Πώς η Ελλάδα προκάλεσε ντόμινο για τα Γλυπτά

Η μικροπολιτική και προεκλογική προσέγγιση θολώνει την εικόνα σε ένα πεδίο όπου οι εξελίξεις μάς ευνοούν. Η οπτική των ημερών μπλέκει το κομματικό με το εθνικό συμφέρον και διαστρεβλώνει την πρόοδο για ένα σημαντικό θέμα, μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της προπαγάνδας.

Ο Μητσοτάκης επιχείρησε να βγάλει το θέμα από το κάδρο του προεκλογικού τσακωμού. Στον διάλογο που είχε με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στις 11 Ιανουαρίου, είπε ότι δεν αναμένει άμεσα αποτελέσματα στις συζητήσεις με το Βρετανικό Μουσείο για τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Πρόσθεσε ότι η προσπάθεια θα συνεχιστεί «με απόλυτο σεβασμό στις προφανείς κόκκινες γραμμές που όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν θέσει» μετά τις εκλογές.

Advertisement

Από την άλλη πλευρά, παρότι διαψεύστηκαν τα δημοσιεύματα του βρετανικού Τύπου που ανέφεραν μέσα στις γιορτές ότι βρισκόμασταν «μια ανάσα από τη συμφωνία», ο Αλέξης Τσίπρας συνέχισε να υψώνει τους τόνους της αντιπαράθεσης. Στην ομιλία του στις 3 Φεβρουαρίου στην Πάτρα ανέφερε ότι η κυβέρνηση «βγάζει στον πλειστηριασμό τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Από τη Μελίνα, πήγαμε στην κομπίνα».

Είναι βέβαιο ότι ο παραμορφωτικός φακός των εκλογών σε λίγους μήνες θα έχει πάψει μας απασχολεί. Είναι επίσης βέβαιο ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις κάλπες θα παραλάβει το ζήτημα σε μια φάση πολύ διαφορετική από αυτή που βρισκόταν πριν από λίγα χρόνια.

Δεν έχουν συμβεί και λίγα. Μεταξύ άλλων: Η Unesco ζήτησε ομόφωνα από τους Βρετανούς να αναθεωρήσουν τη στάση τους (Σεπτέμβριος 2021), η ιταλική κυβέρνηση και το Βατικανό αποφάσισαν να επιστρέψουν για πάντα στην Ελλάδα τμήματα του μνημείου, ενώ όλο και περισσότεροι Βρετανοί στηρίζουν στις δημοσκοπήσεις το αίτημα της Ελλάδας. Ακόμη και οι Times του Λονδίνου άλλαξαν στάση μετά από 50 χρόνια και ζήτησαν να επιστραφούν τα Γλυπτά στην Αθήνα.

Στον βρετανικό Τύπο, πέρα από τον Guardian που πάντα μας στήριζε και τους Times που γύρισαν υπέρ μας το 2022, ακόμη και η συντηρητική Telepraph φιλοξένησε συνεντεύξεις του Πρωθυπουργού και υποστηρικτικά άρθρα.

Οι Financial Times έχουν παρουσιάσει πολλές φορές με ευνοϊκό τρόπο τις ελληνικές θέσεις. Στο τελευταίο τους ρεπορτάζ ακτινογραφούν τις επαφές ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον πρόεδρο του Βρετανικού Μουσείου (πρώην υπουργό Οικονομικών της Βρετανίας), Τζορτζ Οσμπορν.

Για το 2023 ο Οσμπορν έχει προγραμματίσει μια μεγάλη ανακαίνιση στο Βρετανικό Μουσείο, συμπεριλαμβανομένης της αναβάθμισης της στέγης και του συστήματος θέρμανσης. Η ανακαίνιση θα οδηγήσει σε κλείσιμο ορισμένων αιθουσών για μεγάλα χρονικά διαστήματα (μεταξύ τους αυτή των Γλυπτών). Το έργο θα κοστίσει 1 δισ. στερλίνες και το Μουσείο αναζητεί χρήματα από ιδιώτες χορηγούς.

Ψάχνοντας για λεφτά, ο Οσμπορν –που είναι πολιτικό ον– γνωρίζει ότι έχει ανάγκη την έξωθεν καλή μαρτυρία για τα Γλυπτά, ώστε να προσεγγίσει δωρητές: ανάμεσά τους Ελληνες με πλούτο και διασυνδέσεις που κινούνται μεταξύ Λονδίνου, Νέας Υόρκης και Αθήνας.

Μας φτάνει ότι το συζητάει (ακόμη κι αν η διαλλακτικότητά του υπαγορεύεται από συμφέρον); Προφανώς όχι. Αλλωστε, όπως αποκάλυψε το ρεπορτάζ των FT, o Πρωθυπουργός τον ενημέρωσε για τη διαχρονική κόκκινη γραμμή της Ελλάδας: η χώρα μας δεν θα αναγνωρίσει ποτέ τη νόμιμη κατοχή των Γλυπτών από το Βρετανικό Μουσείο.

Η στάση του Οσμπορν ωστόσο είναι η απόδειξη πως και ο ίδιος διαπιστώνει ότι τα τουβλάκια του ντόμινο πέφτουν προς την πλευρά του. Και πλησιάζουν στην αυλή του. Η πίεση δεν του επιτρέπει αδιαλλαξία. Για την ώρα, πάντως, έχουμε εκλογές, επομένως οι όποιες εξελίξεις αναμένονται μετά.

Εστω ότι μετά τις εκλογές πρωθυπουργός είναι ο Τσίπρας. Αν το ντόμινο κατά της βρετανικής άρνησης, το οποίο κίνησε εδώ και 40 χρόνια η Ελλάδα και επιταχύνθηκε τα τελευταία χρόνια, συνεχίζει να κινείται ευνοϊκά για εμάς, πώς ακριβώς θα αντιδράσει;

Θα καταγγείλει τη Μενδώνη για την επιστροφή τμημάτων από την Ιταλία, τον Μητσοτάκη για την πίεση στο Βρετανικό Μουσείο, ή θα σκίσει στην πλατεία Συντάγματος την ομόφωνη απόφαση της Unesco;