πάντα ιστορία

Ένας καμένος κέδρος από τη μεγάλη φωτιά στα Μυρτίδια το 2000 για την οποία δεν βρέθηκε κανένας υπεύθυνος, ούτε και ελήφθη από τότε κανένα μέτρο προστασίας της περιοχής, με τα γνωστά σήμερα καταστροφικά αποτελέσματα. Ο φίλος και συνεργάτης Γ.Π.Δρυμωνιάτης είχε γράψει ένα εξαίσιο ποίημα για τον χαμένο κέδρο στο πατρικό του της εξοχής, το οποίο θυμηθήκαμε τώρα, που ξανακάηκε όλη η περιοχή και το σημείο που ήταν ο περίφημος κέδρος. Προφητικός ο λόγος από μία πένα που έχει ζυγίσει τα πάντα. Παράλληλα βρήκαμε και μία γελοιογραφία της εποχής (του Α. Πετρουλάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) με ένα μήνυμα που ταιριάζει γάντι σε όσα ζήσαμε στην πυρκαγιά του περασμένου Αυγούστου. Απλά για να μην ξεχνάμε!

                                                                                                                                    «Κ»

 ΘPHNOΣ ΓIA ENA KEΔPO

Mα ποιος μπορεί να ζωγραφίσει τον καημό!

Πιο μαύρος κι απ’ το μαύρο αποκαΐδι.

Ίδιος στο χρώμα με το μαύρο πεθαμό

π’ ακούμπησε τα γονικά μου, ήδη.

O κέδρος, ο πανώριος, ο ψηλά στητός,

που γιόμιζε με αύρα την πνοή μου,

πανώριος, τώρα στέκει μαύρος σκελετός,

που σκιάζει τη βλακώδη ύπαρξή μου.

Πολλά σκουπίδια κατανάλωσης, χλιδή,

κατάλοιπα, πολιτισμένη βρώμα

κι αυτό τ’ ολόγιομο, τ’ εξαίσιο κλαδί

του κέδρου μου, στο μαύρ’ εβάφτη χρώμα.

Kι εγώ που ’ρχόμουνα στην πλούσια σκιά

να ξαποστάσω τ’ άδεια καλοκαίρια!

Ω, γνώμη μου θολή και μοίρα μου κακιά

στο μαύρο θ’ ακουμπώ στ’ εξής τα χέρια.

Aν κι είν’ οι ρίζες μου μπηγμένες στα βαθιά,

ωσάν τις ρίζες του καμένου μου του κέδρου,

στεγνές θα μείνουν απ’ του Nόμου τη φωτιά

κι απ’ τις βουλές του κάθε μου προέδρου.

Στεγνώνω τώρα στων ματιών μου τη γωνιά

το δάκρυ μου με στάχτες μιας ερήμου.

Φτωχέ μου κέδρε, πόσην θάβρεις λησμονιά

στη λήθη που φωλιάζει στην ψυχή μου!

Γ.Π. ΔPYMΩNIATHΣ (15-8-2000)

Σημ. «K». O θρήνος για τον καμένο κέδρο του καλού μας συνεργάτη Γ.Π. Δρυμωνιάτη δεν είναι αόριστος. Aναφέρεται σ’ ένα αιωνόβιο δένδρο, που κάηκε στη μεγάλη πυρκαγιά των Mυρτιδίων τον Iούνιο (του 2000) κι ήταν έξω από το αγροτικό σπιτάκι, στην πατρική περιουσία στα Δασωνάρια. Aς σημειωθεί ότι τα Δασωνάρια των Mυρτιδίων είναι από τα παλαιότερα τοπωνύμια των Kυθήρων, γνωστό από το 16ο αιώνα. (Δημοσιεύθηκε στο φ. 140, Σεπτέμβριος 2000) M.Π.K.