Ο Μανώλης με τα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγεια

Μεγάλος ντόρος έγινε για μία αποστροφή της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου στο συνέδριο του e-kyklos του κ. Ε. Βενιζέλου, αναφορικά με τη μετανάστευση και τα προβλήματα που δημιουργεί.

Κορδακιζόμενοι οι κνίτες του 21ου αιώνα, γνωστοί ως Έλληνες φιλελεύθεροι, από κοινού με τους οπαδούς της no border πολιτικής και της ασύδοτης, γενναία επιχορηγούμενης δράσης διαφόρων ΜΚΟ, έπεσαν, όπως ήταν φυσικό να τη φάνε. Υπήρξαν μάλιστα και ορισμένες αναρτήσεις στις Σελίδες Κοινωνικής Δικτύωσης, με ξεκάθαρες απειλές, από διάφορα φαιδρά πρόσωπα, τα οποία αναζητούν εναγωνίως ρόλο, αν όχι στην πολιτική σκηνή, τουλάχιστον στον μικρόκοσμο του Διαδικτύου.

Οι κατάρες, οι καταδίκες, οι φωνασκίες, η δολοφονία χαρακτήρα μέσω του Διαδικτύου, είναι στην εποχή μας μία εύκολη διαδικασία. Αρκεί να μπορείς να πληκτρολογείς.

Ο ορισμός των ερωτημάτων και η αναζήτηση απαντήσεων, ωστόσο, είναι κάτι άλλο, δύσκολο και απαιτητικό, το οποίο δεν προσφέρει την ικανοποίηση της ανθρωποφαγίας και τον κορεσμό με ενδορφίνες του υπερΕγώ πολλών σύγχρονων «ακτιβιστών», κατ’ επάγγελμα ευαίσθητων και κατ’ ανάθεση συκοφαντών.

Διαβάζοντας τα επίσημα στοιχεία, τα οποία είναι αναρτημένα στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως το 9μηνο του 2023 έχουν κατατεθεί 35.735 αιτήσεις χορήγησης ασύλου. Από αυτές, οι 26.632 αφορούν πολίτες ασιατικών χωρών, 9.097 πολίτες αφρικανικών χωρών, 1.803 πολίτες ευρωπαϊκών χωρών, 171 πολίτες της αμερικανικής ηπείρου και 32 απάτριδες.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, όμως, είναι οι ηλικιακές κατηγορίες και το φύλο των αιτούντων. Διαβάζοντας τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της ελληνικής πολιτείας, διαπιστώνουμε πως 26.305 δηλαδή το 74% των αιτούντων, είναι άντρες, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ανήκει στις ηλικιακές κατηγορίες 18 – 34. Στον συνολικό αριθμό των αιτούντων το ποσοστό των γυναικών είναι μόλις 26%. Ξεχωριστή κατηγορία είναι τα ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά, τα οποία για το διάστημα Σεπτέμβριος 2022 – Σεπτέμβριος 2023 κατέθεσαν συνολικά 2.810 αιτήσεις χορήγησης ασύλου, αποτελώντας το 5,3% του συνολικού αριθμού των 53.033 αιτήσεων που υποβλήθηκαν για το εν λόγω χρονικό διάστημα.

Ξέρω πολύ καλά πως η παράθεση στατιστικών στοιχείων, είναι πληκτική για τον αναγνώστη. Και για μένα προσωπικά είναι, μα πρόκειται για ένα αναγκαίο βήμα, προκειμένου να οριστεί, να περιγραφεί το πρόβλημα. Γι’ αυτό και δεν θα σας κουράσω να αναφορές σε διαμονές στα νησιά και στην ενδοχώρα, σε ΚΥΤ ή σε δομές κ.λπ.

Κοντολογίς, οι αριθμοί αυτοί περιγράφουν με πληρότητα το πρόβλημα. Αυτοί είναι. Αλλάζουν μεν, αλλά καταγράφοντας αυξητική τάση. Με άλλα λόγια, η χώρα μας, δέχεται ολοένα και μεγαλύτερους αριθμούς μεταναστών από μακρινές χώρες, οι οποίοι διασχίζουν τη μισή υδρόγειο σφαίρα, ζητώντας άσυλο και προστασία, έχοντας περάσει από πολλές ασφαλείς χώρες.

Επιστρέφοντας στα στοιχεία του Υπουργείου διαπιστώνουμε πως σε Α’ βαθμό κρίθηκαν 30.697 αιτήσεις, από τις οποίες θετικά το 40%, αρνητικά το 36% και το 24% αφορούσε λοιπές διοικητικές πράξεις. Σε Β’ βαθμό κρίθηκαν 10.593 αιτήσεις, από τις οποίες μόλις το 6,7% θετικά, το 89,6% αρνητικά και το 3,6% αφορούσε λοιπές διοικητικές πράξεις.

Αυτή είναι η κατάσταση, η οποία κάθε άλλο παρά αισιόδοξη μπορεί να είναι. Δημιουργεί ανησυχία και αβεβαιότητα, ιδίως όταν λάβεις υπόψη σου τις χώρες καταγωγής, όπου πλειοψηφούν εκείνες της Ασίας και της Αφρικής.

Μπορεί η χώρα να τους δεχτεί όλους αυτούς, να τους εντάξει κάπως (γιατί για ενσωμάτωση αποκλείεται να μιλήσουμε εις τον αιώνα τον απάντα με βάση την ευρωπαϊκή εμπειρία της πολυπολιτισμικότητας και της παταγώδους αποτυχίας του), να μπορέσουν έστω και με δυσκολία να συνυπάρξουν με τις τοπικές κοινωνίες; Δεν αναφέρομαι καν στο πρόβλημα της συνύπαρξης με ανθρώπους που περιφρονούν τα τοπικά ήθη, δημιουργούν περίκλειστες κοινότητες στον αστικό ιστό (γκέτο τα λέγαμε παλιά, αλλά μας έφαγε η πολιτική ορθότητα) και αντιδρούν ακόμη και στους κανόνες που επιβάλει η νομοθεσία.

Αυτό είναι το πρόβλημα και δεν πρόκειται να χαθεί αν το βάλουμε κάτω από το χαλί στο σαλόνι. Και θα παραμείνει εκεί, προκαλώντας δυσλειτουργίες, προβλήματα, εντάσεις και συγκρούσεις, όσο περνάει ο καιρός.

Δουλειά των πολιτικών είναι να αντιμετωπίζουν με ρεαλισμό την πραγματικότητα, να βλέπουν τα προβλήματα και να προτείνουν λύσεις. Δουλειά των πολιτών είναι να κρίνουν την επάρκεια και την αποτελεσματικότητα των πολιτικών.

Ας έρθουν λοιπόν, όσοι επέκριναν την κυρία Άννα Διαμαντοπούλου να προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις και όχι γενικόλογα ευχολόγια. Να μας πουν τι σκοπεύουν να κάνουν με τις λεγόμενες μεταναστευτικές ροές, τον τρόπο υποδοχής, ταυτοποίησης, παραμονής, φιλοξενίας και χορήγησης ή όχι ασύλου. Καλό θα ήταν να μας πουν και τι σκοπεύουν να κάνουν με όσους δεν δικαιούνται ασύλου ή ειδικής προστασίας, τους τρόπους επιστροφής στις πατρίδες τους.

Γιατί εν προκειμένω ισχύει στο ακέραιο η παροιμία «Ο Μανώλης με τα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγεια».