Π. Κουβράκης – BETA CAE: «Μας είχαν πει: Δεν παράγετε τίποτα»

Αφότου έγινε γνωστή η εξαγορά της BETA CAE Systems από την αμερικανική Cadence, ο Παναγιώτης Κουβράκης έγινε το πρόσωπο των ημερών. Πρόκειται για τον επιστήμονα που όλοι θα ήθελαν να ρωτήσουν τι είναι αυτό που οδήγησε έναν αμερικανικό κολοσσό να επενδύσει 1,24 δισ. δολ. σε μία ελληνική εταιρεία που αναπτύσει εξειδικευμένο λογισμικό προσομοίωσης του πώς «συμπεριφέρονται» στο πραγματικό πεδίο τα αυτοκίνητα, οι τουρμπίνες αεροσκαφών και σχεδόν κάθε είδους βιομηχανικό προϊόν. Ωστόσο, ο Παναγιώτης Κουβράκης, όπως και η ομάδα που ίδρυσε την BETA CAE και χρειάστηκε να αντιπαρέλθουν πολλές αποτυχίες, ωσότου φτάσουν στο deal του 1,24 δισ. δολ., επιλέγουν συστηματικά να παραμένουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Πολλά χρόνια πριν το deal του 1,24 δισ. δολ., το μακρινό 2011, ένα έτος που σημαδεύτηκε από τις περισσότερες, ίσως, διαδηλώσεις στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, η Επιτροπή Έρευνας και Τεχνολογίας της Βουλής είχε προσκαλέσει τον Παναγιώτη Κουβράκη να παρουσιάσει τις καινοτομίες της BETA CAE. Είναι, ίσως, αξιοσημείωτο πως η πρόσκληση αυτή, που είχε στόχο την ανάδειξη των ελληνικών επιχειρηματικών success stories, είχε προκαλέσει απορία σε βουλευτή που παρακολουθούσε τις εργασίες της Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας.

«Γιατί είναι άξιο προσοχής και σπουδαίο ώστε να έρθει στην Επιτροπή για να συζητηθεί αυτό το θέμα» είχε ερωτήσει, τότε, τον Πρόεδρο της Επιτροπής ο βουλευτής. Η απάντηση φαίνεται ότι ήρθε με τον πιο εμφατικό τρόπο, 13 χρόνια μετά.

Το υλικό της ενδιαφέρουσας εκείνης συνεδρίασης της Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας εξασφάλισε και παρουσιάζει η «Κ».

«Είμαστε μια εταιρεία η οποία βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, εκτός του πολεοδομικού συγκροτήματος. Σε ένα χωριό που λέγεται Κάτω Σχολάρι. Διαλέξαμε μια άκρη στη Θεσσαλονίκη για να έχουμε ησυχία και να είμαστε ήρεμοι μακριά από τη φασαρία της πόλης. Η εταιρεία αυτή ιδρύθηκε το 1999, αλλά η εμπειρία η οποία κατέχουμε ουσιαστικά είναι σχεδόν μιας εικοσαετίας. Αρχικά ξεκίνησε μέσα από το πανεπιστήμιο δειλά, προσπαθώντας να πετύχουμε να βγάλουμε κάποια χρήματα για να συντηρηθούμε. Βέβαια δεν το καταφέραμε εκείνη την εποχή, δεν μας πήγε όμως τίποτα στραβά. Η εταιρεία ασχολείται στην περιοχή του CAE. CAE είναι το Computer-aided engineering, δηλαδή η εικονική σχεδίαση ενός προϊόντος. Πριν ακόμα φτιαχτεί ένα προϊόν, να ξέρουμε αν λειτουργεί σωστά, αν μας εξυπηρετεί για τον σκοπό του που θέλουμε να το κατασκευάσουμε. Τι γίνεται στην παραγωγή ενός προϊόντος π.χ. σε μία αυτοκινητοβιομηχανία, η πρώτη ιδέα είναι να γίνει η σύλληψη του αντικειμένου» ανέφερε τότε.

«Πριν δεκαπέντε χρόνια (σ.σ.: το 1996), η Mercedes κατέστρεφε ημερησίως ένα αυτοκίνητο σε δοκιμές crash test, δηλαδή συνολικά 360 οχήματα τον χρόνο. Φέτος (σ.σ.:2011) αυτό έχει πέσει σε ένα όχημα ανά μοντέλο. Ετησίως η Μερσεντές βγάζει δύο μοντέλα, άρα έχει πέσει ένα προς 180.

Όπως ανέφερε, η εταιρεία ξεκίνησε μόλις με τέσσερις υπολογιστές και τέσσερα άτομα.

«Δεν παράγετε τίποτα»

«Πάντα μια ιδέα στην αρχή λαμβάνεται υπόψη ως άχρηστη. Το επόμενο βήμα είναι κάποιος να πει ότι κάτι μπορεί, ίσως, να βγει από την ιδέα. Το επόμενο είναι η επιβεβαίωση. Και στο τέλος έρχεται ο χλευασμός – αυτά ήταν ή είναι εύκολα» είχε αναφέρει ο κ. Κουβράκης.

Κατά την τοποθέτησή του στην Επιτροπή της Βουλής, ο ίδιος περιγράφει και πώς αντιμετώπισε το Δημόσιο την εταιρεία όταν κατατέθηκε αίτημα στις φορολογικές Αρχές, τα αποθέματά της να παραμένουν αφορολόγητα.

«Επρεπε να πάρουμε έγκριση από κάποια δημόσια υπηρεσία. Καταθέτουμε τα δικαιολογητικά και την πρότασή μας και μας επιστρέφεται η απάντηση «δεν παράγετε, κάνετε μεταπώληση κάποιου άλλο προϊόντος. Και στην τηλεφωνική ερώτηση «πώς βγάλατε αυτό το συμπέρασμα», η απάντηση ήταν ότι «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα». Αυτό κάποια στιγμή μας έφερε στο ακραίο εκείνο σημείο να πούμε: Μόνοι μας και ό,τι γίνει. Πιστεύω ότι έγιναν αρκετά».

Το 2016 πέντε χρόνια, μετά την παρουσίαση στην Επιτροπή Έρευνας και Τεχνολογίας, η εταιρεία αποφάσισε να μεταφέρει την έδρα της στην Ελβετία, διατηρώντας το κέντρο έρευνας και ανάπτυξης στο Κάτω Σχολάρι της Θεσσαλονίκης, όπου και πρόκειται να απασχοληθούν οι Μηχανικοί Πληροφορικής που αναζητά, σήμερα, να προσλάβει η εταιρεία.

Αναλυτικά, η τοποθέτηση του συνιδρυτή της BETA CAE

“Είμαι ο Παναγιώτης Κουβράκης. Είμαι εκπρόσωπος της εταιρείας BETA CAE Systems, η οποία ασχολείται με την παραγωγή λογισμικού. Είμαστε μια εταιρεία η οποία βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, εκτός του πολεοδομικού συγκροτήματος. Σε ένα χωριό που λέγεται Κάτω Σχολάρι. Διαλέξαμε μια άκρη στη Θεσσαλονίκη για να έχουμε ησυχία και να είμαστε ήρεμοι μακριά από τη φασαρία της πόλης.

Η εταιρεία αυτή ιδρύθηκε το 1999, αλλά η εμπειρία η οποία κατέχουμε ουσιαστικά είναι σχεδόν μιας εικοσαετίας. Αρχικά ξεκίνησε μέσα από το πανεπιστήμιο δειλά, προσπαθώντας να πετύχουμε να βγάλουμε κάποια χρήματα για να συντηρηθούμε. Βέβαια δεν το καταφέραμε εκείνη την εποχή, δεν μας πήγε όμως τίποτα στραβά.

Τι είναι το Computer-aided engineering

Η εταιρεία ασχολείται στην περιοχή του CAE. CAE είναι το Computer-aided engineering, δηλαδή η εικονική σχεδίαση ενός προϊόντος. Πριν ακόμα φτιαχτεί ένα προϊόν, να ξέρουμε αν λειτουργεί σωστά, αν μας εξυπηρετεί για τον σκοπό του που θέλουμε να το κατασκευάσουμε. Τι γίνεται στην παραγωγή ενός προϊόντος π.χ. σε μία αυτοκινητοβιομηχανία, η πρώτη ιδέα είναι να γίνει η σύλληψη του αντικειμένου.

Έρχεται ο αρχιτέκτονας, ο καλλιτέχνης και μας λέει πώς περίπου θα ήθελε να είναι ένα αμάξι. Η επόμενη κίνηση είναι να πάμε να το σχεδιάσουμε σε ένα πρόγραμμα σχεδίασης, τα λεγόμενα CAD, Computer-aided design. Αφού γίνει αυτή η σχεδίαση, πρέπει να πάμε να κατασκευάσουμε. Παλαιότερα από τη σχεδίαση πηγαίναμε κατευθείαν στο πρωτότυπο. Φτιάχναμε ένα πρωτότυπο, διαπιστώναμε ότι υπάρχει πρόβλημα, ξαναγυρνούσαμε και αυτό μεγιστοποιούσε το κόστος. Γιατί σε οποιοδήποτε λάθος, θα έπρεπε να αλλάξουν διάφορα μηχανήματα, να επαναρυθμιστούν, να φτιαχτούν καινούργια καλούπια τα οποία σημαίνουν μεγάλο κόστος.

Σήμερα με τη βοήθεια των υπολογιστών μπορούμε αυτό το μεγάλο κόστος να το ελαχιστοποιήσουμε. Και τι κάνουμε; Κάνουμε τους υπολογισμούς που απαιτούνται για το συγκεκριμένο όχημα. Για να γίνουν όμως αυτοί οι υπολογισμοί χρειάζεται να υπάρχει μια προετοιμασία των δεδομένων.

Δηλαδή, πέρα από τη γεωμετρία του οχήματος, παραδείγματος χάρη, θα πρέπει να μπουν στη σωστή θέση τα ανδρείκελα, οι ζώνες, το σύστημα ανάρτησης και όλα τα παρελκόμενα. Αφού γίνει αυτό το συμπλήρωμα του οχήματος, θα πρέπει να χωρίσουμε σε πεπερασμένα στοιχεία. Τα πεπερασμένα στοιχεία είναι μία εφεύρεση των μηχανικών για να λύνουν τις διαφορικές εξισώσεις που μας δίνουν οι μαθηματικοί. Είναι στοιχειώδεις επιφάνειες όπου εκεί πάνω θεωρούμε μια σταθερή συνάρτηση και με αυτό τον τρόπο φτιάχνουμε ένα σύστημα πολλών εξισώσεων με πολλούς αγνώστους, το οποίο από τη λύση του μπορεί να μας οδηγήσει σε αποτελέσματα σε συγκεκριμένους διακριτούς κόμβους.

Αφού γίνει αυτή η επίλυση, το επόμενο βήμα πρέπει να γίνει αξιολόγηση. Το μέγεθος των στοιχείων που βγαίνουν από μια τέτοια επίλυση είναι της τάξης κάποιων δισεκατομμυρίων, κάτι το οποίο καθιστά αδύνατο την αξιολόγηση «με το μάτι» αυτών των πραγμάτων. Οπότε χρειάζεται ένα άλλο εργαλείο, το οποίο θα οπτικοποιεί αυτά τα αποτελέσματα για να μπορούν να βγουν γρήγορα συμπεράσματα. Και αφού γίνει αυτή η διαδικασία, προχωράμε στο πρωτότυπο, πλέον, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το εκείνο που γινόταν πριν από 15 χρόνια. Είναι πλέον κατά 99,9% ακριβές και προχωράμε στην παραγωγή.

Τα προγράμματα

Η εταιρεία μας σε αυτή τη διαδικασία φτιάχνει τα δύο προγράμματα, της προετοιμασίας, το ANSA και της μετά-επεξεργασίας, το ΜΕΤΑ, όπως και ένα πρόγραμμα που συντονίζει όλες αυτές τις διαδικασίες. Η εφαρμογή των προγραμμάτων που έχουμε, βρίσκει “ευήκοα ώτα” σε αυτοκινητοβιομηχανίες, αεροπορικές βιομηχανίες, τρένα, εταιρείες κατασκευής πλοίων, χημικές βιομηχανίες, πολεμικές βιομηχανίες, ακόμα και την εμβιομηχανική.

Έτσι, στο μεν πρώτο πρόγραμμα, το ANSA, φτιάχνουμε αυτά τα πεπερασμένα στοιχεία, τα τετραγωνάκια ή τα τετράεδρα πάνω στα οποία λύνουμε. Πριν από δεκαπέντε χρόνια που ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε αυτά τα πράγματα, για να χωριστεί ένα φτερό σε τρίγωνα ή τετράπλευρα χρειάζονταν οκτώ ώρες.

Το δικό μας επίτευγμα εκείνη την εποχή ήταν ότι αυτό το συγκεκριμένο αντικείμενο γινόταν μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Εκείνο ήταν το σημείο που μας αναγνώρισαν και μας δέχτηκαν στο εξωτερικό.

Το δεύτερο μας πρόγραμμα είναι το ΜΕΤΑ, όπου, πλέον, μπορούμε ψηφιοποιημένα, παραδείγματος χάρη, να δούμε τη ροή του αέρα γύρω από ένα όχημα, τον εμβολισμό ενός πλοίου, τη συμπεριφορά ενός οχήματος σε ταλαντώσεις ή θορύβους, τη συμπεριφορά ενός αεροπλάνου και ούτω καθεξής.

Το τελευταίο μας πρόγραμμα είναι ένα πρόγραμμα διαχείρισης όλων αυτών των δραστηριοτήτων, το ονομάσαμε TAXIS, από την αρχαία Αθηναϊκή φάλαγγα. Που σημαίνει ότι όλοι όσοι ήταν στην ομάδα αυτή αγωνίζονταν με συγκεκριμένο τρόπο για ένα συγκεκριμένο σκοπό.

Ποιο ήταν το πρόβλημα; Όλες σχεδόν οι εταιρείες στον κόσμο έχουν παραρτήματα σε πολλά σημεία της γης. Όλα αυτά θα πρέπει να συντονιστούν και να συντονιστούν σωστά. Οπότε χρειαζόταν ένα μεγαλύτερο εργαλείο το οποίο να μας επιτρέπει να ξέρουμε, ανά πάσα στιγμή, αν ο συνάδελφός μας στο Χονγκ Κονγκ ή στη Νέα Υόρκη έχει ολοκληρώσει τη συγκεκριμένη εργασία που έχει αναλάβει. Και είμαστε εμείς πλέον να είμαστε έτοιμοι στην Ελλάδα να συνεχίσουμε στο επόμενο βήμα. Αυτό είναι και πολύ χρονοβόρο για τις εταιρείες και πολλές φορές οδηγεί σε λάθη. Άρα προσπαθήσαμε και φτιάχνουμε μια ομπρέλα που μπορεί να καλύψει όλες αυτές τις δραστηριότητες.

Από τα τέλη του 1980

Ξεκινήσαμε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Το 1990 πλέον η ιδέα αυτή των δευτερολέπτων πήρε σάρκα και οστά και έγινε το πρόγραμμα ANSA, το οποίο ήταν ένα πρόγραμμα που έκανε μόνο περιγραφή των επιφανειών. Σιγά-σιγά αρχίσαμε να το προωθούμε σαν ελεύθεροι τότε επαγγελματίες, γιατί δεν ήμασταν σίγουροι, αν κάνουμε μια εταιρεία, ότι θα πετυχαίναμε.

Αρχίσαμε να το προωθούμε σε Ευρώπη, Ιαπωνία, Αμερική και Αυστραλία. Με τις επαφές που είχαμε διαπιστώσαμε ότι μόνο να κάνουμε την περιγραφή του οχήματος ήταν λίγο. Θα έπρεπε να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Να συνδεθούμε καλύτερα με τα προγράμματα που λύνουν αυτά τα προβλήματα. Και έτσι έγιναν οι πρώτες επαφές με κάποια προγράμματα που κάνουν στατικές αναλύσεις ή αναλύσεις crash αντίστοιχα. Συνεχίσαμε με όλες αυτές τις δραστηριότητες μέχρι που το 1999 είδαμε ότι πλέον έχει νόημα. Αυτά τα πράγματα που φανταζόμασταν μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά και να φτιάξουμε μια εταιρεία.

Έτσι στήσαμε το 1999 την BETA CAE Systems. Από τότε μέχρι σήμερα συνεχίζουμε με νέα προϊόντα. Έχουμε βάλει το META, από το ελληνικό «Μετά» που είναι ο επεξεργαστής. Έχουμε προχωρήσει σε εξέλιξη κάποιων καινούργιων πραγμάτων, παρακολουθώντας τις απαιτήσεις των πελατών, αλλά και προωθώντας τους νέες ιδέες. Μέχρι που πέρυσι εμφανίσαμε και το τελευταίο πρόγραμμα που σας είπα, το TAXIS.

Τζίρος 4 εκατ. ευρώ

Ξεκινήσαμε το 2000, το οποίο ήταν και υπερδωδεκάμηνη χρήση με τζίρο 4 εκατομμύρια ευρώ, και φτάσαμε το 2010 να έχει η ελληνική εταιρεία 18 εκατ. κύκλο εργασιών. Το 2001 ήμασταν 17 άτομα και αυτή τη στιγμή έχουμε φτάσει να είμαστε 122 μηχανικοί και σε σύνολο 142 υπάλληλοι. […] Οι πελάτες μας, αυτή τη στιγμή, είναι κοντά στους χίλιους και έχουμε εγκατεστημένες 4.000 άδειες παγκοσμίως. Τα προγράμματα που έχουμε δεν τα πουλάμε, αλλά ουσιαστικά τα νοικιάζουμε, προσφέροντας ταυτόχρονα και την υποστήριξη σε μόνιμη βάση. Δηλαδή υπάρχει πάντα κάποιος στην εταιρεία ο οποίος περιμένει οποιαδήποτε ερώτηση από οποιοδήποτε πελάτη του κόσμου. Οι πελάτες μας είναι σχεδόν όλες οι αυτοκινητοβιομηχανίες, είναι βαριές βιομηχανίες, είναι αεροπορικές βιομηχανίες, η NASA, η ESA, oμάδες Φόρμουλα 1 και εταιρείες κατασκευής πλαστικών.

Αλλά τώρα για να κάνουμε την προώθηση των προϊόντων αυτών έχουμε ένα αρκετά ευρύ δίκτυο αντιπροσώπων σε όλο τον κόσμο σε Αμερική, Γερμανία, Σουηδία, Γαλλία. Αγγλία, Ιαπωνία, Κορέα, Κίνα και Ινδία.

Είμαστε μέλη κάποιων διεθνών οργανισμών με αντικείμενο τα πεπερασμένα στοιχεία ή το CAE και συνεργαζόμαστε με εταιρείες που φτιάχνουν hardware, όπως η IBM, η NVIDIA. Όλοι αυτοί ενδιαφέρονται, όπως κι εμείς, τα προγράμματά μας να τρέχουν στις δικές τους πλατφόρμες – είναι κοινό καλό. Προς την κατεύθυνση αυτή, έχουμε επαφές και συνεχείς συναντήσεις με άλλες εταιρείες software, όπου από κοινού παρουσιάζουμε τις δικές μας λύσεις για να λύσουμε το πρόβλημα του πελάτη.

Τα crash test

Tι μπορούμε να κάνουμε με τα εργαλεία που έχουμε; Έχουμε ένα φορτηγό το οποίο συγκρούεται με ένα σταθερό εμπόδιο και έχουμε τα δύο ανδρείκελα, τα οποία δεν τα βάλαμε να φορούν ζώνη, για ευνόητους λόγους. Για να δούμε το αποτέλεσμα, ότι μπορούμε να κάνουμε μια ανάλυση της σύγκρουσης αυτού του οχήματος και να δούμε το πραγματικό γεγονός όπου οι δύο επιβάτες, τα δύο ανδρείκελα, δεν φορούν ζώνη ασφαλείας. Ο μεν οδηγός σφηνώνει το κεφάλι του μεταξύ αερόσακου και της πρώτης κολόνας, ο δε συνοδηγός λόγω του ασύμμετρου εμποδίου, πηγαίνει και χτυπάει περίπου στη θέση του κασετοφώνου. Αν τα δύο ανδρείκελα ήταν κανονικά δεμένα με τη ζώνη, δεν θα υπήρχε καμία επίπτωση.

[…] Αντίστοιχα μπορούμε να δούμε τον εμβολισμό ενός πλοίου και να διαπιστώσουμε τι προβλήματα υπάρχουν και να αξιολογήσουμε αν, παραδείγματος χάρη, σε αυτό το πλοίο που έχει διπλά τοιχώματα, το δεύτερο εσωτερικό τοίχωμα παθαίνει κάποια βλάβη ή όχι. Και να προχωρήσουμε ανάλογα την κατασκευή ή να βελτιώσουμε κάποια πράγματα τα οποία τα απαιτούν και οι κανονισμοί.

«Μια ιδέα στην αρχή αντιμετωπίζεται ως άχρηστη»

Θα ήθελα να κλείσω με κάτι το οποίο το διάβασα πριν από δύο χρόνια και πιστεύω ότι ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτά που πέρασε η εταιρεία μέχρι σήμερα, αλλά είναι και μία συμβουλή για νέους.

Πάντα μια ιδέα στην αρχή λαμβάνεται υπόψη ως άχρηστη. Το επόμενο βήμα είναι κάποιος να πει ότι κάτι μπορεί να βγαίνει από αυτό. Το επόμενο είναι η επιβεβαίωση. Και στο τέλος είναι ο χλευασμός – αυτά ήταν ή είναι εύκολα.

Η αντιμετώπιση από την Πολιτεία

Οταν ιδρύσαμε την εταιρεία, ζητήσαμε για να κρατήσουμε αφορολόγητα αποθεματικά. Έπρεπε να πάρουμε έγκριση από κάποια δημόσια υπηρεσία. Καταθέτουμε τα δικαιολογητικά με την πρότασή μας τι κάνουμε και μας επιστρέφεται η απάντηση: Δεν παράγετε εσείς, κάνετε μεταπώληση κάποιου άλλο προϊόντος. Και στην τηλεφωνική ερώτηση: Πώς βγάλατε αυτό το συμπέρασμα, η απάντηση ήταν: Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα. Αυτό κάποια στιγμή μας έφερε στο ακραίο εκείνο σημείο να πούμε: Μόνοι μας και ό,τι γίνει. Πιστεύω ότι έγιναν αρκετά.

[…] Αυτό που θα έλεγα σε νέους επιχειρηματίες είναι να τολμήσουν, να μην περιμένουν έτοιμες λύσεις από κανέναν. Δεν υπάρχει σε τίποτα έτοιμη λύση. Αν υπάρχει μια έτοιμη λύση, δεν θα την πω εγώ σε κάποιον άλλο. Θα την εφαρμόσω εγώ ο ίδιος. Άρα αυτό που πρέπει να γίνει για να είμαστε καινοτόμοι, να τολμάμε αυτό που σκεφτήκαμε να το εφαρμόζουμε. Και δεν είναι κακό να κάνουμε λάθος.

[…] Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα γιατί έχουμε χάσει το τρένο. Παραδείγματος χάρη, είναι λίγο δύσκολο να λέμε ότι θα φτιάξουμε αυτοκίνητο. Μπορούμε όμως να φτιάξουμε εταιρείες που θα συμμετάσχουν σε την εξέλιξη ενός νέου οχήματος, μιας νέας κατασκευής. Μπορούμε να φτιάξουμε ένα φτερό, να υπολογίσουμε ένα πλαστικό, να πουλήσουμε αυτό το πλαστικό στις αυτοκινητοβιομηχανίες”.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία: