Οι προσβλητικές λέξεις που πρέπει να βγουν από τα τραγούδια

Η παράλειψη από την Άλκηστη την Πρωτοψάλτη της λέξης «χοντρή» από τον στίχο «που πηγαίνει μια χοντρή νευρικιά» στο τραγούδι «Άδωνις» (πάμε στον Άδωνι για καφέ κ.λπ. κ.λπ.) του συντρόφου Κραουνάκη πρέπει να είναι μόνο το πρώτο βήμα. Εκτός από το «χοντρή», που πολύ σωστά διαπίστωσε η τραγουδίστρια ότι συνιστά body shaming, στον ίδιο στίχο υπάρχει και η λέξη «νευρικιά» που αποτελεί ολοφάνερο stress shaming. Υπάρχει επίσης ο πιθανότατα σεξιστικός όρος «τεκνά», όπως και ο style shaming όρος «φρικιά». Επίσης δεν ξέρω τι λέει το κίνημα για το «μωρό μου», αλλά εμένα μου φαίνεται ως μια ερωτική προσφώνηση που προωθεί την παιδοφιλία. Για να μην τα πολυλογώ, μόνο από το συγκεκριμένο τραγούδι πρέπει να φύγουν σίγουρα 5 λέξεις.

Και όπως είπα αυτό είναι μόνο η αρχή. Τα διάφορα shaming, ο ρατσισμός, ο σεξισμός μέσα από λέξεις που μπορεί να προσβάλουν και να ενοχλήσουν βρίσκονται σχεδόν σε κάθε τραγούδι και είναι χρέος των τραγουδιστών που θέλουν να λέγονται ευαίσθητοι να τις αλλάξουν ή να τις εξαφανίσουν εντελώς βάζοντας στη θέση τους ένα απλό «λαλαλα» (τα λα εξαρτώνται από τον αριθμό των συλλαβών της λέξης που φεύγει) προσέχοντας να μη χρησιμοποιήσουν το «νανανα» γιατί παραπέμπει στο σεξιστικό φρούτο μπανάνα (το οποίο παρεμπιπτόντως πρέπει να κάνουμε cancel από σούπερ μάρκετ, λαϊκές και μανάβικα).

Τα «Μωρή κοντούλα λεμονιά», «Τραμ» (περνάει μια χοντρή), «Χοντρό Μπιζέλι», «Είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα», «Χοντρούλη μου», «Χοντρομπαλού» είναι μόνο λίγα από τα τραγούδια των οποίων τίτλοι και στίχοι πρέπει να αλλάξουν γιατί προσβάλουν και προωθούν την κουλτούρα του body shaming.

Στον «Μεγάλο Ερωτικό» του Μάνου του Χατζιδάκι υπάρχει τραγούδι με τίτλο «Ποιος ειν’ τρελός από έρωτα» το οποίο, όπως και κάθε ένα από τα εκατοντάδες τραγούδια που έχουν μέσα τους τη λέξη «τρελός» ή «τρελή», στιγματίζει την ψυχική νόσο. Πρόκειται για λέξη που θα πρέπει να διαγραφεί όχι μόνο από το λεξιλόγιό μας αλλά και από κάθε καλλιτεχνική δημιουργία.

Το φαινομενικά αθώο «Γαρούφαλλο στ’ αυτί» πάλι σε μουσική Χατζιδάκι αλλά σε στίχους Σακελλάριου δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ρατσιστικό παραλήρημα αφού το ρεφρέν του πάει «Χτύπα τα πόδια τσίφτισσα, τσιγγάνα τουρκογύφτισσα/ τσιγγάνα τουρκογύφτισσα, χτύπα τα πόδια τσίφτισσα». Εδώ δεν έχουμε μόνο την απαξιωτική αναφορά στην ευαίσθητη κοινωνική ομάδα των ρομά αλλά και μια προστακτική που ευθέως δηλώνει φυλετική ανωτερότητα. Κάποιοι λένε ότι θα μπορούσε να είναι και ο ύμνος της Κου Κλουξ Κλαν και ίσως να είχαν δίκιο αν δεν υπήρχε ολόκληρος δίσκος του Μάνου του Λοΐζου με τον τίτλο «Τα Νέγρικα» με τραγούδια που τιτλοφορούνται «Ο γέρο νέγρο Τζιμ», «Κρίμα σε σένα νέγρο Μπιγκ», «Ο νέγρος ο ζωγράφος», «Η πόρνη η Τζαίην» (ζητώ συγγνώμη από όσους ευαίσθητους συμπολίτες διαβάζουν και σίγουρα αισθάνονται προσβεβλημένοι και πιθανόν να είναι αυτή τη στιγμή λιπόθυμοι). Για το «Γυφτάκι» του Τζίμη του Πανούση ο τίτλος μιλάει από μόνος του, ενώ βρίσκω απαράδεκτο που το τραγούδι «Μπαλαμός» έχει υπότιτλο «Το τραγούδι των γύφτων» και όχι «το τραγούδι των ρομά» ή ακόμα καλύτερα «το τραγούδι της ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας που δεν πρέπει να κατονομάζουμε».

Για τις λέξεις «μάγκας», «αλάνι» αλλά και σκέτο «άνδρας» που τις βρίσκουμε σε τραγούδια όπως «Του Βοτανικού ο μάγκας», «Άντρα μου πάει» κ.λπ. δεν χρειάζεται να πω πολλά. Η τοξική αρρενωπότητά τους είναι προφανής και πρέπει να εξαφανιστούν.