Να κηρυχθεί το πένθος διατηρητέο

Το πένθος είναι ιερό. Πράγμα που σημαίνει ότι όλοι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με σεβασμό. Και σοβαρότητα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Η μάνα που πενθεί είναι η πιο συγκινητική μορφή του χριστιανισμού. Περισσότερο ακόμη και από τον ίδιο τον Εσταυρωμένο. Η Παναγία ήταν άνθρωπος. Με τα δάκρυά της μπορούν να ταυτιστούν όλες οι μανάδες του κόσμου. Η ανθρωπιά μας κρίνεται κυρίως από τις ακραίες της στιγμές, από τον τρόπο που χαιρόμαστε και που πενθούμε. Η χαρά μας δεν πρέπει να είναι ξεδιάντροπη. Ο Περικλής, στον Επιτάφιό του, ζητάει από τις μανάδες, κόρες, συζύγους των νεκρών του πολέμου να τους πενθήσουν με ευπρέπεια. Εχω επανειλημμένως εκφράσει τον σεβασμό μου για όσους πενθούν κάποιον συγγενή ή φίλο στην πυρκαγιά στο Μάτι. Το ίδιο ισχύει και για τους συγγενείς των νεκρών στα Τέμπη. Είναι δύο εθνικές τραγωδίες, που μας υπενθυμίζουν ότι η διαφθορά, η αμέλεια και η ανικανότητα των κρατικών λειτουργών δεν καταλήγουν μόνο στην απάνθρωπη, πολλές φορές, ταλαιπωρία όλων ημών. Μπορούν να γίνουν και δολοφονικές. Δεν χρειάζεται και πολύ. Λίγη αδιαφορία, λίγη βλακεία –ποτέ δεν πρέπει να την υποτιμούμε–, κάνα σουβλάκι, καμιά μπίρα και το παραμελημένο δίκτυο των σιδηροδρόμων βρίσκεται αντιμέτωπο με τις αδυναμίες του. Το αποτέλεσμα: 57 νεκροί με τον φρικτότερο θάνατο.

Δεν έχω παρακολουθήσει λεπτομερώς τη δράση της κ. Καρυστιανού. Ξέρω ότι δραστηριοποιείται για να δικαιώσει το πένθος για τη χαμένη κόρη της. Υποκλίνομαι. Εχει μιλήσει στο Ευρωκοινοβούλιο και αν δεν κάνω λάθος, ο ΣΥΡΙΖΑ της πρότεινε μια θέση στο ψηφοδέλτιό του. Προς τιμήν της, δεν την αποδέχθηκε. Τώρα οργανώνει μια συναυλία στο Παναθηναϊκό Στάδιο για τη μνήμη των νεκρών στα Τέμπη, ως πρόεδρος του συλλόγου θυμάτων των νεκρών. Ο Νίκος Πλακιάς, που έχασε δύο δίδυμα κορίτσια στο τραγικό δυστύχημα, καθώς και ο αδελφός του, που έχασε την κόρη του, εξέφρασαν τη διαφωνία τους για τη συναυλία με εισιτήριο 15 ευρώ. Η κ. Καρυστιανού τους έστειλε εξώδικο απαιτώντας να κατεβάσουν τις αναρτήσεις τους. Θεωρεί ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο υπηρετούν το «βαθύ κράτος». Ενα έχω να πω: Αν η κ. Καρυστιανού νομίζει ότι το «βαθύ κράτος» αντιμετωπίζεται με συναυλίες, φοβάμαι ότι είναι μακριά νυχτωμένη. Πόσες συναυλίες έγιναν για το Κυπριακό; Ο Γιώργος Νταλάρας θα ξέρει. Το Κυπριακό δεν λύθηκε. Η συναυλία είναι μια φασαρία που εξανεμίζεται όπως κάθε φασαρία. Το ουσιαστικό πρόβλημα, όμως, είναι ο διασυρμός του πένθους στη συνάφεια της συλλογικής μας ζωής, η οποία αντιμετωπίζει τις συναυλίες ως θεραπεία πάσας κοινωνικής νόσου. Εχουν, δε, τόσο φθαρεί από την κατάχρηση, που μπορούν μόνο να απαξιώσουν τον σκοπό για τον οποίο γίνονται. Το πένθος πρέπει να διακηρυχθεί διατηρητέο αίσθημα.