O dj και ο δήμαρχος

Εσείς γνωρίζετε τον κύριο Paul Van Dyk; Κάνω την παράτολμη πρόβλεψη πως μάλλον όχι. Πάντως, πρόκειται για διάσημο dj και σούπερ σταρ παραγωγό, βραβευμένο με Γκράμι, ο οποίος θα εμφανιζόταν το Σάββατο σε γνωστό παραθαλάσσιο beach bar της παραλιακής ζώνης της πρωτεύουσας, που ξεκίνησε πράγματι ως beach bar αλλά τα τελευταία χρόνια ευδοκιμεί ως υπερτοπικός χώρος ψυχαγωγίας και διασκέδασης.

Advertisement

Oλα ήταν έτοιμα για ένα ξέφρενο, μεταμεσονύχτιο πάρτι, με τον τύπο από τη Γερμανία να κάνει τα «μαγικά» του από το βάθρο με τις κονσόλες και τα συνθεσάιζερ. Καταρρακτώδεις δεσμίδες φωτός θα έκαναν το βράδυ μέρα και υπερηχητικές ριπές από βαρύ μπάσο θα ταρακουνούσαν μέχρι και τον τσουρουφλισμένο Υμηττό· η φωτιά στη Βούλα σιγόκαιγε ακόμη.

Η έναρξη της συναυλίας είχε προγραμματιστεί για τις 11 το βράδυ. Πόσο θα διαρκούσε το event; Πολύ. Οι διοργανωτές μάς είχαν προϊδεάσει εμμέσως μέσα από την εταιρική τους σελίδα στο Facebook: από τις 4 (το πρωί) και μετά η είσοδος έπεφτε από τα 22 και 25 ευρώ μόλις στα 15. Τελικά τα πράγματα εξελίχθηκαν λίγο διαφορετικά.

Καθώς είχε προηγηθεί την περασμένη Τετάρτη η αποφασιστική δήλωση του δημάρχου Αλίμου Ανδρέα Κονδύλη για τη λήψη ριζικών μέτρων σχετικά με την ηχορρύπανση στο παραλιακό μέτωπο, η ώρα έναρξης της συναυλίας μετακινήθηκε λίγες ώρες νωρίτερα.

Ο κ. Κονδύλης επέλεξε να είναι ένας ιμάντας μεταφοράς ιδεών και πράξης από την κοινωνία προς τα κόμματα και όχι το αντίστροφο.

Η συναυλία έγινε κανονικά, αλλά χωρίς να καταστρέψει τον ύπνο των άτυχων-τυχερών κατοίκων μιας θεωρητικά προνομιακής περιοχής κατοικίας. Οι διοργανωτές συμμορφώθηκαν, διοικητικά πρόστιμα και προσαγωγές στο αυτόφωρο αποφεύχθηκαν. Η ασυνήθιστα αυστηρή γλώσσα που είχε χρησιμοποιήσει ένας κατά τα άλλα ήπιος άνθρωπος είχε πιάσει ασυνήθιστα γρήγορα τόπο.

Αναζήτησα τις εκλογικές επιδόσεις του δημάρχου Αλίμου στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019. Είχε κερδίσει μια δεύτερη, διαδοχική θητεία, και μάλιστα από την πρώτη Κυριακή, με το εξωπραγματικό ποσοστό 68,28%. Μερικές χρήσιμες λεπτομέρειες: ο Κονδύλης δεν είχε το επίσημο ή ανεπίσημο χρίσμα κάποιου κόμματος (τον στήριζε διακριτικά το Ποτάμι) ενώ στις προηγούμενες εκλογές κατέβηκε με την υποστήριξη της Δράσης και της ΔΗΜΑΡ.

Αντιθέτως, ο υποψήφιος που φερόταν να έχει μεγαλύτερη σύνδεση με τη Νέα Δημοκρατία μόλις ξεπέρασε το 10%, ενώ η υποψηφιότητα από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ μετά βίας άγγιξε το 4% (3,97, για την ακρίβεια). Την ίδια ημέρα στην κάλπη των ευρωεκλογών τα δύο μεγάλα κόμματα συγκέντρωσαν αντίστοιχα 39% και 20%…

Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο Ανδρέας Κονδύλης επέλεξε συνειδητά να είναι ένας ιμάντας μεταφοράς ιδεών και πράξης από την κοινωνία προς τα κόμματα και όχι το αντίστροφο. Η αλλαγή έρχεται μερικές φορές από εκεί που δεν το περιμένεις: από τους ιμάντες.