Οι άχρηστοι λεονταρισμοί…

Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να συμμετέχει στο παιχνίδι των προκλήσεων, που παίζουν οι Τούρκοι. Ο κ. Καμμένος ας παίζει με τον Βουκεφάλα του. Και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ να προετοιμάζει τις Ενοπλες Δυνάμεις για την αποτροπή και όχι να εκτοξεύει απειλητικές «κορώνες»

Δεδομένο: οι Τούρκοι προκαλούν στο Αιγαίο. Οχι τώρα, εδώ και (τουλάχιστον) 40 χρόνια.

Advertisement

Αξίωμα: η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να παίζει στο παιχνίδι των προκλήσεων. Δεν (πρέπει να) απαντά στις προκλήσεις των Τούρκων με δικές της προκλήσεις. Διότι η Ελλάδα δεν επιδιώκει, όπως η Τουρκία, να κάνει εξαγωγή εσωτερικών προβλημάτων. Η Ελλάδα έχει άλλες προτεραιότητες. Το «δόγμα» αυτό ακολουθούν, μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις.

Διαπίστωση: είναι η πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση που υπουργός Αμυνας απαντά με (λεκτικούς) τσαμπουκάδες στους τσαμπουκάδες των απέναντι. Ο υπουργός αυτός είναι υπουργός σε αριστερή (κατά βάση) κυβέρνηση, η οποία, κατά μείζονα λόγο, δεν έχει κανένα λόγο να συμμετέχει το παιχνίδι των προκλήσεων.

Μέχρι τώρα η στρατιωτική ηγεσία έδειχνε περισσότερο υπεύθυνη από την πολιτική, δηλαδή από τον κ. Καμμένο. Γι’ αυτό προκάλεσε εντύπωση η δήλωση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ (εδώ), η οποία έδωσε αφορμή στην απέναντι πλευρά για νέο μπαράζ παραβιάσεων.

Η στρατιωτική ηγεσία δεν χρειάζεται να πετάει κορώνες και να εκτοξεύει απειλές. Πρέπει να προετοιμάζει τις Ενοπλες Δυνάμεις, ώστε να είναι έτοιμες να αποτρέψουν εχθρικές ενέργειες, αν εκδηλωθούν. Και για να είμαστε σαφείς, οι Ενοπλες Δυνάμεις πρέπει να είναι σε θέση να αποτρέψουν την κατάληψη ελληνικής βραχονησίδας και όχι να «την ισοπεδώσουν», αν καταληφθεί, όπως είπε ο ναύαρχος Αποστολάκης. Το παρελθόν πρέπει να διδάσκει. Στην περίπτωση των Ιμίων η στρατιωτική ηγεσία είχε τη σαφή εντολή της πολιτικής ηγεσίας να αποτρέψει την κατάληψη της βραχονησίδας. Και απέτυχε. Η συνέχεια είναι γνωστή.

Επομένως, καλοί είναι (ή μάλλον δεν είναι!) οι λεονταρισμοί, αλλά καλύτερη είναι η προετοιμασία και η ετοιμότητα. Διότι οι απέναντι γνωρίζουν τι από τα δύο ισχύει. Και, αν έχουν σχεδιάσει κάτι να κάνουν, δεν θα το κάνουν αν γνωρίζουν ότι θα αποτύχουν. Δεν θα τους εμποδίσουν οι απειλές.

Η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον να ακολουθεί την Τουρκία στην δημιουργία «πολεμικής» ατμόσφαιρας στην περιοχή. Η Τουρκία είναι ένα μιλιταριστικό κράτος και, ειδικά σήμερα, η κυβέρνησή της έχει πολλά προβλήματα, εσωτερικά και εξωτερικά. Η Ελλάδα έχει προτεραιότητα την οικονομική και κοινωνική της ανασυγκρότηση. Χρειάζεται ηρεμία και σταθερότητα. Αλήθεια, ποιος επενδυτής θα σχεδιάσει να επενδύσει, όταν ακούει τον υπουργό Αμυνας και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ να καλλιεργούν πολεμικό κλίμα στο Αιγαίο, ακολουθώντας τις προκλήσεις των Τούρκων;

Ο κ. Τσίπρας έχει αφήσει τον κ. Καμμένο ανεξέλεγκτο να υπονομεύει την Συμφωνία των Πρεσπών. Ας πούμε ότι αυτό είναι ανεκτό, αφού διακυβεύεται η σταθερότητα της κυβέρνησης. Είναι, όμως, απαράδεκτο ο Πρωθυπουργός να επιτρέπει στον κ. Καμμένο να παίζει στο παιχνίδι της έντασης με την Τουρκία, για να αποκομίσει πόντους στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι. Ας μαζεύει ψήφους ο κ. Καμμένος ως «μακεδονομάχος». Ας παίζει με τον Βουκεφάλα, τα άλλα παιχνίδια είναι επικίνδυνα.

Για τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ τα είπαμε. Οι κορώνες δεν ταιριάζουν στις περιστάσεις. Ας τις αφήσει για τους απέναντι. Και ας επιδείξει όλον τον ζήλο του στην προετοιμασία και στην ετοιμότητα των Ενοπλων Δυνάμεων. Μόνον έτσι, δηλαδή με έργα και όχι με λόγια (verba volant…), θα ξέρουν οι απέναντι ότι θα τους κοστίσει ακριβά οποιαδήποτε τυχοδιωκτική ενέργεια.

Σε κάθε περίπτωση, ισχύει η ρήση του Ζορζ Κλεμανσό: «Ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευθούμε στους στρατιωτικούς» (και ο Κλεμανσό δεν ήταν κανένας αναποφάσιστος και λιπόψυχος, έμεινε στην Ιστορία ως ο «Τίγρης», για την αποφασιστικότητά του στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο).