Οταν έπεσε το σκοτάδι στην «Αυγή»

Το καθημερινό φύλλο της «Αυγής» έκλεισε. Εμεινε η κυριακάτικη έκδοση. Υπάρχουν δύο-τρεις διαφορετικές γωνίες από τις οποίες μπορείς να προσεγγίσεις το γεγονός. Και είναι όλες σωστές. Αφήνουμε στον άκρη τον ανθρώπινο παράγοντα, τους εργαζόμενους, καθώς υπάρχει η διαβεβαίωση ότι δεν θα χαθούν θέσεις εργασίας και τα δεδουλευμένα θα εξοφληθούν. Ας ελπίσουμε ότι η δέσμευση θα τηρηθεί στο ακέραιο.

Γιατί, λοιπόν, ο Στέφανος Κασσελάκης έκλεισε την καθημερινή έκδοση της κομματικής εφημερίδας; Ο προφανής λόγος έχει να κάνει με το κόστος. Και με τις παραφωνίες εκτός προεδρικής γραμμής. Η εφημερίδα, όπως σχεδόν όλες οι έντυπες εκδόσεις, δεν πουλούσε τον απαραίτητο αριθμό φύλλων ώστε να συντηρηθεί. Συνεπώς, αν το δεις με αυστηρά επιχειρηματικά κριτήρια, ήταν μία σωστή απόφαση. Με πωλήσεις 750 φύλλων δεν στέκεται εφημερίδα. Δεν βγάζει ούτε το ρεύμα.

Στον Κασσελάκη αποδίδεται, ως μομφή, η ασεβής στάση του απέναντι στην ιστορία του εντύπου. Ετσι είναι. Αλλά στην πραγματικότητα δεν αφορά πια και πάρα πολλούς. Ούτως ή άλλως, οι άνθρωποι που κρατούσαν την «Αυγή», συναισθανόμενοι το βάρος του φύλλου, δεν έχουν σχέση με τον Κασσελάκη. Ούτε και εκείνος μαζί τους.

Εδώ βέβαια μπορούμε να κάνουμε μία μακρά κουβέντα για τους ανθρώπους που πέρασαν από την «Αυγή», τις πένες (και τα σκιτσογραφικά πενάκια) που ανέδειξε, το φιλόξενο μισθολόγιο με τις εικονικές προσλήψεις προκειμένου οι συνάδελφοι να συμπληρώσουν ένσημα για τη σύνταξη. Αλλά τι σημασία έχουν τώρα αυτά; Οπως και δεν έχει πλέον σημασία η περίοδος κατά την οποία η «Αυγή» έριξε σκιές στην ιστορία της, υπηρετώντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συχνά με τοξικότητα και κάποιες φορές με κιτρινίλες, ξεπλένοντας ακόμα και Καμμένους.

Κατά μία εκδοχή και η περίοδος Τσίπρα ελέγχεται για τον ίδιο λόγο με τον οποίο εγκαλείται σήμερα ο Κασσελάκης: ασέβεια προς την ιστορική παρακαταθήκη της εφημερίδας. «Ημασταν πάντοτε μιας ήττας που νικάει την εξουσία και ξαφνικά μας παρεδόθη αληθινά, τι τραγωδία». Θα είχε, άραγε, σωθεί το φύλλο αν δεν υπήρχε η περίοδος διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Με τίποτα. Χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα έκλεινε νωρίτερα.

Ουσιαστικά η «Αυγή» ήταν περισσότερο μπελάς παρά όργανο επικοινωνίας του κόμματος. Ο πρόεδρος είναι από μόνος του ένα multimedia σύμπαν, η εφημερίδα δεν είχε να του προσφέρει τίποτα περισσότερο από δυσάρεστες εκπλήξεις τύπου Καρτερού. Χάνεται βέβαια και η προβολή του πρωτοσέλιδου από τις πρωινές εκπομπές. Μικρό το κακό. Ο Κασσελάκης μπορεί να γεμίσει ολόκληρη την πρωινή ζώνη. Αλλωστε σε λίγο καιρό, το Κ.Κ (Κόμμα Κασσελάκη) μικρή σχέση θα διατηρεί με την παραδοσιακή αντίληψη περί Αριστεράς που, μέχρι τα χρόνια της εξουσίας, υπηρετούσε και η «Αυγή».