Νερό: Σπαταλήστε το ελεύθερα

Αν κρίνω από τις αντιδράσεις στην υποψία ότι μπορεί να υπάρξει κάποια κυβερνητική παρέμβαση στα τιμολόγια της ύδρευσης, το νερό δεν είναι ιδιαιτέρως πολύτιμο και δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα να το στερηθούμε ούτε στο ελάχιστο στο μέλλον. Πράγμα που σημαίνει ότι μπορούμε να το σπαταλάμε όπως και όσο γουστάρουμε χωρίς καμία απολύτως συνέπεια και ότι η κυβέρνηση πρέπει να αφήσει τις τιμές του νερού στην ησυχία τους ή (ακόμα καλύτερα) να τις μειώσει ώστε η σπατάλη να γίνει ακόμα πιο εύκολη.

Εκτός αν το νερό είναι πολύτιμο και υπάρχει πιθανότητα να το στερηθούμε στο μέλλον. Αν είναι έτσι, τότε η σπατάλη του πρέπει επειγόντως να περιοριστεί και ένας από τους τρόπους περιορισμού της σπατάλης είναι η αύξηση του κόστους της. Αν είναι καλό να εξοικονομούμε νερό, τότε θα πρέπει να μπει ένα όριο. Ένα πλαφόν κατανάλωσης πάνω από το οποίο η τιμή του νερού θα εκτοξεύεται και θα συμμαζεύει όσους θέλουν μερακλίδικα πλυσίματα αυτοκινήτων και πεζοδρομίων, γκαζόν, πισίνες και άλλα πολύ ωραία μεν σπάταλα δε. Όποιος θέλει να σπαταλά το νερό θα πρέπει να είναι και έτοιμος να πληρώνει τη σπατάλη του.

Προφανώς μαζί με την αύξηση της τιμής πάνω από κάποια κατανάλωση θα πρέπει να περιοριστεί η σπατάλη των χαλασμένων αγωγών και να παταχθεί η νεροκλοπή (ναι, οι κλέφτες δεν κλέβουν μόνο ρεύμα, χρειάζονται και νερό… ποιος να το περίμενε ε;), όμως πρέπει σε όλους να γίνει συνείδηση ότι το νερό δεν είναι για πέταμα ή για πότισμα ντάλα μεσημέρι (ξαναλέω, αυτά ισχύουν μόνο αν όντως είναι πολύτιμο και κινδυνεύουμε να το στερηθούμε στο μέλλον).

Σε κάθε περίπτωση, εννοείται πως θα πρέπει η τιμή του νερού να αυξηθεί προκειμένου να ακολουθήσει τον πληθωρισμό. Στο κάτω-κάτω οι επιχειρήσεις ύδρευσης είναι κρατικές. Πράγμα που σημαίνει ότι το κόστος λειτουργίας τους μας επιβαρύνει όλους. Αν το κόστος λειτουργίας αυξηθεί χωρίς να αυξηθεί η τιμή του νερού, σημαίνει ότι η κατανάλωση θα επιβαρύνει περισσότερο αυτούς που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους και λιγότερο τους φοροφυγάδες που θα συνεχίσουν να καταναλώνουν σε χαμηλές τιμές χωρίς να συμμετέχουν στο κόστος λειτουργίας.

Αλλά όλα αυτά μπορεί να μην έχουν καμία σημασία. Μπορεί το νερό να μην είναι πολύτιμο, να μην υπάρχει περίπτωση να το στερηθούμε στο μέλλον, μπορεί όλοι να πληρώνουν κανονικά τους φόρους που τους αναλογούν, οπότε δεν υπάρχει κανείς απολύτως λόγος για οποιαδήποτε αύξηση στην τιμή του νερού. Ακούστε λοιπόν τους δημοσιογράφους που κλαψουρίζουν για «τον κοζμάκη» και συνεχίστε να πλένετε πεζοδρόμια, αυτοκίνητα, να ποτίζετε μεσημεριάτικα και να φροντίζετε το όμορφο γκαζόν σας. Όπως συμβαίνει και με τα λεφτά, νερό υπάρχει. Και μπράβο του.