Ρυθμίσεις της πλάκας με τους εγκληματίες έξω

Το ανθρώπινο κτήνος έδειξε το αποτρόπαιο πρόσωπό του στα Γλυκά Νερά. Κάθε δολοφονία είναι παράλογη αλλά μπορεί να λάβει εκλογίκευση: Πάθος, μίσος, ζήλεια, εκδίκηση, αποτροπή κινδύνου, σάλεμα λογικού. Στα Γλυκά Νερά ήταν τόσο αναίτια που είναι πέραν κάθε εκλογίκευσης.

Εν πάσει περιπτώσει, το έγκλημα πάντα θα υπάρχει, αλλά το μέγεθος της εκδήλωσής του θα είναι ευθέως ανάλογο με την ανοχή ή την χαλαρότητα εκάστης οργανωμένης Πολιτείας.

Χθες και υπό το πανελλήνιο σοκ του εγκλήματος στα Γλυκά Νερά, ο υπουργός Δικαιοσύνης έκανε μια ανακοίνωση που μάλλον χλιαρή αντιμετώπιση δείχνει. Για τις περιπτώσεις ειδεχθών εγκλημάτων θα προταθεί προς την Επιτροπή Παρακολούθησης του Νέου Ποινικού Κώδικα η έκτιση της επιβληθείσας ποινής στα 4/5 από τα 3/5 που είναι σήμερα.

Τους έκανε τα μούτρα κρέας των δολοφόνων! Και ειδικά εκείνων που με τις επιεικείς διατάξεις του νόμου Παρασκευόπουλου απολύθηκαν από τις φυλακές «πολλοί σκληροί και επικίνδυνοι εγκληματίες ημεδαποί και αλλοδαποί» κατά την έκφραση χθες στο Liberal του Λέανδρου Ρακιτζή, με αποτέλεσμα κυρίως η ύπαιθρος να ζει με ανησυχία και φόβο για την έλλειψη δημόσιας ασφάλειας.

Αυτός ο – δικαιολογημένος – φόβος υπονομεύει και τη δημοκρατία. Στο καφενείο των social media, υπό τις εντυπώσεις του φρικιαστικού εγκλήματος, το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών τάχθηκε υπέρ της επαναφοράς της θανατικής ποινής. Ηταν μια αυθόρμητη αντίδραση υπό το κράτος της αγανάκτησης, αλλά δεν παύει να ακυρώνει κατακτήσεις δεκαετιών του κράτους δικαίου.

Ίσως γιατί οι πολίτες έχουν την αίσθηση ότι το κράτος δικαίου εφαρμόζεται στην Ελλάδα μόνο υπέρ των παρανόμων. Πριν δύο μήνες π.χ. στη Γλυφάδα κάτοικοι συνέλαβαν διαρρήκτη τον οποίο η ΕΛΑΣ είχε συλλάβει άλλες…102 φορές για αδικήματα όχι μόνο διαρρήξεων αλλά και της σύστασης συμμορίας. Είχε φορτωθεί με πολυετείς καταδίκες, και όχι μόνο δεν εξέτισε τις ποινές, αλλά συνέχισε την… ευάρεστη δράση του. Γιατί όχι; Σε ποιο κράτος του κόσμου – εκτός της δικής μας γελοιογραφίας κράτους – θα είχε συλληφθεί κάποιος (αλλοδαπός μάλιστα) 102 φορές και θα ήταν έξω για να συνεχίζει τη δράση του;

Ο νόμος Παρασκευόπουλου (την κατάργηση του οποίου ζήτησε και… ο ίδιος στην συνέχεια – Νοέμβριος του 2017, επειδή είχε λέει «έκτακτο χαρακτήρα» ), και βάσει του οποίου βγήκαν έξω σκληροί εγκληματίες, εμπεριείχε και την μέριμνα της αποσυμφόρησης των φυλακών. Δηλαδή το να φτιάξουν νέες – και πιο ανθρώπινες από τις υπάρχουσες – φυλακές δεν απασχόλησε την τότε ηγεσία. Και η νυν όμως δεν βλέπουμε να αγχώνεται ιδιαίτερα για το θέμα.

Η αστυνομία διαχρονικά έχει επιτυχίες στο ποινικό έγκλημα. Αλλά οι ίδιοι λένε «τους πιάνουμε με κίνδυνο της ζωής μας και τα δικαστήρια τους αφήνουν».

Χωρίς ούτε κατά προσέγγιση να έχουμε τις γνώσεις της αρμόδιας νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, υπάρχουν ρυθμίσεις που επιτείνουν το αίσθημα ανασφάλειας. Τι νόημα έχει για παράδειγμα η περίφημη αρχή της αναλογικότητας; Αν δηλαδή νεαρός μποξέρ εισβολέας σε αρχίσει στις μπουνιές, πρέπει και συ ο 70χρονος να αμυνθείς έτσι. Αν έχει όπλο μόνο τότε θα χρησιμοποιήσεις το δικό σου, στην περίπτωση που δεν κάνεις πως κοιμάσαι (κατά την περίφημη προτροπή Τόσκα), και στην περίπτωση που με… διάλογο πρώτα δεν τον πείσεις ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό!

Θυμίζουμε πριν 6 μήνες στην Μεσσήνη, ο 63χρονος που είδε ανθρώπους να μπαίνουν για να τον ληστέψουν και πυροβόλησε σκοτώνοντας 18χρονο τσιγγάνο, αντιμετώπισε τις κατηγορίες της δολοφονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή! Δηλαδή βλέπεις ανθρώπους να εισβάλουν μαύρη νύχτα σπίτι σου να σε ληστέψουν, δεν ξέρεις καν αν έχουν όπλο, και οι νομοπαρασκευαστές κρίνουν ότι πρέπει να είσαι σε «ήρεμη ψυχική κατάσταση». Παράνοια!

Δεν εννοούμε ότι πρέπει να επιτραπεί η οπλοφορία για αυτοάμυνα ( τα δράματα θα είναι περισσότερα αν έχει ο καθένας στο σπίτι του από ένα κουμπούρι), ούτε θα οπισθοδρομήσουμε πολιτισμικά επαναφέροντας τη θανατική ποινή, που υπό την έξαψη της αγανάκτησης της στιγμής ζητάει το πλήθος.

Και ναι, οι δικαστές δεν θα κρίνουν βάσει του συναισθήματος των πολιτών ή του υποκειμενισμού που λέγεται «Κοινό περί δικαίου αίσθημα». Αλλά δεν κατανοεί κανείς γιατί τα 4/5 έκτισης της ποινής που θα προτείνει ο κ. Τζαβάρας να μην γίνουν 5/5, ή να μη γίνουν ισόβια που θα είναι ισόβια; Μιλάμε πάντα για ειδεχθή εγκλήματα. Και οι ζωές δεν γυρίζουν πίσω. Το είπαν οι παλιοί σοφοί: Σκληρός νόμος αλλά νόμος.

Γιατί επίσης να μην υπάρχουν κάμερες σε δημόσιους χώρους; Στους δημόσιους χώρους δεν υφίστανται προσωπικά δεδομένα. Είναι εναρμονισμένο με την κοινοτική νομοθεσία, το δέχεται και η Αρχή Προσωπικών Δεδομένων, για αποτροπή και καταστολή της εγκληματικότητας. Απλούστατα γιατί είμαστε διαρκές μπάχαλο.

Όπως αναφέρει το εξειδικευμένο lawspot.gr, το Προεδρικό Διάταγμα για τη χρήση καμερών σε δημόσιους χώρους, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως τον Σεπτέμβριο του 2020. Ήρθε με καθυστέρηση… οχτώ χρόνων καθώς το υπουργείο δεν είχε προχωρήσει σε επεξεργασία του σχεδίου που είχε υποβληθεί από ομάδα εργασίας το… 2012! ( ήταν απασχολημένοι και αυτοί με την τρόικα φαίνεται και δεν πρόκαμαν).

Τέλος, όσο και να φωνάζουν νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και αναρχικοί «Έξω οι μπάτσοι από τις γειτονιές μας», το αίσθημα ασφαλείας του πολίτη αυξάνεται με τις περιπολίες αστυνομικών ενώ αποθαρρύνονται οι διαρρήκτες.

Και ο ασφαλής πολίτης αισθάνεται πολίτης δημοκρατίας.