Το σηµερινό µου το οφείλω στην ευγενική χορηγία του αναγνώστη κ. Νίκου Κυριακίδη, ο οποίος μου έστειλε τη μαγνητοσκόπηση μιας ομιλίας του ευρωβουλευτή κ. Αρβανίτη. Σ’ αυτήν την ομιλία του, ο ευρωβουλευτής μάς επισημαίνει μια λεπτή γλωσσολογική απόχρωση του επιθέτου «άριστος». Σ’ αυτήν, λέει, κρύβεται η ρίζα «Αριος», κατά συνέπεια η επιζήτηση της αριστείας παραπέμπει στις φυλετικές θεωρίες περί αρίας φυλής. Εννοείται ότι και γι’ αυτό φταίει ο Μητσοτάκης, ο οποίος, ύπουλος και καταχθόνιος όπως είναι, προσπαθεί να περάσει ολοκληρωτικά συνθήματα στα αθώα μυαλά των ψηφοφόρων του. Βέβαια, το ίδιο θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί και για τη λέξη «Αριστερά», αφού και σ’ αυτήν υπάρχει αυτό το «αριστ» – που κατά τον κ. Αρβανίτη είναι ύποπτο για τα χειρότερα. Κατ’ αρχάς, ανέτρεξα στη μαγνητοσκόπηση της ομιλίας για να βεβαιωθώ ότι όντως το είπε, μη γίνω αποδέκτης για μία ακόμη φορά εξωδίκου από τον ευγενή ευρωβουλευτή. Και αφού βεβαιώθηκα ότι όντως το είπε στην ομιλία του, άρχισα να αμφιβάλλω για τις δικές μου γνώσεις. Είναι από τα θετικά της δουλειάς μου. Καθημερινά όλο και κάτι προκύπτει που σε κάνει να αμφιβάλλεις γι’ αυτά που ξέρεις και σε αναγκάζει να τα επανελέγξεις. Ετσι αναζωογονούνται οι νευρώνες του εγκεφάλου. Λεξικό Δημητράκου το εννεάτομο, Liddell Scott και Bailly – κληρονομιά από το γαλλικό πανεπιστήμιο.
Επειδή αγαπώ τη λογοτεχνία αναγνωρίζω και την αξία των συνειρμών. Και θαυμάζω όσους μπορούν να τους ακολουθήσουν ώς τον υπερθετικό τους βαθμό, το «άριστος» φέρ’ ειπείν. Στην περίπτωση δεν μιλάμε για μορφωτικό επίπεδο ελαφρών βαρών. Ελπίζω, δε, ότι στη συνέχεια των ερευνών του ο ευρωβουλευτής θα μας αποκαλύψει και τη διαφορά ανάμεσα στο «άριστος» και στο «αριστερός». Ευκολάκι θα μου πείτε. Απλώς να μην τα ρίχνουμε όλα στον Μητσοτάκη.