Οι μετεκλογικές ρίμες του “Τριβόλου”

Γελάτε γιατί χανόμαστε… | Ανδρ. Παπαδόπουλος

 

Στα Κύθηρα ψηφίσανε πάλι για δήμαρχό τους

αυτόν που ήταν και πιο πριν στο σβέρκο αφεντικό τους.
Μεγάλο σμπάρο ακούστηκε και με έπιασε μια ζάλη

που πέντε χρόνια δήμαρχο τον ίδιο θα έχω πάλι .
Σίγουρα είναι τυχερός ίσως … και ¨λίγο¨…. μόνος,

αφού τόνε ευνόησε, και ο εκλογικός ο νόμος .
Στο δημαρχείο στρώσανε, το….. ίδιο το χαλάκι,

αφού είναι πλέον γνώριμο, μόνο στο Χαρχαλάκη.
Όλοι δεν ευχαριστήθηκαν, αυτήν την ¨πύρρεια¨ νίκη ,

αφού και όσοι εκλεχτήκαν, το….. ΄φάγαν το…μανίκι.
Και πρώτος σκούζει ο Ζορμπάς, που τ΄ έριξαν το μαύρο ,

γιατί αλλιώς συμφώνησαν εκειά στον….Καλαμαύρο.
Κι έτσι με τούτα και μ΄ αυτά, δήμαρχε Χαρχαλάκη,

θα φτιάξουμε την άσφαλτο εκειά στο Ξερουλάκι
(Να μην νευριάζει κι ο Παπάς, και ούτε να μας θυμώνει,

μην κάθεται και να μετρά, κόσμο στο Μελιδόνι).

Στο ίδιο ¨μήκος κύματος¨ ο Σύντεκνος, είναι πλέα ,

αφού τον είδα ανάσκελο σε μία νομαρέα.
Εγώ τον παρηγόρησα, το φίλο το Δημήτρη,

να σκάσει ήταν έτοιμος μα….τ’ άνοιξε η….μύτη.
Η νίκη, ήρθε απ΄ άλλου, από το…… Λιαπαντρέα.

Άνευ…….. συζύγου αιρετού, τώρα θα είναι πλέα.
Και δεύτερη ανέδειξε , την…… ανιψιά Ματίνα,

αφού και κόσμο έφερε, μέχρι ….κι απ’ την …Αθήνα .
Τον πρώτο δα, τον ξέραμε !!! πρωτού το΄νε ψηφίσουν,

Κατσανεβάκη λέγανε, όλοι θα προτιμήσουν.
Οι……….”ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ” ήρθαν δεύτεροι, κι ας έκαναν αγώνα,

με την ιδέα τους ψηλά,…. η μούρη τους στο χώμα.
Και τι κι αν πανηγύριζαν, προτού να κλείσει η κάλπη,

σαν τους λαγούς λακίσανε από του ..Μαυρομμάτη.
Γιατί εκεί το είχανε το μέγα στρατηγείο,

και κατά τους σοφότερους ¨εκλογομαγειρείο¨.
Και τώρα που…Αντιδήμαρχο, κανένα τους δεν λένε,

περνάνε την ημέρα τους, όλη να….. μουτσοκλαίνε.
Τους πόνεσε η διαφορά, που ΄ταν πολύ μεγάλη

και εσκούζανε σαν τα κατσιά και τ΄άκουγαν οι ¨άλλοι¨.
Σταυρούς επήρε πιο πολλούς, και πρώτος είναι ο «Τόλης,»

τον ΄λέγαν κι Αντιδήμαρχο, της κοινωνίας όλης.
Κι ο Πάρις το΄χε σίγουρο, και τώρα το φυσάει,

και λέει να παραιτηθεί, δεν ξέρει πού να πάει.
Και ένας απ τον συνδυασμό, πήγε να κατουρήσει

και του ΄βγαλαν το όνομα, πως ¨έκλεισε τη βρύση¨.
Στο τσακ και ο Ιππόλυτος , (άδειασε η αγκαλιά του),

το βούλωσε, και κάθισε σιγά σιγά, στ΄ αυγά του .
Ας πάμε στον καλύτερο, κατά ομολογία,

τους πήγε όλους άκλαυτους, τους έκανε……. κηδεία.
Ανάργυρος, στο όνομα, Ανάργυρος στην πράξη,

τους έκανε όλους τραχανά,… αν και τους το είχε τάξει.
Γιατί τον επροδώσανε, (με άλλον συνδυασμό),

τους έκανε και βγάλανε,… όλοι τους το σκασμό.
Κι αυτός που τόνε «βάφτισε,» έχασε το όνομά του,

γιατί δεν τον εψήφισε, ούτε και η …κυρά του.
Θέλω να ζήσω και να δω, όλους μαζί αντάμα

να΄χουνε γέλια και χαρές, και όχι άλλο κλάμα.
Και όσοι πικραθήκατε, που δεν σας αναφέρω,

να ξέρετε σας αγαπώ, αλλά ……..κι εσείς.!!! Το……..ξέρω!

---

 

Μετεκλογική παρλάτα του Γιώργη Δρυμωνιάτη

 

Ετρίτωσε κι άλλοι καλό, άλλοι κακό το λένε,

πάντως γελά ο Χάρχαλος κι οι άλλοι γύρω κλαίνε!

Πολλά συγχαρητήρια λοιπόν, καλέ  μας Στράτο

ξεκίνα πάλι απ’ αρχής και πάρε άγριο τράτο.

Μα εγώ παδά, από καρδιάς στέλνω επίσης μπράβο

στον Ζαχαρία το Σουρή που δίχως εργολάβο

καλά τα εκατάφερε,   αλλά και στο Σοφίο

επίσης, τον Ανάργυρο που χάλκινο βραβείο

επήρε,  αν κι αρχάριος και μόνο τ’  άλογό του

είχε, όταν ξεκίνησε, σίγουρον οπαδό του.

Αν και το θέμα σήμερα δεν είναι, δα, για γέλια,

όμως γελώντας θα ειπώ ρίμα για τα κοπέλια,

που έκαστο διέθεσε τον τούτο του δι΄ όλους.

Τον εαυτό του, δηλαδή, στη μάχη με διαόλους

τον έριξε! Ω τι βαριά και τίμια θυσία!

Ενώ μισείς την προβολή, μα και την εξουσία,

να σέρνεσαι και αρχηγός να γίνεσαι σε σχήμα

που για την νήσο θα σκιστεί και όχι για το χρήμα.

( Εν παρενθέσει, ας το ειπώ: Χωρίς τ’ ατομικό μας

κανείς μας δεν θα νοιάζονταν για το κοινό καλό μας.

Κι ατομικό δεν εννοώ ντε και καλά το χρήμα.

Κι η δόξα είναι ισάξιο κι άγιο επίσης κρίμα).

Έτσι λοιπόν τα σχήματα που μας προκύψαν, τρία

που και τα τρία είχανε Νέα Δημοκρατία,

πέσανε με τα τέσσερα στον τίμιο αγώνα.

Να φανταστείτε φτάσανε μέχρι και στον Δρυμώνα

για να προβάλουν τις αρχές, τα σχέδια, τους στόχους,

μα και τους υποψήφιους μαζί με τους παρόχους,

που, εντέλει , αν δεν λάθεψα, μού εφανήκαν τόσοι,

όσοι κι οι ψηφοφόροι τους κι ακόμα άλλοι τόσοι.

Κι έκαστος τούτων στόχευε και το σαράντα τρία

που, -αν τό πιάνε-, θ’ ανέβαινε του Δήμου τα σκαλία.

Να μην σας τα πολυλογώ, σε κάθε χωριουδάκι,

συγκέντρωση κι υπόσχεση και ψάχναν ψηφουλάκι

με τρόπο ομοιόμορφο κι οι τρεις λεβεντονιοί μας

που βάλθηκαν να κάμουνε άλληνε την ζωή μας.

Ο Χαρχαλάκης με δεξιούς, ο Ανάργυρος επίσης

κι ο Ζαχαρίας μ΄ ολονούς κι ό,τι κι ανέ ζητήσεις.

Άλλος την νήσο Μονακό, είπε πως θα την κάνει,

ο άλλος Ευρωπαϊκή, σαν Μάλτα, σαν Τοσκάνη

κι ο τρίτος,  πιο δυναμικός, είπε πως, αν νικήσει,

καλντέρα, σαν Σαντορινιά, στην θάλασσα θα στήσει.

Για ‘κείνο που χαρήκανε όλοι οι ψηφοφόροι

είναι που δεν μαλώσανε τούτ’ οι ελπιδοφόροι,

αλλά με τρόπο ήπιο, ευγενικό και ίσο

φιλιόνταν κι ας μουτζώνονταν στερνά στην από πίσω.

Από το αποτέλεσμα βγήκαν φχαριστημένοι

όλοι κι όλοι κορδώνανε πως είναι κερδισμένοι!

Εκτός από τον φίλο μου τον Γιάννη απ’ το Λονδίνο

που κάθονταν και έκλαιγε δίπλα στο κομοδίνο,

καθώς, αν και εκλέχτηκε με την πλειοψηφία

και πάει γι’ Αντιδήμαρχος, εντούτοις τα ψηφία

δεν τον ικανοποίησαν,  καθώς οι φαφλατάδες

ένας στους τρεις τον ψήφισε κειδά στις Καρβουνάδες,

απ’ όσους εψηφίσανε την Χαρχαλακιάδα

κι αυτό κάπως τον νεύριασε. Αλλ’ είπε : « η αχλάδα

οπίσω έχει την ορά… Πήραμε τον αγώνα,

αλλά τα έργα όλα εγώ, απάνω στον Δρυμώνα,

για ‘κεί θα τα εισηγηθώ, που πήρα μονοκούκι,

όχι εδώ , που οι χωριανοί μού ρίξανε χαστούκι.

Κατά τα άλλα κέρδισαν και πάλ’ οι εργολάβοι,

χάσανε τρεις μηχανικοί, νικήσαν οι αστρολάβοι,

χάσανε και οι κληρικοί, κερδίσαν οι τριβόλοι,

αλλ’ , όπως είπα και πιο πριν, μες στη χαρά είν’ όλοι!

Κι είναι αλήθεια πως κι εγώ, με όλην την καρδία,

χαίρομαι που ενίκησε πάλ’ η δημοκρατία,

που μ’ αποχή στους εκατό, εξήντα και πιο πάνω,

-σαν λογαριάζω μ’ αριθμούς το καύκαλό μου χάνω-

ο εκλεχτός των πιο πολλών απ’ την μειοψηφία

εβγήκε αυτοδύναμος και πήρε εξουσία

και καμιά σχέση βέβαια με την Ολιγαρχία

δεν έχει το πολίτευμα που κάνει τέτοια αστεία.

Κι έτσι, όπως το κράτος μας,  κι ο Δήμος μας κρατιέται

και μ’ ένα ελάσσον ποσοστό ακμαία κυβερνιέται.

Εντέλει απ’ τους εκατό, είκοσι στην ουσία

εκλέγουν αυτοδύναμη κι αυτόφωτη εξουσία,

πεντέξι αντιπολίτευση , δίπλα,  για φασαρία

κι αυτό, πολύ ανάλαφρα, το λεν δημοκρατία.

Ωστόσο είν’ η καλύτερη , σαν διαδικασία

κι ας είναι όλα στην ζωή μία υποκρισία.

 

Κι εγώ, που τώρα πέρασα πλέον στην Γερουσία,

δακρύζω, καθώς σκέπτομαι την όμορφη την πάλη

που στη ζωή μου έδωσα. Αυτή η πιο μεγάλη

η δόξα για κάθε θνητό. Η πάλη  είν΄ η ουσία.

 

Να ‘στε καλά λοιπόν παιδιά, νέοι φορτσαρισμένοι,

με θέληση και με πυγμή, γεροί κι αγαπημένοι,

με πάλη για τ’ ανθρώπινα , για το καλό του κόσμου,

ονειροπράξη να γενεί τ’ όνειρο το δικό μου

κι αυτόνε τον Παράδεισο πιο πάνω να τον πάτε.

Αστρονησί να κάμετε τον τόπο που αγαπάτε.

Κι οι νικητές μπροστάρηδες , κοντά τους κι οι χαμένοι

κι όλοι μαζί να δράσετε για την μικρ’ οικουμένη,

τον τόπο που είναι ο κόσμος μας κι είν΄ όλος εδικός μας,

αφού στο χώμα του κρατά τις ρίζες καθενός μας.

Τον τόπο που εδώρισαν οι Μοίρες στ’ όνειρά μας!

Το τετραπέλαγο νησί, τα ζάθεα Κύθηρά μας!

Αυτ’ είν΄η ευχή του γέροντα, -που να του βγει του μάτι-,

του ριμαδόρου εκ βοσκών, του Γιώργη Δρυμωνιάτη.

 

 

 

 

 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΦΥΛΛΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ»