Οταν τα κανάλια γίνονται άμβωνας

Εμφανίστηκε ο Μητροπολίτης Δωδώνης στην τηλεόραση και είπε κάτι χυδαία ακραίο, ενδεχομένως να ήταν και προϊόν σύγχυσης ή αδυναμίας κατανόησης. Ο Μητροπολίτης θεωρεί ότι για να μείνει μία γυναίκα έγκυος, ακόμα και μέσω βιασμού, σημαίνει ότι υπάρχει η συναίνεσή της στον έρωτα. Είναι η θρησκευτική εκδοχή του «τα ήθελε και αυτή».

Το σχόλιο σήκωσε θύελλα αντιδράσεων, καταδίκασαν η υπουργός Παιδείας και η Ιερά Σύνοδος, πιθανότατα ο ίδιος ο Μητροπολίτης να προχωρήσει σε ανασκευή. Ομως η εμφάνιση του σεβασμιότατου σε πρωινή εκπομπή υψηλής τηλεθέασης, μας θυμίζει μία ιδιαιτερότητα που διακρίνει τα τηλεοπτικά ήθη της πατρίδας μας. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο, πλην του Ιράν ίσως, που εκπρόσωποι της κρατούσας θρησκείας βρίσκονται τόσο συχνά στις τηλεοπτικές οθόνες. Λες και χωρίς παπά ή συνδικαλιστή της Αστυνομίας δεν βγαίνει η εκπομπή. Και έτσι η Εκκλησία, ένας θεσμός που, ασφαλώς, είναι υπαρξιακά συνδεδεμένος με την εθνική υπόσταση, αντιμετωπίζεται περίπου ως πολιτικό κόμμα και καλείται να διατυπώσει άποψη για πλήθος θεμάτων κοινωνικού ενδιαφέροντος. Μόνο που αυτή η άποψη εκφράζεται κυρίως από υπερήλικες που διατηρούν δογματική απέχθεια για την κοινωνική πρόοδο, συχνά δε και για την επιστημονική. Και, ούτως ή άλλως, τις περισσότερες φορές οι θέσεις των ιεραρχών έχουν τις καταβολές τους σε ένα ιδεολογικό πλαίσιο που συγκροτήθηκε πριν από αιώνες.

Υπάρχουν στιγμές, στην καθημερινότητα των media, που νομίζεις ότι η Ελλάδα είναι προσχηματικά κοσμικό κράτος. Τα κανάλια λατρεύουν τους ιεράρχες. Για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή υπάρχουν πολλοί στο κοινό που δίνουν προσοχή σε όσα λένε. Και δεύτερον, επειδή συχνά θα ειπωθεί κάτι που γίνεται viral. Είναι δημοσιογραφικό ορθό να βγάζεις ιερείς στην τηλεόραση; Ασφαλώς, αν πρόκειται να συζητηθεί ένα θέμα που αφορά άμεσα τα της Εκκλησίας. Η άποψη που λέει ότι τα πάντα αφορούν την Εκκλησία, δεν στέκει. Δεν γίνεται κάποιος που πάει με τη Βίβλο στο χέρι να σχολιάζει την έρευνα στα mRNA εμβόλια. Ούτε τα κανάλια είναι μέσο κατήχησης, με τους παρουσιαστές να ζητούν την ευλογία του ιεράρχη.

Με εξαίρεση, δε, καταστάσεις όπως αυτή του Μητροπολίτη Δωδώνης, τις περισσότερες φορές, οι παρουσιαστές δεν υποβάλλουν την παραμικρή ένσταση στα ακραία που ακούγονται. Και δεν μιλάμε για θέσεις θεολογικού ενδιαφέροντος, αλλά για ακραίες συντηρητικές, αναχρονιστικές, απόψεις. Η δημόσια τηλεόραση μεταδίδει τη Λειτουργία. Δεν χρειάζεται η ιδιωτική να μεταδίδει το κήρυγμα.