Οταν ξύριζαν τις γυναίκες που πήγαν με Ναζί -Η εμβληματική «Ξυρισμένη της Σαρτρ»

Υπάρχουν χιλιάδες φωτογραφίες με πανηγυρικά στιγμιότυπα από την απελευθέρωση της Γαλλίας το 1944.

Ανάμεσα σ’ αυτές τις χαρούμενες εικόνες όμως, υπάρχουν κάποιες σκηνές ιδιαίτερα σοκαριστικές. Πρόκειται για φωτογραφίες που δείχνουν τι περίμενε τις γυναίκες που κατηγορήθηκαν από τους συμπατριώτες τους ότι συνεργάστηκαν με τον εχθρό ή είχαν ερωτική σχέση μαζί τους.

Χαρακτηριστική είναι η εικόνα της γυναίκας με το ξυρισμένο κεφάλι που κρατά στην αγκαλιά το μωρό της, καρπό των ερωτικών σχέσεων με Γερμανό στρατιώτη.

Η συγκεκριμένη φωτογραφία ονομάζεται «Η Ξυρισμένη της πόλης Σαρτρ», είναι παγκόσμια γνωστή και την βρίσκουμε και σε πολλά σχολικά βιβλία.

Είναι μια από τις πιο εμβληματικές φωτογραφίες της γαλλικής απελευθέρωσης και μια από τις πιο δραματικές. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον διάσημο φωτογράφο Robert Capa (1913-1954), ανταποκριτή του περιοδικού Life. Ο Capa βρέθηκε στις 16 Αυγούστου εκείνης της χρονιάς στο κέντρο της πόλης Σαρτρ της Γαλλίας, μαζί με αμερικανούς στρατιώτες που συμμετείχαν στην απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς κατακτητές.

Η νεαρή γυναίκα, 23 ετών, ονόματι Simone Touseau, εικονίζεται με ξυρισμένο κεφάλι, με ένα κόκκινο σημάδι από σίδερο στο μέτωπο, να προχωράει κρατώντας το νεογέννητο παιδί της. Ολόγυρα το πλήθος την χλευάζει, ζητά εκδίκηση και εκφράζει μίσος.

Για πρώτη φορά ένα γαλλικό ντοκιμαντέρ που παίχτηκε στο κανάλι France 5, την Δευτέρα 25 Μαρτίου, του Patrick Cabouat, εξήγησε τι συνέβη πριν και μετά από αυτή τη σκηνή. Χάρη σε άλλες φωτογραφίες που τράβηξε ο Capa αλλά και ο φωτογράφος  Ralph Morse, ο σκηνοθέτης έδωσε την ατμόσφαιρα της τραγικής αυτής στιγμής. Οι πολίτες κάλεσαν τον κουρέα της φυλακής για να ξυρίσει την Simone Touseau, ενώ πολλοί είχαν κρεμαστεί στα κάγκελα για να παρακολουθήσουν τη στιγμή της δημόσιας ταπείνωσης.

Αυτό που εξήγησε το ντοκιμαντέρ είναι ότι η νεαρή κοπέλα κατηγορήθηκε από τους συμπολίτες της γιατί δήλωνε «μας χρειάζεται ένας τύπος σαν τον Χίλτερ», είχε βρει δουλειά κοντά στους Γερμανούς στρατιώτες και έγινε γραμματέας του αρχηγού της Γκεστάπο στην περιοχή. Οι στρατιώτες γλεντούσαν στο σπίτι της και όταν οι γείτονες έκαναν παρατηρήσεις ή παράπονα τους απαντούσε «Θα δείτε, μια μέρα θα το μετανιώσετε». Αυτά συνέβαιναν πριν. Το ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει ότι ακολούθησε δίκη εναντίον της γιατί θεωρήθηκε ύποπτη ότι κατέδωσε Γάλλους που εστάλησαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν.

Για την «Ξυρισμένη της Σαρτρ» γράφηκαν εκατοντάδες άρθρα και βιβλία, καθώς και ντοκιμαντέρ.

Οι γυναίκες που είχαν στην κατοχή σεξουαλικές σχέσεις με στρατιώτες του Χίτλερ ήταν εκατοντάδες χιλιάδες, σύμφωνα με μελέτη της Νορβηγογερμανίδας Έμπα Ντρολσχάγκεν. Η οποία, σε βιβλίο της γράφει ότι πολλές από αυτές τις γυναίκες απέκτησαν παιδιά, των οποίων την ύπαρξη ή την καταγωγή εξακολουθούν να κρύβουν.

Μετά την απελευθέρωση, οργισμένα πλήθη σε διάφορες πόλεις επιτέθηκαν στις «πόρνες των ναζί» και σκότωσαν μερικές, ενώ πολλών άλλων ξύρισαν το κεφάλι ή στιγμάτισαν το μέτωπο και το στήθος με πυρακτωμένο σίδερο χαράζοντας αγκυλωτούς σταυρούς.

Εκτός από τις επαγγελματίες πόρνες ή τις εκδιδόμενες από ανάγκη ή καταναγκασμό, σεξουαλικές σχέσεις με τους άνδρες της Βέρμαχτ είχαν και άλλες γυναίκες, που τους έβρισκαν απλώς ελκυστικούς, λέει η συγγραφέας της έρευνας.
Σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε στη Γερμανία και σε άλλες χώρες, σεξ με τους ναζί έκανε μία στις δέκα γυναίκες στη Δανία, μία στις πέντε στη Νορβηγία και εκατοντάδες χιλιάδες στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ολλανδία.

Μόνο από τα γαλλογερμανικά «ειδύλλια» γεννήθηκαν πάνω από 100.000 παιδιά.
Πολλά μεγάλωσαν σε ιδρύματα, άλλα τα ανέθρεψε ο ένας από τους δύο γονείς, και σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις ο ένας ή και οι δύο γονείς κράτησαν την ύπαρξη του παιδιού τους μυστική μέχρι σήμερα.

Στον κοινωνικό στιγματισμό, όμως, δεν υπήρξε ισότητα, γράφει η Ντρολσχάγκεν. Αν οι άτυχες αυτές γυναίκες πλήρωσαν τόσο ακριβά για το «αμάρτημά» τους, οι άνδρες που έγιναν υπάλληλοι των Γερμανών, που τους σερβίριζαν φαγητά και ποτά
ή τους έπλεναν τις στολές, που δούλευαν στα γραφεία ή στα εργοστάσιά τους ­ με δική τους επιλογή ­ δεν πλήρωσαν τίποτα για τη δική τους έλλειψη πατριωτισμού.