Μωρέ, κάτι συνδικαλισταράδες!

Ο Νίκος Φωτόπουλος, πρώην πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, γνωστός για τις εισβολές σε γραφεία υπουργών, καταδικάσθηκε για απάτη στην υπόθεση με τα «δωράκια», άνω του 1 εκατ. ευρώ, της επιχείρησης στο συνδικαλιστικό σωματείο. Και τώρα φωνάζει γιατί τον πνίγει το δίκιο. Σαν τον αστυνόμο Θεοχάρη της «Λάμψης» που τα έσπαγε όλα…

Τις πετυχημένες τηλεοπτικές σειρές δεν τις παρακολουθούν τηλεθεατές. Οι σειρές παρακολουθούν τους τηλεθεατές, αφού με κάποιο μυστήριο τρόπο τρυπώνουν μέσα σου ακόμα κι αν δεν τις έβλεπες. Ανάθεμα κι αν είχα δει, έστω και ένα επεισόδιο της «Λάμψης» ολοκληρωμένο. Κι όμως συχνά στολίζω με τα ονόματα των ηρώων ανθρώπους που θέλω να σατιρίσω στο παρόν μας. Τη Σελήνη, «Σελήνη αγαπάει Αλέξη», τον Γιάγκο Δράκο που όλα τα μετέτρεπε σε εκατομμύρια, τη Βίρνα, αλλά κυρίως τον αστυνόμο Θεοχάρη. Που μόνο φώναζε και στο τέλος, καθώς τον έπνιγε το δίκιο, τα έσπαγε όλα!

Νίκος Φωτόπουλος δηλαδή. Πρώην πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Συνδικαλισταράς. Τον έπνιγε το δίκιο για τον κόπο του εργάτη. Βλέπεις στα μάτια του αραχτού, ο κόπος μετριέται με μονάδα καθισιού, άρα όλα είναι κόπος! Τον θυμάμαι μια ζωή να ωρύεται. Να εισβάλλει σε γραφεία υπουργών να ζητάει εξηγήσεις. Να κορδώνεται «μεγάλος». Πάντα κοντά στον ιδρώτα. Το «ελληνικός λαός» το είχε λόξιγκα. Μόνο αυτός πόναγε τον ιδρώτα και τις θυσίες του ελληνικού λαού. Μόνο αυτός μυριζόταν το «Ξεπούλημα»… Και το ξεπούλημα το είχε λόξιγκα. Μόνο αυτός στεκόταν ακοίμητος φρουρός του δίκιου. Κι έτρεχε η εκάστοτε κυβερνητική εξουσία να τα έχει καλά με τον Φωτόπουλο, που έσπευδε επίσης να τα έχει καλά με την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία. Ετσι γίνεται σε τούτα τα μέρη, χρίζουμε τα ανθρωπάρια γίγαντες, με αγωνία μην και βρεθούμε ποτέ αντιμέτωποι με το πραγματικό μπόι των πραγμάτων.

Η υπόθεση του Θεοχάρη – Φωτόπουλου και των άλλων αφορούσε χρηματοδοτήσεις άνω του 1 εκατ. ευρώ προς τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ με τις ευλογίες της διοίκησης της επιχείρησης. Μιλάμε για την τριετία 2008-2010. Ο χρυσούς «αιών» του Γιάγκου Δράκου. Σύμφωνα με τη δικογραφία, τα ποσά που εγκρίθηκαν και χορηγήθηκαν από τη ΔΕΗ προς το συνδικαλιστικό όργανο (για να λαλούν τα όργανα), είτε δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ για τους σκοπούς που αναφέρονταν (δεν το πιστεύω) είτε αφορούσαν υπερκοστολογημένες δραστηριότητες (άντε μωρέ, ψέματα λένε οι κακοί). Στο παραπεμπτικό βούλευμα περιλαμβανόταν και δάνειο της ΔΕΗ προς το σωματείο ύψους 500.000 ευρώ, το οποίο φέρεται να μην επεστράφη παρά μόνο λίγο πριν φθάσει στο ακροατήριο η υπόθεση. Εντάξει. Μια αργοπορία… Είναι να μην τα σπάσει ο Θεοχάρης!

Πρωτοδίκως ο πρόεδρος-συνδικαλιστής (μαζί με άλλους επτά) καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων ετών για απάτη. Με αναστολή βεβαίως βεβαίως και ξεφεύγοντας την επιβάρυνση (νόμος 1608/50) περί καταχραστών του Δημοσίου, που του είχε αποδοθεί με την άσκηση της δίωξης. Δικαίως! Δεν καταχράστηκε Δημόσιο χρήμα αλλά… ουράνιο. Από τον ουρανό έπεφτε το χρήμα. Και τι πράττει ο πρόεδρος-συνδικαλισταράς μετά την απόφαση; Σπεύδει να επισημάνει ότι αθωώθηκε για τρεις από τις τέσσερις κατηγορίες που αντιμετώπιζε. Θρίαμβος, δικαίωση! Είναι ποσοτικό το θέμα. Και επιμένει… Μαντέψτε! Οτι δέχεται άδικη επίθεση. Να χαθούν τα καθάρματα που τον αδικούν! Και επίσης προεξοφλεί ότι θα αθωωθεί στο Εφετείο.

Και μπορεί, αγαπητοί αναγνώστες, να αρχίσαμε το χρονογράφημα ενθυμούμενοι τον Θεοχάρη της «Λάμψης», αλλά θα το κλείσουμε με μια ατάκα της Σαπφούς Νοταρά: «Τι το θες το χρήμα εσύ, βλάχος άνθρωπος!» 500.000 ευρώ για ταξίδια και γεύματα; Οι άνθρωποι ταξιδεύουν για να γνωρίσουν τον κόσμο. Υφίσταται για τον κάθε Φωτόπουλο «κόσμος»;

Α, ρε πατριώτη, πόσο σε δούλεψαν τα «ιερά» σου!