Ονειρεύεστε μια άλλη χώρα;

Ονειρεύεστε μια χώρα στην οποία η αστυνομία θα δουλεύει άψογα; Που θα αξιοποιεί σωστά όλες τις πληροφορίες που λαμβάνει από το εσωτερικό και το εξωτερικό, δεν θα αφήνει δολοφόνους να κάνουν κομβόι στους δρόμους της, θα επεμβαίνει καίρια όπου και όπως πρέπει, θα είναι αποτελεσματική αλλά όχι σκληρή, με την δράση της να είναι προληπτική όχι κατασταλτική.

Ονειρεύεστε μια χώρα όπου στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το βόλεϊ και στα υπόλοιπα αθλήματα, οι πρόεδροι θα είναι ανθρωπιστές διανοούμενοι, οι παίχτες θα παίζουν για την φανέλα και για την ιδέα, ενώ οι θεατές θα γεμίζουν τις κερκίδες μαζί τις γυναίκες, τα παιδιά τους και τις μαναδοπεθερές τους, χαρούμενοι και ανέμελοι σαν να κάθονται σε κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι.

Ονειρεύεστε μια χώρα όπου οι παραλίες της θα είναι παρθένες και ανέγγιχτες, δίχως ομπρέλες, ξαπλώστρες, βουερά μπιτσόμπαρα και μπράβους να τα φυλάνε. Με κράτος και δήμους να νοικιάζουν κάποια περιορισμένα σημεία τους σε νόμιμους και σεβαστικούς προς το περιβάλλον επιχειρηματίες. Και με λουόμενους που δεν σβήνουν τα αποτσίγαρα τους στην χρυσή άμμο, ενώ δίπλα υπάρχει τασάκι.

Ονειρεύεστε μια χώρα που οι πυρκαγιές δεν θα κατατρώνε τα λιγοστά της δάση. Και που όταν τύχει να θεαθεί φλόγα σε κάποια μακρινή της λόχμη, θα διαθέτει επαρκή εναέρια και επίγεια μέσα σε όλη την επικράτεια για να την σβήσει ακαριαία πριν επεκταθεί. Που τα καλώδια της θα είναι υπογειποιημένα, όλα τα αστικά της οικόπεδα θα είναι ευσυνειδήτως αποψιλωμένα και όλα τα περιαστκά της δασύλλια καθαρισμένα απ’ τις πευκοβελόνες και τα ξερά κλαδιά.

Ονειρεύεστε μια χώρα που δεν θα έχει ουρές στα υποθηκοφυλακεία της, ούτε αυτοσχέδιες χειρόγραφες λίστες προτεραιότητας εισόδου από τις τέσσερις το πρωί. Που στα επείγοντα των νοσοκομείων της, αν φτάσει ο άρρωστος ως εκεί και δεν αποθάνει περιμένοντας το ασθενοφόρο, θα μπαίνει αμέσως να εξεταστεί, όχι την επομένη το πρωί. Κι αν χρειαστεί γιατρό χειρουργό, αυτός να μην έχει παραιτηθεί.

Ονειρεύεστε μια χώρα όπου οι τιμές των προϊόντων στα ράφια των σούπερ μάρκετ δεν θα αυξάνονται ανά διήμερο και η τιμή του καυσίμου στις ταμπέλες των βενζινάδικων ανά τριήμερο. Όπου δεν θα χρειάζεται επιδότηση το ρεύμα, παρά το γεγονός ότι προέρχεται κατά 50% από τον ήλιο και τον αέρα. Όπου δεν θα υπάρχει εισαγόμενος πληθωρισμός να κατατρώει το λαϊκό εισόδημα και ντόπιος πληθωρισμός απληστίας να μπαζώνει χρήμα στους λογαριασμούς των καταφερτζήδων.

Ονειρεύεστε μια χώρα όπου οι κυβερνήσεις θα είναι στο σύνολο τους σοβαρές, δίχως ευθυνόφοβους, αναβλητικούς, κυνικούς ή άσχετους. Που οι αντιπολιτεύσεις θα προτείνουν αντί να καταστροφολογούν ή να μπουρδολογούν, οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι θα λύνουν προβλήματα αντί να ζεϊμπεκοχορεύουν, που οι πολίτες θα αξιολογούν το αποτέλεσμα της δουλειάς των αρχόντων τους κι όχι το θεαθήναι τους.

Ονειρεύεστε, ε; Συγχαρητήρια. Τι θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς τα όνειρα του; Πολύ θα ήθελα να σας απαντήσω ότι αυτή χώρα που ονειρεύεστε δεν είναι η Ελλάδα, αλλά να σας στείλω κάπου αλλού να την βρείτε. Θα σας απογοητεύσω όμως, λέγοντας σας ότι χώρα σαν αυτή των ονείρων σας, δεν υπάρχει πουθενά σε τούτο τον πλανήτη. Ούτε υπήρξε ποτέ, ούτε θα ανακαλυφθεί στο μέλλον.

Τρύπες θα κλείνουμε, τρύπες θα ανοίγουν, κύκλοι τοπικοί και παγκόσμιοι θα διαδέχονται ο ένας τον άλλον, καλές και κακές εποχές θα έρχονται και θα φεύγουν, γενιές που ευημερούν θα διαδέχονται γενιές που στερήθηκαν και γενιές που υποφέρουν θα ακολουθούν γενιές που πέρασαν καλά. Η χώρα θα γεμίζει και θα αδειάζει από δάση, από πλούτο, από ανθρώπους, από ιδέες.

Μέρες ακμής και παρακμής θα σβουρίζουν πάνω απ’ το κεφάλι της χώρας, πότε θα κρατούν τα ηνία ηγετικές προσωπικότητες και πότε τυχοδιώχτες ή ηλίθιοι, λες και ζούμε πάνω σε τραμπάλα θα ανεβοκατεβαίνουμε διαρκώς στην παγκόσμια κατάταξη, ενώ εγγόνια θα διαδέχονται παιδιά και παππούδες, σε μια αέναη διαδρομή πότε ανηφορική και πότε κατηφορική, που τελικά αποτελεί τον προορισμό και την γοητεία της ίδιας μας της ύπαρξης.