Μπροστά στην τελική αναμέτρηση

Ρώτησα έναν ειδικό αν υπάρχει περίπτωση να μη συναντηθώ με την Ομικρον. Γέλασε. Και μου είπε ότι, θεωρητικά, αν υιοθετήσω έναν αποστειρωμένο τρόπο ζωής, έχω κάποιες πιθανότητες. Δεν ήξερε να μου πει αν είναι πολλές ή λίγες. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μπεις σε ατομικό lockdown χωρίς να αφήνεις χαραμάδες στον ιό. Είναι αδύνατο, ανέφικτο.

Τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας, δείχνουν ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες σχεδόν όλοι θα βρεθούμε μπροστά σε ένα θετικό τεστ. Δεν χρειάζεται να δεις τον τρομακτικό αριθμό των κρουσμάτων. Το ακούς παντού. Το καλό σενάριο λέει ότι βρισκόμαστε μπροστά στην τελική μάχη με τον ιό. Ευτυχώς η Ομικρον δίνει ήπια συμπτώματα. Θα αρρωστήσουμε όλοι, οι εμβολιασμένοι πολύ ήπια. Και μέχρι την άνοιξη θα έχει υψωθεί τείχος ανοσίας που θα καταστήσει τον ιό ενδημικό. Το κακό σενάριο μιλάει για την εμφάνιση νέων παραλλαγών, ειδικά όσο καθυστερεί ο εμβολιασμός στις χώρες της Αφρικής. Αλλά ας το αφήσουμε στην άκρη. Με τόσες χιλιάδες κρούσματα δεν υπάρχουν περιθώρια για υποθέσεις. Υπήρχαν για αποφάσεις. Αλλά χάθηκαν.

Και κάπως έτσι, εκδηλώθηκε άλλη μία από τις πολλές παραδοξότητες που συναντήσαμε στη διαχείριση της πανδημίας. Η κυβέρνηση γνώριζε ότι έρχεται ένα τσουνάμι από κρούσματα. Ολοι το ήξεραν, δεν μπορεί να μην το ήξεραν στο κυβερνητικό επιτελείο. Μέχρι και πριν από δέκα μέρες κυβερνητικές πηγές απέκλειαν κάθε ενδεχόμενο λήψης μέτρων. Είτε επειδή θεωρούσαν επαρκές το ισχύον πλαίσιο, είτε επειδή, άλλες πηγές, θεωρούσαν τη λήψη μέτρων μάταιη, δεδομένης της δυναμικής που είχε το κύμα. Και φτάσαμε στην καθυστερημένη λήψη μεταχρονολογημένων μέτρων. Τα μέτρα που αφορούν την εστίαση ανακοινώθηκαν υπό τον χαρακτήρα του επείγοντος, αλλά θα ισχύσουν από την επόμενη Δευτέρα. Δεν αποκλείεται, πάντως, το μέτρο του περιορισμένου ωραρίου να ισχύσει άμεσα.

Είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση έβαλε κάτω τα οικονομικά και προτίμησε να αφήσει τα καταστήματα ανοιχτά. Οχι μόνο για δημοσιονομικούς λόγους, αλλά και για πολιτικούς, ενώ δεν ήθελε να αδυνατίσει το μήνυμα υπέρ του εμβολιασμού. Οι καταστηματάρχες είχαν την διαβεβαίωση ότι θα λειτουργήσουν κανονικά στις γιορτές. Εκαναν και τις αντίστοιχες προμήθειες. Ενα lockdown θα τις έστελνε στα σκουπίδια. Ε, τώρα στα εστιατόρια πετάνε πράγματα επειδή δεν έχουν δουλειά. Ακόμα και η χρονική απόσταση ανάμεσα στην ανακοίνωση και στην υλοποίηση των μέτρων, δείχνει ότι, εντάξει, ας έχουμε καμιά εκατοστή χιλιάδες κρούσματα για να μην κλείσει η εστίαση. Ναι, βέβαια, είπαμε, είναι γιορτές. Ομως μην τρελαθούμε, δεν γίνεται να μένουν ανοιχτά τα μπουζούκια και να κόβονται πρόστιμα για μάσκες στους δρόμους.

Tέλος πάντων, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που στόχος είναι να μην αρρωστήσει όλη η χώρα ταυτοχρόνως, κάτι που θα προκαλέσει αδιανόητη πίεση στο ΕΣΥ και δυσλειτουργίες σε βασικούς τομείς της οικονομίας. Και το μόνο βέβαιο είναι ότι σε ένα μήνα από σήμερα θα υπάρχει μία εντελώς διαφορετική εικόνα της πανδημίας. Το ερώτημα είναι πόσοι από μας δεν θα είναι εδώ για να τη δουν.