Ο (κεντρικός) δρόμος είχε τη δική του ιστορία….

Δεν σκοπεύουμε να γράψουμε εδώ άλλη μία ιστορία του κεντρικού δρόμου στο νησί. Οι αναγνώστες μας θυμούνται ασφαλώς το προ τριετίας αφιέρωμά μας στους δρόμους της αγγλοκρατίας, που ήταν η πρώτη οργανωμένη κρατική δομή με δημόσια έργα υποδομών στο νησί. Οι Ενετοί που κυριάρχησαν για 6 περίπου αιώνες έδιναν περισσότερη σημασία σε φρουριακά έργα, αφού αυτά επέβαλαν οι συνθήκες ανασφάλειας που επικρατούσαν στις Ελληνικές θάλασσες κατά την Ενετοκρατία. Το εσωτερικό οδικό δίκτυο ήταν σχεδόν ανύπαρκτο. Αλλά αυτό είναι θέμα των ιστορικών.

Η χάραξη του μεγαλύτερου μέρους του κύριου σημερινού οδικού δικτύου σχεδιάστηκε κατά την αγγλοκρατία και συνεχίστηκε από το Ελληνικό κράτος με όσα προβλήματα ανέκαθεν κουβαλούσε. Τη δεκαετία του 1990 είχε ωριμάσει η ιδέα επαναχάραξης και βελτίωσης του κεντρικού δρόμου, κάτι που έγινε επί Νομαρχίας Μ. Τσανάκη (1998-2002). Τότε έγινε μία μελέτη με την οποία προβλέπονταν παρακάμψεις κάποιων χωριών με έντονο πρόβλημα  (Τσικαλαρία, Αρωνιάδικα, Γεφύρι Ποταμού και  Λειβάδι- Καρβουνάδα). Εννοείται ότι όλα έμειναν στο συρτάρι, αφού οι επόμενοι Νομάρχες προχώρησαν σε χρηματοδότηση και ανάθεση μόνο στα έργα Ποταμού και παράκαμψης ενός σημείου στο δρόμο προς Αγία Πελαγία. Και τα δύο έργα έγιναν πρόχειρα, ως συνήθως, παρελήφθησαν με το γνωστό τρόπο, ως συνήθως, κόστισαν όσο όλος σχεδόν ο προϋπολογισμός για τον κεντρικό δρόμο, ως συνήθως και έχουν τα χάλια τους. Ειδικά το πρώτο κομμάτι στον Ποταμό, έργο απαραίτητο για τη σωτηρία της ιστορικής γέφυρας, έχει τόσες κακοτεχνίες, που είναι, όταν το περνάς, σαν καράβι στη φουρτούνα. Παρόμοιο και το άλλο στην Αγία Πελαγία. Κάπου εκεί φαίνεται να τέλειωσαν όλα, παρά τις προσπάθειες από αρκετούς τοπικούς παράγοντες στη συνέχεια, με μόνη επιτυχή τη διαπλάτυνση στη Σκληρή, που «κόπηκε» από το Δασαρχείο και, ευτυχώς, μεταφέρθηκε στο τμήμα Δόκανα-διασταύρωση Φρατσίων.

Τώρα το θέμα τίθεται και πάλι, καθώς τα προβλήματα εντείνονται συνεχώς. Και το όλο έργο πρέπει πλέον να τεθεί σε άλλη βάση λόγω των νέων συνθηκών κυκλοφοριακού φόρτου. Εννοείται πρέπει να γίνει επαναχάραξη με νέα μελέτη και να ξεκινήσουν κάποια έργα στα πλέον προβληματικά σημεία (Αρωνιάδικα, Καρβουνάδες, Τσικαλαρία, Λειβάδι), αφού για μεγάλες παρακάμψεις, όπως αυτές στον αρχικό σχεδιασμό, σκοντάφτουν στο τεράστιο κόστος απαλλοτριώσεων, το οποίο συνεχώς αυξάνει και κάνει τους προϋπολογισμούς απλησίαστους. Νομίζουμε ότι αρκετά χρόνια πέρασαν από το 1992, ανάγκη να τεθεί και το έργο αυτό σε νέες βάσεις και σωστές βάσεις. (Σ.Σ. Μέσα στον προεκλογικό πυρετό τέθηκε και πάλι το θέμα αυτό, μάλλον με μαξιμαλιστικό τρόπο, αλλά γεγονός είναι ότι κάτι πρέπει να γίνει. Στην απάντησή του ο δήμαρχος ανέφερε ότι γίνεται προσπάθεια να βρεθεί το ποσό για τη νέα μελέτη (πρ. 450.000€) και να τεθεί το έργο σε νέες βάσεις ώστε να χρηματοδοτηθεί).

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ Φ. ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ»