Πέθανε η ιστορικός Χρύσα Μαλτέζου

Πέθανε η κορυφαία ιστορικός Χρύσα Μαλτέζου, σε ηλικία 84 ετών.

Η Χρύσα Μαλτέζου, βυζαντινολόγος και ιστορικός έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 10 Ιανουαρίου, αφήνοντας πίσω της σπουδαία πνευματική παρακαταθήκη.

Advertisement

Ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ είχε διατελέσει Διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας. Το 1982 τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τη συμβολή της στη διάσωση και επιστημονική εκμετάλλευση τoυ Ιστορικού Αρχείoυ των Κυθήρων. Το 2003 τιμήθηκε για την επιστημονική προσφορά της από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής. Το 2012 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 2013 εκδόθηκε τόμος αφιέρωμα προς τιμή της.

Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούσαν στη βενετική περίοδο της ελληνικής ιστορίας, τις σχέσεις του Ελληνισμού με τη Δύση (φραγκοκρατούμενος και βενετοκρατούμενος ελληνισμός) από τον 13ο ως τον 18ο αιώνα και στις αρχειακές, παλαιογραφικές και διπλωματικές έρευνες.

Το 2023, μιλώντας στη LiFO, είχε δηλώσει: «Για μένα, η Βενετία αποτελεί μια πόλη-σταθμό στη διάρκεια του βίου μου. Την πρώτη φορά που την επισκέφθηκα, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, το βλέμμα μου στράφηκε στο έντονο χρώμα που έλουζε τα κτίρια και τον ουρανό της. Ήταν ένα καλοκαιρινό σούρουπο, όταν με μια παρέα φοιτητών έφτασα με το τρένο από την Αθήνα, μέσω των τότε γιουγκοσλαβικών εδαφών, στον σταθμό της Santa Lucia κι από κει με το βαπορέτο στη μικρή υδάτινη λεκάνη που σχηματίζεται μπροστά στην πλατεία του Αγίου Μάρκου. Θυμάμαι τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος που χρωμάτιζαν τα παλάτια στις όχθες των καναλιών και τις ακτές του Lido. Ήμουν είκοσι χρονών, ενθουσιασμένη από την περιπέτεια της εκδρομής και ανυπόμονη να δω από κοντά όσα μνημεία και έργα τέχνης είχα καταχωρίσει στη μνήμη μου, μέσα από τις σελίδες των βιβλίων που είχα διαβάσει. Δεν θεωρείται τυχαία η πόλη του έρωτα και του θανάτου, της χαράς και της μελαγχολίας».

Στην ίδια συνέντευξη είχε εκφράσει την αποδοκιμασία της για την νεοελληνική νοοτροπία: «Στην Ελλάδα οι περισσότεροι δεν είναι ευχαριστημένοι με τη δουλειά που κάνουν και όλο αυτό τους γεμίζει με μιζέρια και κακομοιριά. Γενικά, η ελληνική κοινωνία είναι απείθαρχη και εχθρεύεται καθετί που εμπεριέχει κανόνες ή νόμους. Ναι μεν είμαστε καλοσυνάτοι, έχουμε φιλότιμο, αλλά μας ελκύει αφάνταστα το ραχάτι, το βόλεμα, η οκνηρία και η τεμπελιά. Και δεν είμαστε ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου, όπως συνηθίζουμε να διατυμπανίζουμε. Μπορεί η Γιουρσενάρ να έγραφε ότι η παγκόσμια ιστορία αρχίζει από τότε που το ελληνικό πνεύμα εξύπνησε, αλλά προφανώς και δεν αποτελούμε βιολογική συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων. Για τον Θεό, δεν ρέει το αίμα του Περικλή στις φλέβες μας. Το μεγαλείο του ελληνισμού έγκειται στο ότι είναι μπολιασμένο από διαφορετικές επιρροές. Η μόνη αδιάκοπη συνέχεια αφορά την πολιτισμική μας παράδοση».

Για τη Χρύσα Μαλτέζου, η ακαδημαϊκός Αναστασία Μαρκομιχελάκη, γράφει στο facebook: «Αυτό το θλιβερό αίσθημα να φεύγουν από τη ζωή οι δάσκαλοί σου… οι δάσκαλοι της χρυσής εποχής των σπουδών μας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, που άνοιξαν δρόμους…».