Ο συγκινητικός καημός για τον Πάνορμο

Με συγκίνηση βλέπω τις αντιδράσεις των συμπολιτών μετά τη δημοσίευση των φωτογραφιών από την παραλία της Μυκόνου, Πάνορμος, στις οποίες φαίνεται τι ακριβώς συμβαίνει όταν σε μια χώρα δεν γίνονται έλεγχοι και δεν επιβάλλονται οι νόμοι. Ομολογώ ότι βρίσκω την ευαισθητοποίηση των συμπολιτών στο ζήτημα της επιβολής των κανόνων ιδιαιτέρως ενθαρρυντική. Είναι ωραίο να βλέπεις πόσο πολλοί άνθρωποι φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι η αδιαφορία για τους κανόνες δεν είναι απλώς η παραβίαση ενός κενού περιεχομένου ταμπού αλλά μια στάση που χειροτερεύει τη ζωή όλων εκτός από αυτών που μπορούν να επιβάλουν την επιθυμία τους με την ισχύ τους. Παρά τη βλακώδη (ή πονηρή) προπαγάνδα που προσπαθεί να πείσει ότι οι νόμοι υπάρχουν για να καταπιέζουν τους αδύνατους, η πραγματικότητα, όπως φαίνεται και από την περίπτωση του Πάνορμου, είναι τελείως διαφορετική. Η επιβολή του νόμου ωφελεί τους αδύνατους και περιορίζει τους δυνατούς. Και πολύ χαίρομαι που βλέπω τόσους συμπολίτες να το συνειδητοποιούν.

Μόνο που αυτό που συμβαίνει με τον Πάνορμο δεν είναι μια εξαίρεση. Είναι ο κανόνας. Σε όλη τη χώρα οι κανόνες ούτε τηρούνται ούτε επιβάλλονται. Από την κατάληψη πεζοδρομιών από ΙΧ, αυτοκίνητα, δίκυκλα, στάσεις λεωφορείων, γλάστρες και ό,τι άλλο βάλει ο νους, μέχρι τα αυθαίρετα κτίσματα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδας, από την απόλυτη περιφρόνηση για τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας μέχρι την μετατροπή κάθε δημόσιας επιφάνειας σε καμβά όπου με τα σπρέι τους εκτονώνουν τα κόμπλεξ τους διάφοροι κακομαθημένοι που πασχίζουν να αποκτήσουν υπόσταση, η χώρα είναι παραδομένη στο νταβατζιλίκι οποιουδήποτε θέλει να το επιβάλει.

Αν μπορείς να κλείσεις όποιο πεζοδρόμιο θέλεις, να μουτζουρώσεις όποιον τοίχο θέλεις, να χτίσεις το σπίτι σου όπου σου κάνει κέφι, γιατί να μην μπορείς να μετατρέψεις και μια όμορφη ερημική παραλία σε κέντρο διασκέδασης για πλούσιους κακόγουστους φιγουρατζήδες;

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το σοκ των συμπολιτών. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που πολλοί από αυτούς (συχνά με τη δικαιολογία της «ελευθερίας της έκφρασης» ή με τη δικαιολογία του «τι να κάνει ο φουκαράς που είχε αυτό το οικοπεδάκι/μαγαζάκι/μεράκι») όχι απλώς ανέχονται, αλλά υπερασπίζονται κιόλας την καταπάτηση των κανόνων που κάνουν όλη τη χώρα ένα φεστιβάλ παραβατικότητας και αυθαιρεσίας. Θέλω να πω πως μου φαίνεται κάπως υποκριτικό να κλαψουρίζεις για μια παραλία της Μυκόνου την ώρα που απολαμβάνεις το καφεδάκι σου καθισμένος σε τραπέζι που έχει κλέψει το πεζοδρόμιο από τους πεζούς και συζητάς με τους προχωρημένους φίλους σου τη ζωντάνια που δίνουν στην πόλη τα γκράφιτι αφού πρώτα άφησες το αυτοκίνητό σου κάπου που απαγορεύεται να αφήσεις το αυτοκίνητό σου αλλά «πού να το βάλεις;».

Για να μην παρεξηγηθώ, ακόμα κι ως πυροτέχνημα οι αντιδράσεις για τον Πάνορμο με ευχαριστούν. Κάθε αντίδραση σε κάθε παράβαση των κανόνων είναι καλή. Αλλά πολύ θα ήθελα να μην ήταν πυροτέχνημα και οι συμπολίτες στ’ αλήθεια να απαιτούσαν έλεγχο και επιβολή του νόμου παντού και πάντα. Από την άλλη, αν οι συμπολίτες απαιτούσαν έλεγχο και επιβολή του νόμου παντού και πάντα, ο Πάνορμος δεν θα είχε έτσι κι αλλιώς αυτό το χάλι. Και μπράβο του.