Ο «Γκρίζος Λύκος» που ανακάλυψε τις ελληνικές του ρίζες και κρατείται σε τουρκική φυλακή

 «Έχουμε καλέσει από την πρώτη στιγμή όλους τους φορείς της Ελληνικής Πολιτείας καθώς και τους Δικηγορικούς Συλλόγους, να κινητοποιηθούν αξιώνοντας την απελευθέρωση του Γιάννη – Βασίλη Γιαϊλαλί. Επιπλέον  έχουμε υποβάλλει σχετικό αίτημα στο Υπουργείο Εξωτερικών και στη Βουλή των Ελλήνων από τις 4/5/2017 και εδώ όμως δεν έχει υπάρξει καμία απολύτως απάντηση» λέει στο ΘΕΜΑ ο κ.Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών.

Από την Πάφρα του Πόντου

Ο 43χρονος σήμερα  Ιμπραχίμ  ή Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί κατάγεται από την Πάφρα του δυτικού Πόντου. Μία περιοχή της Τουρκίας, που τα ποσοστά των Γκρίζων Λύκων, χτυπούν ανέκαθεν … «κόκκινο». Φανατικός εθνικιστής, μέλος της τοπικής οργάνωσης του ακροδεξιού κόμματος του Μπαχτσελί, επιλέγει το 1994 να υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις, ζητώντας να υπηρετήσει στη Ν.Δ. Τουρκία για να λάβει μέρος στις επιχειρήσεις κατά των Κούρδων αυτονομιστών του PKK.  «Τότε η  δική μου στάση καθοριζόταν από την ιδεολογία μου, η οποία ήταν η υπεράσπιση της τουρκικής σημαίας και του τουρκισμού. Γι’ αυτό πήγα εθελοντής στο στρατολογικό γραφείο και έγινα καταδρομέας και είπα ότι θέλω να πάω στον πόλεμο εναντίον του ΡΚΚ. Ήμουν εχθρός των Κούρδων και υπέρ του έθνους και της πατρίδας» δήλωσε ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξη του.

Το 1994 ο Γιαϊλαλί θα καταταγεί στις Ειδικές Δυνάμεις, θα εκπαιδευτεί ως ελεύθερος σκοπευτής και θα σταλεί στο τουρκικό Κουρδιστάν. Στην πρώτη γραμμή των αιματηρών συγκρούσεων, θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας εγκλημάτων των Τούρκων εναντίον των Κούρδων.  «Οταν πιάναμε αιχμαλώτους αντάρτες, αν δεν μας έδιναν χρήσιμες πληροφορίες, τους σκοτώναμε αμέσως. Είδα με τα μάτια μου στρατιώτες να σκοτώνουν αιχμαλώτους και να κομματιάζουν τα πτώματά τους. Κάποια στιγμή, όταν είδα μια τέτοια σκηνή, πήγα και έκανα εμετό. Τότε ήλθε ο λοχίας και μου είπε: ‘’Εσύ είσαι άντρας, είσαι Τούρκος’’» λέει.
Ωστόσο η σύλληψη και η αιχμαλωσία του από τους Κούρδους στη διάρκεια μιας μάχης, τον Σεπτέμβριο της ίδια χρονιάς, είχε ως αποτέλεσμα να αναθεωρήσει πολλά από τα οποία πίστευε έως τότε και το σημαντικότερο να ανακαλύψει τις … ελληνικές του ρίζες.  «Όταν οι δικοί μου  πήγαν στο στρατολογικό γραφείο Μπάφρας, για να ρωτήσουν για μένα, που βρίσκομαι και πότε θα επιστρέψω οι αρμόδιοι τους είπαν πως «δεν υπάρχει στρατιώτης με το όνομά μου καταγεγραμμένος στις τάξεις του τουρκικού στρατού». Όταν άρχισε η οικογένειά μου να αναζητεί λύση για την επιστροφή μου στο σπίτι, κι όταν άρχισα να δηλώνω αντίθετος με τον πόλεμο, οι Δυνάμεις Ασφαλείας τους προειδοποίησαν λέγοντας: «Έχουμε ερευνήσει την οικογένειά σας και ξέρουμε ότι είστε Έλληνες. Αν συνεχίσετε να αναζητείτε τρόπους για την επιστροφή του γιου σας, θα έχετε προβλήματα». Αν πέθαινα, θα παρέμενα Τούρκος και θα ανακηρυσσόμουν  ιερομάρτυρας» δήλωσε.

Ακτιβιστής και Έλληνας

Η πολύμηνη παραμονή του  Γιαϊλαλί στο τουρκικό Κουρδιστάν, είχε ως αποτέλεσμα να αντιληφθεί το δίκαιο του αγώνα του κουρδικού λαού και της τύχης που είχαν άλλοι λαοί της Μικράς Ασίας, όπως Αρμένιοι, Έλληνες και Ασύρριοι, που υπέστησαν διωγμούς και γενοκτονίες στις αρχές του 20ου αιώνα από τους Οθωμανούς και τους Νεότουρκους στη συνέχεια. Έτσι από φανατικός «Γκρίζος Λύκος» μετατράπηκε σε αρνητή του πολέμου και ακτιβιστή της ειρήνης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Τον Δεκέμβριο του 1996 αφήνεται ελεύθερος και επιστρέφει στο σπίτι του, έχοντας αποφασίσει πως θα αφιερώσει τον εαυτό του στον αγώνα για την αναγνώριση των τουρκικών εγκλημάτων κατά αυτοχθόνων πληθυσμών της Μικράς Ασίας και γενικότερα για τα ανθρώπινα δικαιώματα  Παράλληλα αλλάζει το όνομά του και από Ιμπραχίμ γίνεται Γιάννης Βασίλης, ενώ ξεκινάει την έρευνα για να ανακαλύψει όλες τις ψηφίδες της ελληνικής καταγωγής του.
Στην απαρχή  της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, το διάστημα 1910-1915,  ένα ανδρόγυνο Ελλήνων από το συνοικισμό Γιαϊλά, του χωριού Ασάρ, της Παφρας, ο Κωνσταντίνος και η Παρασκευή-  δίνουν το τεσσάρων χρονών παιδί τους σε μια οικογένεια Τούρκων, για να γλιτώσει τον διωγμό. Στα δημοτολόγια της Πάφρας, το παιδί εγγράφεται με το όνομα Μεχμέτ που όλοι αποκαλούν «ντονμέ» (εξισλαμισμένο) πίσω από την πλάτη του. Ο Μεχμέτ μεγάλωσε, παντρεύτηκε και το 1940 γέννησε τον Γιαβούζ, που φέρει πλέον το επώνυμο Γιαϊλαλί, από το χωριό καταγωγής του πατέρα του. Πρόκειται για τον πατέρα του Γιάννη – Βασίλη …

Με το πέρασμα των χρόνων, ο  Γιαϊλαλί εξελίχθηκε σε έναν σημαντικό αγωνιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του λόγου στην Τουρκία.