Οι αναγνώστες για τον «Ρουβίκωνα»

Το γεγονός: στο ΕΠΑΛ Ιλίου προσεκλήθησαν μέλη του «Ρουβίκωνα» για να διαφωτίσουν τους μαθητές για τη βία κατά των γυναικών. Η εκπαιδευτική οργάνωση ανάρτησε ευχαριστήρια επιστολή. Ο διευθυντής του σχολείου δήλωσε ότι δεν ξέρει τίποτε. Διατάχθηκε ΕΔΕ και ο κ. Πιερρακάκης ανακοίνωσε χθες ότι ο διευθυντής επαύθη έως την ολοκλήρωσή της. Ο λόγος στους αναγνώστες. Παραθέτω το σχόλιο του Νίκου Γ.: «Το “προοδευτικό” ξεχαρβάλωμα στην εκπαίδευση έχει πίσω του ιστορία τεσσάρων και πλέον δεκαετιών. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση οι “προοδευτικοί καθηγητές” είναι συντριπτική πλειοψηφία ακόμη από τη δεκαετία του ’80. Πολλοί από αυτούς συνταξιοδοτήθηκαν διατηρώντας τον τίτλο τους. Οι υπόλοιποι που υπηρετούν καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες να τον διατηρήσουν: συχνά καπνίζουν παρέα με τους μαθητές τους έξω από το προαύλιο, καθώς έτσι τους “πάνε” οι έφηβοι. Στις εθνικές εορτές κάνουν ό,τι μπορούν για να δώσουν στους μαθητές τους να καταλάβουν πως όλα αυτά είναι “ένα τρύπιο πουκάμισο”… Κατά έναν περίεργο τρόπο η “δημοκρατικότητά” τους είναι ευθέως αντίστροφη της εκπαιδευτικής τους επάρκειας. Οχι σε όλους. Υπάρχουν και εξαιρέσεις φυσικά. Αρετές και αξίες είναι αραχνιασμένα κατάλοιπα ξεπερασμένου επαρχιωτισμού. Σημασία έχει να είσαι “πολίτης του κόσμου” με “ανοιχτό μυαλό” και δίχως προκαταλήψεις. Να αντιστέκεσαι στον αυταρχισμό και να μη σκύβεις το κεφάλι… Να αγωνίζεσαι για τους αδικημένους όλης της Γης και να είσαι αλληλέγγυος στους κατατρεγμένους, γιατί “κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος”».

Προς επίρρωσιν και ο Αντώνης Π.: «Οταν επί πενήντα χρόνια το κράτος ανέχεται την αυθαιρεσία και την ατιμωρησία, την οποία ορισμένα τουλάχιστον πολιτικά κόμματα συστηματικά κηρύττουν και καλλιεργούν, τότε φαινόμενα σαν τα παραπάνω είναι οι φυσικοί καρποί της “σποράς” αυτής. Κι αν το κράτος διστάζει, ντρέπεται, φοβάται να στηρίξει τους υγιώς σκεπτόμενους εκπαιδευτικούς απέναντι σε μαθητές και γονείς, τότε συνεργεί στη διαιώνιση των φαινομένων. Μέχρι πότε;».

Ο Savvas Τ: «Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου να μπει φραγμός στην πολιτική “ασυδοσία” αντί ελευθερίας που επικράτησε μεταδικτατορικά, κυρίως με ευθύνη ΠΑΣΟΚ και σύμπραξη γαλάζιου ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο με τη στήριξη της λεγόμενης “κοινωνικής αντιπολίτευσης”, στην οποία αναφέρονται συχνά πυκνά οι αριστερούληδες – προοδευτικούληδες». Κλείνω με την πρόταση του Νίκου Β: «Εάν δεν επανέλθει το “αντιεκπαιδευτικό σύστημα”, δεν έμαθες την αλφαβήτα, στην ίδια τάξη και δεν ξαναμπεί ο επιθεωρητής της “μαύρης αντίδρασης”, οι Ελληνες όχι δεν θα ξέρουν την αιτιατική (που την έχουν ξεχάσει κιόλας) αλλά απλά θα μουγκανίζουν. Α! προς άρση παρεξηγήσεων, αριστερός είμαι!».