Σεμίνα Διγενή: “Μόνο ένα ισχΥρό ΚΚΕ είναι σύμμαχος του λαού”

Βρέθηκε σε ακόμα περισσότερες θέσεις στην τηλεόραση, εργάστηκε σε αυτή μπροστά και πίσω από τις κάμερες, από το 1982 μέχρι το 2009. Οι πιο παλιοί θα θυμάστε τη μεσημεριανή ενημέρωση από την εκπομπή «Τρεις στον αέρα», οι πιο νέοι θα γνωρίζετε το infotainment που εισήγαγε στην τηλεόραση με εκπομπές όπως το «Κοίτα τι έκανες» και «Τοp Stories», ένα είδος ψυχαγωγικών εκπομπών που ξεκίνησε βέβαια πιο νωρίς και υπάρχει μέχρι σήμερα.

Στα μέσα του 2019, η Σεμίνα Διγενή συζητήθηκε για έναν άλλο λόγο. Για την εμπλοκή της με την πολιτική, για τις 37.000 ψήφους που πήρε στις ευρωεκλογές ως υποψήφια με το ΚΚΕ, για τη δεύτερη θέση που έλαβε και τελικά παραχώρησε στον στον Λευτέρη Νικολάου – Αλαβάνο.

Το γιατί κατεβαίνει στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές και στην Α’ Πειραιά μας το εξηγεί παρακάτω.

Νομίζω πως πρόκειται για μια από τις πιο όμορφες πόλεις του κόσμου.  Μόνο που σήμερα, έχει μια εντυπωσιακή βιτρίνα και πίσω απ’ αυτήν, ο κόσμος υποφέρει από ζωτικής σημασίας ελλείψεις. Με συγκινεί το γεγονός ότι το ΚΚΕ γεννήθηκε σε αυτήν την πόλη πριν από 101 χρόνια κι από τότε δεν έπαψε με πράξεις κι όχι λόγια, να είναι δίπλα στο λαό. Παρακολουθώ τα προβλήματα του Πειραιά, από την αρχή της δημοσιογραφικής μου διαδρομής. Η επίλυσή τους είναι επιτακτική. Το ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια έχει αγωνιστεί με συνέπεια, πάνω στις βαλλόμενες από την κρίση δομές και πιστεύω πως η δυναμική του σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, θα είναι ενισχυμένη. Προσπαθούμε όλοι ώστε η εγκληματική Χρυσή Αυγή σε αυτές τις εκλογές, όχι μόνο να μην πάρει την έδρα, αλλά να μην έχει θέση πουθενά.

Η σχέση μου με την ΚΝΕ, από τα 17 μου, με τοποθέτησε αμετάκλητα ιδεολογικά στην μεγάλη οικογένεια του ΚΚΕ, από την οποία ποτέ δεν δραπέτευσα. Ψήφιζα πάντα ΚΚΕ κι ήμουν πάντα δίπλα του, ακόμη κι όταν γοητεύτηκα ένα μικρό διάστημα από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Εκείνος ωστόσο, δεν γοητεύτηκε ιδιαίτερα, από μια δημοφιλέστατη εκπομπή που κάναμε τότε στην ΕΡΤ, το «Τρεις Στον Αέρα», το οποίο και κόπηκε ξαφνικά, επειδή -όπως μας είπαν αρμοδίως – έβγαζε συνέχεια απεργούς και κομμουνιστές. Μπορεί να ήμουν μακριά από την ενεργή πολιτική δράση, αλλά ήμουν πάντα εκεί και βοηθούσα όσο γινόταν, κι όπως είπα, στην πρώτη δημόσια ομιλία μου, τον Απρίλιο, αυτό ήταν κάτι που ήξεραν και ο Χαρίλαος Φλωράκης και η Αλέκα Παπαρήγα και ο Δημήτρης Κουτσούμπας.

Αν δημοσιογραφία σημαίνει μάχη για την αλήθεια, τουλάχιστον εγώ κυρίως έτσι την αντιλαμβάνομαι, τότε η συμμετοχή στο πλευρό όσων παλεύουν για το δίκιο των πολλών, με όπλο την αλήθεια, είναι καθήκον και όχι κάτι ανεπίτρεπτο ή ξένο. Δεν διαλέγω απλά τον έλεγχο της εξουσίας, διαλέγω να αγωνιστώ ενάντια στο άδικο και την βαρβαρότητα, που και στον δικό μας τον κλάδο, χτυπάει «κόκκινο», ιδιαίτερα στους νεότερους συναδέλφους, στους τεχνικούς, στους αφανείς ήρωες της δουλειάς μας. Όταν γύρω μας η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο, όταν η μυρωδιά από το μπαρούτι γίνεται όλο και πιο έντονη και στο όνομα της «αμεροληψίας» όλα αυτά κρύβονται, μαζί με τους ενόχους, τότε μιλάμε για κοροϊδία κι εγώ είμαι απέναντι.

Δεν φοβηθήκατε ότι οι άνθρωποι που σας ψήφισαν μπορεί να έχουν εκλάβει αυτή σας την παραίτηση σαν «άδειασμα»; Οι άνθρωποι που ψήφισαν το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές ξέρουν τι ψήφισαν, ποια πολιτική, ποια στάση και ποιο ήθος επέλεξαν. Το ΚΚΕ εκπροσωπείται επάξια στην Ευρωβουλή, από δύο ικανά στελέχη του. Τους περίπου 37.000 ψηφοφόρους που με στήριξαν στις Ευρωεκλογές θα τους «άδειαζα» αν αξιοποιούσα την συμπόρευση μου με το ΚΚΕ, σαν «σημαία ευκαιρίας», αλλά ούτε εγώ είμαι έτσι, ούτε το ΚΚΕ.

Για την υποψηφιότητα μου στην Α’ Πειραιά και στην κρίσιμη μάχη των βουλευτικών εκλογών, έχω πάρει τα θετικότερα μηνύματα, πολύ περισσότερο που ο αγώνας που δίνουμε, έχει και το ιδιαίτερο στοιχείο, να πάρει την έδρα το ΚΚΕ, από την ναζιστική συμμορία της ΧΑ.

Μέσα σε ένα συνολικά αρνητικό αποτέλεσμα για τον λαό, το αποτέλεσμα που κατέγραψε το ΚΚΕ περικλείει δυναμική, αποτυπώνει θετικές διεργασίες που γίνονται όχι «στα πάνω», αλλά κάτω, στην κοινωνία, στους χώρους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές, στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Πρώτο βήμα για την ανασύνταξη είναι να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα από την πορεία ιδιαίτερα των τελευταίων χρόνων. Στο δρόμο της ΕΕ και του συστήματος, με οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν συναντιόμαστε πουθενά με τη ζωή που ονειρευόμαστε, με τις ανάγκες ιδιαίτερα των νέων, με τις επιθυμίες της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Χωρίς ιστορική μνήμη, δεν μπορούμε να έχουμε λόγο στο παρόν και στο μέλλον μας.

Όποτε ο λαός έχει ευθυγραμμίσει τις επιλογές με το τι λένε και το τι θέλουν μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, την έχει πατήσει άσχημα. Ζώντας πλέον καθημερινά στον Πειραιά, διαπιστώνω το πως κάποιοι προσπαθούν να «αξιοποιήσουν» την αγνή αγάπη του πειραιώτικου λαού για την ομάδα, για την εξυπηρέτηση δικών τους συμφερόντων. Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που ταυτίστηκε με το λαϊκό κόσμο και τους εργάτες στον Πειραιά, τους καημούς τους, τις χαρές τους. Δεν ήταν, ούτε είναι, ούτε θα είναι οι εκάστοτε ιδιοκτήτες του. Στο μυαλό μου -πέραν όλων των άλλων- ο Ολυμπιακός είναι η ερυθρόλευκη φανέλα του κομμουνιστή Νίκου Γόδα, που με αυτήν έφτασε στο εκτελεστικό απόσπασμα, μένοντας πιστός στο ΚΚΕ, και όχι ο βιομήχανος Μανούσκος, ιδιοκτήτης τότε της ομάδας, που τον πίεζαν να τον σώσει, μπορούσε να τον σώσει, αλλά δεν έκανε τίποτε.

Τα συμφέροντα που διακυβεύονται σήμερα στον Πειραιά ξεφεύγουν κατά πολύ τα όρια του «Ολυμπιακού», του δήμου, ίσως και της χώρας. Το λιμάνι του Πειραιά έχει έναν ιδιαίτερο ρόλο, όχι μόνο όσον αφορά στο εμπορικό κομμάτι. Ο Πειραιάς, λόγω της γεωγραφικής του θέσης και των εξελίξεων στη Μεσόγειο αυτή τη στιγμή, διαμορφώνεται σε στρατηγικής σημασίας γεωπολιτικό χώρο, για όλη τη ΝΑ Μεσόγειο. Είναι στο χέρι μας το αν θα αναδείξουμε ξανά, τη δημοκρατική δύναμη που υπάρχει ανέκαθεν στους κόλπους του ή θα τον αφήσουμε έρμαιο στα χέρια των εξελίξεων, που θέλουν να ρυθμίζουν οι λίγοι. Ξέρετε καλά ότι ο Πειραιάς στην άλλη του όψη έχει τα αντίθετα ακριβώς από αυτά που καταγράφετε. Είναι ο Πειραιάς των αιματηρών εργατικών αγώνων για δικαιώματα που σήμερα  έχουμε χάσει, είναι ο Πειραιάς της προσφυγιάς και της αντίστασης στους ναζί κατακτητές, ο Πειραιάς του ηρωικού Δεκέμβρη του 1944. Είναι ο Πειραιά των απεργιακών μαχών των τελευταίων χρόνων κόντρα σε «θεούς και δαίμονες», ο Πειραιάς του δολοφονημένου αντιφασίστα μουσικού από τους ναζί, ο Πειραιάς των εργατών της Ζώνης και της Cosco. Το ΚΚΕ από εδώ ήρθε και εδώ θα μείνει με τους ανθρώπους της δουλειάς, της αγωνίας και του αγώνα, τους εργαζόμενους αυτής της πόλης και αυτής της χώρας. Αυτοί έχουν την δύναμη, αυτοί φτιάχνουν τα πάντα με το μυαλό και τα χέρια τους και δεν έχουν δοκιμάσει ακόμα την πραγματική τους δύναμη, αυτή που περιγράφεται πολύ εύστοχα στους στίχους «αν ξυπνήσεις μονομιάς, θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Θα ήθελα να σας πω, ότι πλήθος ανθρώπων που μπορεί να ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και πρώην εκλεγμένοι βουλευτές του, τώρα συμπορεύονται με το ΚΚΕ. Στο αποτέλεσμα των εκλογών αποτυπώνεται ότι το ΚΚΕ είναι μία σταθερή μαχητική δύναμη για τα συμφέροντα των πολλών, δύναμη που παλεύει για να μπουν στο προσκήνιο οι σύγχρονες ανάγκες ιδιαίτερα της νέας γενιάς, για να ζήσουμε όπως μας αξίζει. Και όταν λέμε σταθερή, εννοούμε και το εξής: από τους 300.000 ψήφους που πήρε το ΚΚΕ τον Σεπτέμβρη του 2015 δεν μεταγγίστηκε καμία στην ΝΔ. Αντίθετα από τις ψήφους που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, 1.000.000 πήγε στο κόμμα του κ.  Μητσοτάκη.

Η δεξιά, συντηρητική πολιτική που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε εύκολη αυτήν την μετάγγιση.  Η δυσαρέσκεια από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν γίνεται στήριξη στην ΝΔ, πάει στράφι. Νόημα η ψήφος μπορεί να έχει, μόνο με ένα πιο δυνατό ΚΚΕ, μόνο αν συναντηθεί μαζί μας, στις 7 Ιούλη στις κάλπες και στις 8 Ιούλη στους αγώνες ενάντια στην κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων που προγραμματίζει η κυβέρνηση της επόμενης μέρας.

Οι νέοι άνθρωποι, μοιάζουν, τρόπον τινά, «καταδικασμένοι» να διαπραγματεύονται συνεχώς αυτά που θα έπρεπε να είναι δεδομένα. Να διεκδικούν εκ νέου, αυτά που έχουν ήδη κατακτηθεί με αίμα, στη μόρφωση, στη δουλειά και στη ζωή τους. Οι νέοι άνθρωποι ξέρουν ότι με «ευκαιρίες απασχόλησης» δεν γεμίζουν στομάχια. Παλεύουν καθημερινά με την ανασφάλεια, τη μετανάστευση, την ανεργία, με το διαρκές κυνήγι προσόντων, ενώ οι ανάγκες τους για αθλητισμό, πολιτισμό, ψυχαγωγία και διακοπές, συνθλίβονται από την εμπορευματοποίησή τους. Στον καπιταλιστικό κόσμο που παράγεται τεράστιος πλούτος, 500 εκατομμύρια νέων ζουν με λιγότερα από δύο ευρώ την ημέρα, ενώ το 1/4 των νέων στην Ευρώπη και το 1/3 των νέων στην Ελλάδα ζουν στα όρια της φτώχειας.

Με βρίσκει σύμφωνη η στάση του ΚΚΕ, ότι χρειάζεται να εξασφαλίζονται καθολικά σύγχρονα κοινωνικά δικαιώματα για όλους και όλες, χωρίς διακρίσεις φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου. Όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με την συντηρητική, δεξιά πολιτική που εφαρμόζει, στερεί αυτήν την δυνατότητα. Γι’ αυτό άλλωστε στηρίζει την παρωχημένη άποψη ότι η κατοχύρωση ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, κάλυψης της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης εξαρτάται από το αν ένα άτομο βρίσκεται σε γάμο ή σε σύμφωνο συμβίωσης. Εννοείται ότι συμφωνώ με τη στάση του ΚΚΕ, που αναγνωρίζει την δυνατότητα αλλαγής φύλου στα νομικά έγγραφα, που χρειάζεται να στηρίζει στην ολόπλευρη κοινωνική στήριξη. Το ΚΚΕ εξέφρασε την διαφωνία του με νεοφιλελεύθερες, αντιεπιστημονικές θεωρίες, που δεν αποδέχονται κανένα προσδιορισμό φύλου, όπως δεν αποδέχονται και κανένα προσδιορισμό στην διόρθωση φύλου, όταν ένα άτομο βιώνει μία έντονη σύγκρουση ανάμεσα σε ορισμένα χαρακτηριστικά του φύλου του και στο φύλο που νιώθει ότι ανήκει, για βιολογικούς, κοινωνικούς και άλλους λόγους. Σε αυτές τις θεωρίες στηρίζεται και ο υπάρχων νόμος για την «ταυτότητα φύλου» και δεν προσεγγίζει ούτε τις ελάχιστες κοινωνικές προϋπόθεσεις για να στηριχθεί αυτό το ατομικό δικαίωμα. Με την θέση αυτή του ΚΚΕ, εκφράζεται όλο και περισσότερο, συμφωνία από ανθρώπους που έχουν προχωρήσει σε μία τέτοια επιλογή. Το ΚΚΕ ψήφισε στην συνταγματική αναθεώρηση την αλλαγή του άρθρου 5 για τις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου. Είναι το μόνο κόμμα, που είπε να αλλάξει ο αστικός κώδικας, για να ρυθμίζονται διαφορετικά τα κληρονομικά και συνταξιοδοτικά θέματα για τα ομόφυλα ζευγάρια. Το ΚΚΕ είναι συνεπές στην πράξη ενάντια σε κάθε είδους ρατσισμό, σε χρώμα, φύλο, φυλή, έθνος ή σεξουαλικό προσανατολισμό, ζητώντας μάλιστα την αυστηροποίηση των ποινών για αδικήματα με ρατσιστικά κίνητρα. Γι’ αυτό και ήταν το μόνο κόμμα, που υπερψήφισε την άρση ασυλίας του συγκυβερνήτη του ΣΥΡΙΖΑ, Κατσίκη, που παρομοίασε την ομοφυλοφιλία με την παιδοφιλία. Όσο για την αναδοχή, συμφωνώ με το ΚΚΕ, ότι η παιδική προστασία έχει αφετηρία τις σύγχρονες ανάγκες του παιδιού και όχι την εκπλήρωση με κάθε τρόπο της επιθυμίας ενός ζευγαριού ή ενός ενήλικου να αποκτήσει παιδί.

Σημαίνει ότι πρέπει να είναι υπόθεση της κοινωνίας, μέσω του κράτους, να εξασφαλίσει τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές συνθήκες για την όσο το δυνατόν, πιο ομαλή ψυχοσωματική-κοινωνική ανάπτυξη όλων των παιδιών. Αυτές είναι οι κύριες πλευρές στο ζήτημα της παιδικής προστασίας, της υιοθεσίας και της αναδοχής, και όχι η νομική κατοχύρωση του δικαιώματος ενός ατόμου ή ενός ζευγαριού για την δυνατότητα αναδοχής ή υιοθεσίας, όπως είναι προσανατολισμένος ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτα απ’ όλα στον νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ένα από τα κριτήρια – όχι το αποκλειστικό, αλλά βασικό –για την τεκνοθεσία, την αποδοχή ενός ζευγαριού να αποκτήσει θετά παιδιά, αποτελεί η οικονομική του κατάσταση. Εάν έχει μάλιστα και μία περιουσία, ακόμα πιο εύκολα θα υιοθετήσει. Αν υπάρχει ένα ζευγάρι που έχει οικονομικά προβλήματα, δεν θα κάνει ούτε αίτηση να μπει στο μητρώο. Η κυβέρνηση δημιούργησε με τον νόμο για την αναδοχή έναν θεσμό που είναι εμπορευματικός, δηλαδή του επαγγελματία αναδόχου, που πληρώνεται και αποκλείει από το γονεϊκό δικαίωμα με την χρηματοδοτική στήριξη μια οικογένειας που έχει χαμηλό εισόδημα, δεν έχει περιουσία, δεν έχει τραπεζικές καταθέσεις.

Έχετε μια πολυετή δημοσιογραφική πορεία. Η δικη μου γενιά σας γνωρίζει από το ότι εισάγατε ένα infotainment το οποίο τελικά επικράτησε στην ελληνική τηλεόραση. Στην πολιτική υπάρχει κάτι νέο που θέλετε να φέρετε; Η πολιτική χρειάζεται συνεχείς εσωτερικές ανατροπές. Πρέπει να δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες στη λογική, να επιστρατεύσουμε την πολύτιμη ιστορική μνήμη πριν αποφασίσουμε.  Οι πολιτικοί θα πρέπει να ξέρουν τι αληθινά ζητούν οι άνθρωποι, να το σέβονται και να το υπηρετούν. Πρόκειται για είδος υψηλής πολιτικής πολυτέλειας, το ξέρω, αλλά αυτό νομίζω πως χρειαζόμαστε κι όταν το βρούμε, θα είναι μια μεγάλη στιγμή για την Ελλάδα. Εγώ το βρήκα.

Αν η 8η Ιουλίου δεν σας βρει στη Βουλή, ποια είναι τα σχέδια σας; Τελειώνω σύντομα το καινούργιο μου βιβλίο, γράφω στην Real News, έχω την εκπομπή μου στον Real FM και δε σκοπεύω να αφήσω στη μέση τον αγώνα για την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων του Πειραιά.