Παναγιώτης Στάθης: Ο σεβασμιότατος και το σεβαστό Δικαστήριο

Η παραδοσιακά «καλή» σχέση της εκκλησίας της Ελλάδος με τη Δικαιοσύνη είναι γνωστή. Μη γελιόμαστε δεν είναι πολλές οι φορές που οι δικαστές έχουν στραφεί κατά της Εκκλησίας, κυρίως για θέματα που δεν άπτονται ακριβώς αυτού που περιγράφουμε ως σκληρό ποινικό δίκαιο.

Για ζητήματα δηλαδή «λόγου» και διασποράς «ιδεών» τα οποία όμως αγγίζουν την καρδιά του νομικού μας πολιτισμού. Όπως π.χ. τα δικαιώματα των πολιτών, το δικαίωμα δηλαδή στον αυτοπροσδιορισμό. 

Άρα η απόφαση του Πλημμελειοδικείου Αιγίου, τον Μάρτιο του 2018, με την οποία αθωώθηκε ο (τοπικός μην ξεχνάμε) Μητροπολίτης Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Αμβρόσιος για τα αδικήματα της «δημόσιας υποκίνησης βίας ή μίσους» και «κατάχρησης εκκλησιαστικού αξιώματος», ήταν προφανώς αναμενόμενη.

Δεν ήταν προφανώς αναμενόμενη η αντίδραση του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Στ. Κοντονή, ο οποίος ζήτησε να ενημερωθεί μέσω των πρακτικών της δίκης. Μη συνήθης πράξη πολιτικού, αφού και εκεί οι συνήθεις σχέσεις με την Εκκλησία είναι εξαιρετικά «στενές».

Λίγο αργότερα ασκήθηκε έφεση κατά της αθωωτικής απόφασης και προχθές εισήχθη εκ νέου προς εκδίκαση, επίσης στο Πλημμελειοδικείο Αιγίου.

«Αναμενόμενη»- κατά τη συνήθη πρακτική όπως έχει καταγραφεί-  η εισαγγελική πρόταση για πλήρη αθώωση του Μητροπολίτη.

Μη «αναμενόμενη» -κατά τη συνήθη πρακτική όπως έχει καταγραφεί- η απόφαση του Δικαστηρίου: Ένοχος ο Μητροπολίτης και επιβολή ποινής φυλάκισης 7 μηνών με τριετή αναστολή.

Γιατί καταδικάστηκε

Τον Δεκέμβρη του 2015 ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος (με αφορμή όσα είπε ο  σύντροφος του αποθανόντος ηθοποιού Μηνά Χατζησάββα, Κώστας Φαλελάκης, όσο και η βουλευτής Άννα Βαγενά σχετικά με το σύμφωνο συμβίωσης) έγραψε ένα άρθρο στο προσωπικό του ιστολόγιο, που καλούσε τους πιστούς να εναντιωθούν στα άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό:

«Μην τους πλησιάζετε! Μην τους ακούτε! Μην τους εμπιστεύεσθε! Είναι οι κολασμένοι της κοινωνίας! Δεν μπορούν κάποιοι ξεφτιλισμένοι να υπερασπίζονται δημοσίως τα πάθη της ψυχής τους!… Ε, λοιπόν αυτούς τους ξεφτιλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με διανοητική διαταραχή! Δυστυχώς αυτοί είναι τρις-χειρότεροι και πολύ πιο επικίνδυνοι από κάποιους, που ζουν στα τρελοκομεία!», σημειωνόταν.

Στις 16 Ιανουαρίου 2016 εννέα ομοφυλόφιλοι κατέθεσαν μήνυση κατά του Μητροπολίτη για δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους με βάση το άρθρο 1 του νόμου 4285/2014 για την καταπολέμηση του ρατσισμού, αλλά και για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος, σύμφωνα με το άρθρο 196 του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο «θρησκευτικός λειτουργός ο οποίος κατά την ενάσκηση των έργων του ή δημόσια και με την ιδιότητά του προκαλεί ή διεγείρει τους πολίτες σε εχθροπάθεια κατά της πολιτειακής εξουσίας ή άλλων πολιτών τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών».

Γιατί είναι σημαντική

Η απόφαση του δικαστηρίου (την οποία προφανώς θα προσβάλουν στον Άρειο Πάγο οι συνήγοροι του κ. Αμβρόσιου) είναι σημαντική, διότι είναι από τις λίγες γνωστές περιπτώσεις που μια δικαστική απόφαση επί της ουσίας περιγράφει το πλαίσιο πάνω στο οποίο οφείλουν να κινούνται όλοι στο δημόσιο λόγο τους. Δηλαδή πως η έννομη τάξη έχει κανόνες, και ουδείς, πολλώ μάλλον κάποιος που επικαλείται ότι εφαρμόζει τους ιερούς κανόνες, οι οποίοι άλλωστε διέπονται από τις αρχές της αγάπης για τον συνάνθρωπο, μπορεί να προτρέπει σε εξοστρακισμούς με βάση τον αυτοπροσδιορισμό και την σεξουαλική επιλογή.

Ουδείς επίσης πρέπει να πανηγυρίζει διότι καταδικάστηκε ένας άνθρωπος της εκκλησίας. Αλλά είναι προφανώς μια μικρή ένδειξη πως η Δικαιοσύνη κάνει ένα βήμα μπροστά, προς την ανεξαρτησία της. Αυτή που δεν την επιβάλλει ουδείς, αλλά πολλές φορές, η ίδια στον εαυτό της.