Νέος εκλογικός νόμος για τις Δημοτικές εκλογές

Όπως είχε προαναγγελθεί από την κυβερνητική πλειοψηφία και αποτελούσε και προεκλογική θέση του κόμματος, παρουσιάστηκε ο νέος εκλογικός νόμος για τις Δημοτικές εκλογές με σημαντικές αλλαγές, οι οποίες, ουσιαστικά, ευνοούν την εκλογή πλειοψηφικών δημοτικών συμβουλίων, ενώ και ο Δήμαρχος θα μπορεί να εκλεγεί με το 43% την πρώτη Κυριακή και να έχει και την πλειοψηφία στο Δ.Σ. οι πλέον σημαντικές αλλαγές σε σχέση με το εκλογικό σύστημα που εφαρμόστηκε το 2019  είναι οι παρακάτω:

1. Εκλογή Δημάρχου με το 43%+1 από την πρώτη Κυριακή.
2. Μείωση του αριθμού των Δημοτικών Συμβούλων. Για το Δήμο μας θα είναι πλέον 13 αντί 17.
3. Στις Τοπικές Κοινότητες θα έχουμε έναν εκπρόσωπο εάν ο πληθυσμός είναι κάτω των 500 κατοίκων και τρεις εάν τον υπερβαίνουν. Δηλαδή ο αριθμός δεν αλλάζει στην πρώτη περίπτωση, ενώ γίνεται 3 από 5 στη δεύτερη. (Στα Κύθηρα έχουμε τρεις τοπικές κοινότητες που ξεπερνούν τα 500 άτομα, Χώρας, Λειβαδίου και Ποταμού, αν και κανείς δεν γνωρίζει τι θα αλλάξει με την φετινή απογραφή).
4. Στις τοπικές κοινότητες δεν θα υπάρχουν χωριστά ψηφοδέλτια, αλλά ένα κοινό. Έτσι οι ψηφοφόροι θα μπορούν να επιλέγουν υποψήφιο, ο οποίος μπορεί να έχει δηλώσει ότι ανήκει σε άλλο συνδυασμό από αυτόν που ψήφισαν για το Δ.Σ.
5. Ο συνδυασμός του υποψηφίου Δημάρχου, που έλαβε την πλειοψηφία στον Α’ ή Β΄ γύρο εκλέγει 8 στους 13 συμβούλους και οι πέντε που απομένουν διαμοιράζονται στους λοιπούς συνδυασμούς.
6. Εκτός των λοιπών κωλυμάτων εκλογιμότητος αναφέρεται και η μη οφειλή σε δημοτικά τέλη άνω των 300ευρώ για τους υποψηφίους.
7. Δεν εκλέγει Δημοτικό σύμβουλο ο συνδυασμός που έλαβε ποσοστό λιγότερο από το 3%.
8. Ο Δήμαρχος και το Δ.Σ. έχουν πενταετή θητεία.

ΕΧΟΥΜΕ γράψει αρκετά, αλλά πριν λίγα χρόνια είχαμε εκφράσει από αυτήν εδώ τη θέση τα προβλήματα που θα επέφερε η καθιέρωση της απλής αναλογικής στις δημοτικές εκλογές. Φυσικά τότε ήταν απολύτως σαφές τι επεδίωκαν οι εμπνευστές του πολιτικά «διαστροφικού» αυτού συστήματος με τον τρόπο που νομοθετήθηκε.

Υπό το πρόσχημα της δίκαιης εκπροσώπησης όλων των συνδυασμών καθιερώθηκε ένα σύστημα, το οποίο στην πράξη οδήγησε σε ασφυξία δεκάδες Δήμους και κατέληξε στη …δίκαιη ισχυροποίηση των μειοψηφιών με προφανή στόχο την απόλυτη ακυβερνησία. Μερικά μόνον παραδείγματα αρκούν για να δείξουν το παράλογο της νομοθέτησης αυτής. Θεσσαλονίκη: ο Κ. Ζέρβας κερδίζει το Δήμο με 67% τη β’ Κυριακή, αλλά εκλέγει μόνον 7 συμβούλους σε σύνολο 49 με 16 υποψήφιες παρατάξεις! Καβάλα: τη β’ Κυριακή εκλέγεται ο Θ. Μουριάδης με 63%, αλλά με 9 συμβούλους από σύνολο 41. Και το ακραίο. Ορεστιάδα: την α’ Κυριακή εκλέγεται Δήμαρχος ο Β. Μαυρίδης με 50,26% εκλέγοντας μόνο 16 συμβούλους σε σύνολο 33.

Αν θυμηθούμε τον τοπικό μας τραγέλαφο με τη ρύθμιση να εκλέγεται σε Δημοτική Ενότητα (Αντικύθηρα) ο έχων τους λιγότερους ψήφους και όσα παράδοξα ακολούθησαν αυτή την άκρως δημοκρατική ρύθμιση, μπορεί να αντιληφθεί και ο πλέον κακόπιστος αναγνώστης ότι το σύστημα αυτό προέκυψε από μία πρόχειρη και διαστροφική μεθόδευση για να «δώσει» κάποιους δήμους σε όσους ήταν βέβαιοι ότι δεν θα τους είχαν λάβει από το λαό. Να πούμε περασμένα-ξεχασμένα; Όχι.

Τώρα ο νόμος άλλαξε προς την κατεύθυνση που ήταν και ο παλαιότερος και αυτήν την οποία ευθέως αυτή η στήλη υπεστήριζε σταθερά. Να έχουμε επαρκή εκπροσώπηση, αλλά και κυβερνησιμότητα. Και η πολυπόθητη συνεργασία να έρχεται κυρίως από προεκλογικές συγκλίσεις και όχι από εκλογικές σκοπιμότητες και μετεκλογικούς «εκβιασμούς» που είναι απλό να γίνουν ειδικά σε μικρές κοινωνίες. Οι Δήμοι μας όση ανάγκη έχουν από συνεργασία όλων των υγιών δυνάμεων ενός τόπου άλλη τόση ανάγκη έχουν από μία ισχυρή πορεία. Εξάλλου, οι επόμενες εκλογές ποτέ δεν αργούν για όσους προσπαθούν με λαϊκιστικά σοφίσματα, μικροπολιτικές σκοπιμότητες και συνήθεις αερολογίες να κερδίσουν την ψήφο του λαού. Εντάξει. Θα το καταφέρουν μία φορά. Σπάνια δεύτερη.  Την τρίτη (θα είναι) και η «κακή τους μέρα» όπως λέει η σοφή λαϊκή παροιμία. Τις προβλέψεις του νέου νόμου θα διαβάσετε μόλις ψηφιστεί από τη Βουλή. Αυτό που τώρα  θέλουμε εδώ να τονίσουμε, εν όψει και του άνετου πολιτικού χρόνου μέχρι την επόμενη αναμέτρηση, είναι να σπεύσουν όσοι νομίζουν ότι έχουν τη γνώση και τη θέληση να προσφέρουν, να κινηθούν από τώρα με τον κύριο στόχο που λέμε χρόνια τώρα. Μία κοινή κάθοδο όλων των υγιών δυνάμεων σε ένα, ει δυνατόν ισχυρό στελεχιακά ψηφοδέλτιο. Να αποφευχθεί η πολυδιάσπαση των λίγων αριθμητικά ικανών, που στοιχίζονται σε διαφορετικές παρατάξεις και αλληλοσπαράσσονται  συχνά για την «τιμή» των …προεκλογικών όπλων.

Είδαμε άλλη μία φορά στις πρόσφατες εκλογές την εμφανή έλλειψη ικανών ανθρώπων που οδήγησε τις παρατάξεις να ….παρατάξουν συγγενείς και φίλους για να καλύψουν τις πρόνοιες του (λάθος, επαναλαμβάνουμε) νόμου. Τι νόημα (θα) έχουν οι κομματικά συγγενείς αν είναι αδύναμοι να στηρίξουν ένα Δήμο ή οι ετερόκλιτες συμμαχίες με μοναδικό στόχο, όχι τη σύνθεση, αλλά το «αντί», γενικά, στον αντίπαλο που καταλήγει «εχθρός» χωρίς λόγο και αιτία; Καταλήγουμε. Όλα αυτά δεν είναι πάλι θεωρητικά. Έχουν ονοματεπώνυμο. Όπως είχαν όλα τα αντίστοιχα μετά το 1998. Ας κάνουμε και καμία αυτοκριτική πού και πού κι ας ρίχνουμε και καμιά ματιά προς τα πίσω. Η ιστορία διδάσκει, αλλά μόνο όσους επιθυμούν να διδαχθούν από αυτήν.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΦΥΛΛΟ ΜΑΡΤΙΟΥ 2021 ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ»