Ποια είναι τα πιο περίεργα έθιμα φαγητού σε όλο τον κόσμο

Εάν κάποιος καταπιαστεί με την διαπολιτισμική ανάλυση γρήγορα θα αντιληφθεί πως κάτι το οποίο στον έναν λαό φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό, στον άλλον είναι ένα τρομερό ταμπού. Υπάρχει ας πούμε εκείνη η ιστορία για μία φυλή του Αμαζονίου που ζούσε με απόλυτη κοινοκτημοσύνη. Όταν, λοιπόν, έσκασαν οι Ευρωπαίοι εξερευνητές πολύ λογικά (για τους ιθαγενείς) άρχισαν να χάνουν τα πράγματά τους, αφού οι πρώτοι δεν καταλάβαιναν την έννοια της κλοπής.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, όσον αφορά το φαγητό. Το ρέψιμο μπορεί να είναι για τον έναν η απόλυτη καφρίλα ενώ για τον άλλο η επιτομή της ευγένειας. Για πάμε να δούμε τι παλαβά έθιμα κυκλοφορούν γύρω από τα τραπέζια όλου του κόσμου.

Κίνα: ΜΗΝ τρως όλο το φαγητό σου

Σε αντίθεση με την Ελλαδίτσα μας, όπου η θεία μας έχει πολύ παρεξηγηθεί που δεν φάγαμε όλο το φαγητό μας, στην Κίνα την έχουνε δει αλλιώς. Το να καταπιείς μέχρι και την τελευταία μπουκιά είναι δείγμα (στο μυαλό τους) ότι πεινάς ακόμη. Ως εκ τούτο την τελευταία μπουκιά που είναι η δύναμή σου ΔΕΝ την τρως.

Ιταλία: Άσε τις πολλές πολλές ευγένειες

Αν είσαι σε επίσημο τραπέζι το «ευχαριστώ» επιτρέπεται. Αν όμως είσαι μεταξύ οικογένειας, φίλων και γνωστών καλύτερα μην το ξεστομίσεις. Θα είναι σαν να τους λες ότι έκαναν κάτι ιδιαίτερο, ότι νιώθεις υποχρεωμένος που σου κάνουν το τραπέζι -κάτι που καθόλου δεν αρέσει στους μεσογειακούς μας γείτονες.

Ουγγαρία: Μισούν το τσούγκρισμα

Όχι απλά το θεωρούν αγενές, παίζει και (κάποιοι ηλικιωμένοι) να σου βάλουν τις φωνές. Πίσω από αυτή την περίεργη συνήθεια κρύβεται μια ενδιαφέρουσα πολιτική ιστορία: το 1850 η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία κατέπνιξε μια εξέγερση των Ούγγρων για ανεξαρτησία. Οι μεγαλόσχημοι παράγοντες της εποχής τσούγκριζαν με έπαρση τα ποτήρια τους, την ίδια ώρα που οι επαναστάτες εκτελούνταν. Τώρα ξέρεις γιατί δεν τους αρέσει το «τσιν-τσιν».

Ισπανία: Σκουπίδια παντού

Μπαίνεις σε ένα μαγαζί με τάπας στην Ισπανία. Και βλέπεις: μαντήλια, χαρτιά, χαρτοπετσέτες και πετσετάκια πεταμένα στο πάτωμα. Σκέφτεσαι «τι ζώα είναι αυτοί οι Ισπανοί»; Λάθος. Διότι στη χώρα των ταυρομάχων, αν σου αρέσει ένα μαγαζί πετάς κάτω την χαρτοπετσέτα σου για να δείξεις ότι έφαγες καλά. Μπορεί να σου ακούγεται ως περίεργο marketing, είναι όμως ένας τρόπος κι αυτός.

Ταϊλάνδη: Chopsticks, κουτάλι και πιρούνι

Έχουμε και λέμε, εκεί σε αυτή τη μακρινή χώρα της Ανατολής τρώμε τα noodles με τα chopsticks, τα ρύζι με τα χέρια, το κουτάλι το χρησιμοποιούμε απαραίτητα με το δεξί χέρι ενώ το πιρούνι με το αριστερό. Α ναι, με το πιρούνι δεν τρώμε. Απλά φέρνουμε κομμάτια φαγητού στο κουτάλι μας ή το χρησιμοποιούμε (με το κουτάλι) για να κόψουμε το φαγητό. Piece of cake που λένε και στη Γαστούνη.

Ρωσία: το σφηνάκι θα το πιεις (θες δες θες)

Είναι γνωστή η αγάπη τους για τη βότκα. Το πάθος τους θα λέγαμε καλύτερα. Έτσι όταν σε φιλοξενούν, ακόμα κι εν ώρα εργασίας, καλό θα ήταν να πιεις το ποτό που θα θελήσουν να σε κεράσουν. Οτιδήποτε άλλο θεωρείται απλά αγένεια. Μάλιστα, αν αργήσεις σε κάποια μάζωξη, καλό θα ήταν να είσαι έτοιμος να πιεις ένα ποτήρι μονορούφι -έτσι ώστε να καλύψεις τη «διαφορά» από τους υπόλοιπους. Αυτό θα σου ζητηθεί να ξέρεις.

Αγγλία: Όλα δουλεύουν «ρολόι»

Στην χώρα των Βρετανών, εκεί όπου η ευγένεια είναι δεύτερη φύση και το φλεγματικό χιούμορ είναι must, υπάρχει ένα έθιμο που λέει ότι το γλυκό κρασί του Πόρτο πρέπει να πηγαίνει από χέρι σε χέρι στο τραπέζι με τη φορά του ρολογιού -το πασάρεις στον αριστερό σου δηλαδή. Κανείς δεν ξέρει το γιατί αλλά έτσι κάνουν στην Αγγλία, επειδή τρελαίνονται για κάτι τέτοια εθιμοτυπικά.

Γεωργία: Άσπρο πάτο!

Αυτή η μικρή χώρα που βρίσκεται σκαρφαλωμένη στον Καύκασο έχει ιδιαίτερη αγάπη για το κρασί. Αν όμως κάνεις μια βόλτα στα μαγαζιά και στις ταβέρνες τους, θα παρατηρήσεις πως τα κρασοπότηρα είναι αρκετά πιο μικρά. Μάλλον παίζει ρόλο σε αυτό το γεγονός ότι οι Γεωργιανοί πιστεύουν ότι το κρασί δεν πίνεται γουλιά γουλιά αλλά άσπρο πάτο.