Οθωμανοί- Τούρκοι- Σελτζούκοι – Περσιάνοι – Φράγκοι/ δυτικοί και Ρωμιοί/ Έλληνες

Από κείμενο του Şemseddîn Ahmed el-Eflâkî el-Ârifî أحمد أفلاكي ( περίπου του 1360 μ.Χ ή 761 από Εγίρας ) που αποδίδεται σε λόγους του Jalal al-Din Mohammad Ibn Mohammad Ibn Mohammad Ibn Husain al-Rumi, (Περσικά: مولانا جلال الدين محمد رومي‎  και Τουρκικά Mevlânâ Celâleddin Mehmed Rumi ή απλά Rumi), διαβάζουμε: Βλ. σχετικά: https://islamansiklopedisi.org.tr/ahmed-eflaki και Οσμανική Πραγματικότητα, εκδ. Αρσενίδη, Τόμος Α′ σελ. 48, Νεοκλή Σαρρή μετάφραση:

″Για την οικοδόμηση πρέπει να προσλαμβάνονται Έλληνες εργάτες και για την κατεδάφιση το αντίθετο, δηλαδή Τούρκοι. Γιατί η δόμηση του κόσμου είναι ιδιότητα των Ελλήνων , ενώ η καταστροφή και το γκρέμισμα έχει ανατεθεί στους Τούρκους. Όταν ο θεός ( Αλλάχ ) δημιούργησε τον κόσμο, πρωταρχικά έδωσε ψυχή σε ανυποψίαστους απίστους (kāfir / κάφρους). Εκείνοι ύψωσαν πάνω στους λόφους μαρμαρένιες κορυφές, πολλές πόλεις και φρούρια …. Αλλά ο Θεός (Αλλάχ) έτσι τα οργάνωσε, ώστε με το χρόνο αυτές οι οικοδομές να γκρεμιστούν . Τότε ο θεός (Αλλάχ) δημιούργησε τους Τούρκους (μάλλον αναφέρεται γενικά στον όρο, σε όλες τις φυλές, μεταξύ των οποίων και την αντίπαλη των Σελτζούκων φυλή Καγί / Kayı boyu, του Ertuğrul Gazi, πατέρα του birinci Osman Gazi γενάρχη της δυναστείας των Osmanlı/ οσμανιδών/ Οθωμανών), προκειμένου, δίχως να αισθάνονται σεβασμό και λύπη, να γκρεμίσουν όλες τις οικοδομές που βλέπουν. Οι Τούρκοι γκρέμισαν και ακόμη γκρεμίζουν ( αναφέρεται στον 13ο-14ο αι. ) Αυτό θα κάνουν μέχρι τη συντέλεια του κόσμου . Στο τέλος , η καταστροφή του Ικονίου θα γίνει από τα χέρια των άσπλαχνων και άδικων Τούρκων ( εδώ σίγουρα εννοεί τη φυλή Καγί/ Kayı boyu ) που κατέλαβαν και κατέλυσαν το Σελτζουκικό Ικόνιο.

Πηγή islamansiklopedisi.org.tr

Επίσης, ο Ασίκ Πασά/Aşık Paşa ( 1277-1331 ), εγγονός του ιδρυτή της ισλαμικής αίρεσης των Babıâli , εκφραστής της λαϊκής μούσας, αναφέρει σ′ ένα τετράστιχό του: 

″Την Τουρκική γλώσσα κανείς δεν κοιτούσε,

μα ούτε κανείς τους Τούρκους συμπαθούσε

Κι οι Τούρκοι δεν ξέρουν τη γλώσσα εκείνη

σε τέρμα τρανό δρομάκι που σβήνει”. 

Και όντως, οι Σελτζούκοι και οι Οθωμανοί δεν χρησιμοποιούσαν τον όρο ”Τουρκία” για τον τόπο που ζούσαν/ δρούσαν, αλλά όρους όπως (Diyar-i Rum), τόπος των Ρωμιών, ή μεγάλο/υψηλό κράτος (Devleti Aliye), ή χώρες του Ισλάμ (Memaliki muslime), διαιώνιο κράτος (Devlet Ebed Muddet), xώρες της Αυτοκρατορικής Πρωτεύουσας (Memaliki Mahrusa-i Sahane) κ.ά 

Ενώ όταν προσδιόριζαν κάποιον ως Τούρκο, εννοούσαν Τουρκομάνο νομάδα, ή κάποιον ξεροκέφαλο ως türk kafası.

Σχετικά: Οσμανική Πραγματικότητα, εκδ. Αρσενίδη, Τόμος Α′ σελ. 49, Νεοκλή Σαρρή.

Ούτε οι Έλληνες του 1821, αποκαλούσαν τους Οθωμανούς ως Τούρκους, αλλά Περσιάνους (Πέρσες), όπως μας διασώζει σε σχετικό διάλογο του Πάνου Κολοκοτρώνη με οθωμανούς αξιωματούχους, ο Θεόδ. Ρηγόπουλος ( βαφτισιμιός του Θεοδ. Κολοκοτρώνη και γραμματέας του Πάνου Κολοκοτρώνη, βλ. σχετ. σελ.18-19, υποσημείωση στον τόμο Ι-ΙΑ, 1978-79 της Επετηρίδος των Καλαβρύτων σε επιμέλεια του καθηγ. Αθ. Φωτόπουλου ).

Σεπτ. 1821 (Τριπολιτσά):

«Μιάν δε φοράν ενθυμούμε ότι έγινε λόγος περί Ελλήνων και Τούρκων και έλεγον ότι: και ημείς Έλληνες είμεθα, γεννηθέντες και ανατραφέντες ημείς και οι πατέρες και οι πρόγονοί μας εις την Ελλάδα, και δεν πρέπει να μας λέγετε Περσιάνους, διότι δεν είμεθα από την Περσίαν, και ούτε να μας σκοτώνετε, διότι είμεθα αδελφοί, έξω από μίαν πίστην.

Ο δε Πάνος τοις έλεγεν ότι: ήλθατε από τας ερήμους της Αραβίας και κατεκτήσατε την πατρίδα μας, μας αφαιρέσατε τα κτήματά μας και την ελευθερίαν και μας ετυραννείτε. Εκείνοι δε απολογούμενοι έλεγον: Από τον θεό ήτον αποφασισμένον να σας εξουσιάσωμεν με το σπαθί μας, καθώς και άλλα έθνη εξουσιάσθησαν και εχάθησαν. Και ο Θεός σας έδωκεν εις ημάς αμανέτι / ενέχυρον, και σας εφυλάγαμεν, και άν μερικοί μουράτηδες ( μουρτάτες/αποστάτες ) και σαχσίνηδες ( άτακτοι/κακούργοι ) έκαμναν καταχρήσεις, το δοβλέτι ( το κράτος ), οι μπέηδες και οι αγάδες, δεν τα εδέχοντο και επαίδευον τους τοιούτους, εάν παρεπονείτο ο ραγιάς, διότι το Κοράνι μας και τα κιτάπια μας ( βιβλία ) απηγόρευον αυτά και υπερασπίζοντο τον ραγιάν ως αμανέτι/ ενέχυρο από τον Θεόν δεδομένον. Ταύτα και παρόμοια έλεγον με την γλώσσαν των Ελληνιστί οι ειρημένοι Τούρκοι. Ελεγον δε ότι κατά τα κιτάπια των, ο καιρός των εσώθη και δεν ηδύναντο να κρατήσουν πλέον τον ραγιάν εις υποταγήν, πλην προσέθετον και ημείς ( οι Έλληνες ) είμεθα ακέφαλοι και άνευ βασιλέως, δεν θα κάμωμεν τίποτε, και υποπτεύοντο ότι θα μας κατακτήσουν οι φράγκοι.»

Και όντως, οι Ελληνικής καταγωγής εξισλαμισμένοι Οθωμανοί αξιωματούχοι, που σήμερα λέμε Τούρκους και τότε οι πρόγονοί μας αποκαλούσαν Περσιάνους, είχαν δίκιο. Όντως ”κατακτηθήκαμε” από τους Φράγκους/δύση.

Μάλιστα διαβάζουμε σε απόσπασμα επιστολής , του Αδαμάντιου Κοραή προς τον Γεώργιο Κουντουριώτη, με ημερομηνία 2-8-1825 ( βλ. Αλληλογραφία, τ. Ε′ , Ερανιστής. Αλ.Πολίτης:  ejournals.epublishing.ekt.gr ):

«Κανείς από τους ξένους δεν εβοήθησε την Ελλάδα, ουδέ κανείς έκλαυσε τας δυστυχίας της…

Εις κανένα λοιπόν από τους ξένους δεν χρεωστούμεν άλλο τίποτε παρά συγχώρησιν.

Μόνοι οι Ελληνες απέκτησαν την ελευθερίαν των μόνοι έχουν και το ιερώτατον δίκαιον να διατάξωσι την πολιτείαν των, ως τους συμφέρει…»

Ο δε Μακρυγιάννης έλεγε:«Οι ανθρωποφάγοι (εννοεί τους Ευρωπαίους) δεν είδαν με καλό μάτι τις νίκες των Ελλήνων εφτόνησαν αυτό και μας έσπειραν την αρετή τους, διχόνοια και φατρία, κατασκοπεία, τις ακαθαρσίες τις δικές τους, κι έφκιασαν την πατρίδα μας παλιόψαθα με τα φύλα του Φαναριού, με την αρετή της Κεφαλλονιάς, με τον μαθητή του Αλήπασα, με τον μέγα φιλόσοφο των Κορφών» ( απομνημονεύματα : Τομ. Β’, σελ. 54 και σελ. 21).