Συγκλονίζει ο ομογενής από το Βέλγιο που ήρθε διακοπές στην Κρήτη και συνελήφθη… ύστερα από μήνυση ιδιοκτήτη μπαρ – “Τα παιδιά μου δεν θέλουν να έρθουν ξανά στην Ελλάδα…”

Βατερλώ… διακοπών έζησε πριν από δύο μήνες ένας ομογενής Κρητικός του Βελγίου όταν αποφάσισε να φέρει στον Άγιο Νικόλαο για διακοπές τη Γαλλίδα σύζυγό του και τα δύο του παιδιά για λίγα 24ωρα χαλάρωσης και ξεκούρασης στη γενέτειρά του. Πρόκειται για τον Γρηγόρη Χρυσανθάκη, έναν Κρητικό ο οποίος στο Βέλγιο διαπρέπει στον τραπεζικό κλάδο αλλά και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και με πολύ μεγάλη περηφάνεια ήθελε να γνωρίσει η οικογένειά του τον τόπο καταγωγής του.

Όμως η εμπειρία του στην Κρήτη ήταν ανάλογη της περιπέτειας του αμερικανού πρωταγωνιστή του Εξπρές του Μεσονυκτίου αφού βρέθηκε με χειροπέδες, διανυκτέρευσε στα κρατητήρια και στο τέλος αφέθηκε ελεύθερος γιατί απλώς έκανε παρατήρηση και πέταξε ένα ποτήρι νερό στον αύλειο χώρο ενός μπαρ… που λειτουργούσε ολονυχτίς και είχε τα ηχεία του δίπλα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στο οποίο διέμεναν στον Άγιο Νικόλαο.

Βεβαίως η ιστορία αυτή με τα δημοτικά καταστήματα και τις άδειες λειτουργίας τους φαίνεται ότι είναι μια φοβερή αμαρτία πολλών ετών για τον Δήμο Αγίου Νικολάου αφού όπως ο ίδιος ο Γρηγόρης Χρυσανθάκης σε επιστολή του προς τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης που την αγνόησαν και τη φέρνει στο φως το σήμερα το Radiome αναφέρει ότι το μπαρ που δεν άφηνε από την ένταση της μουσικής τους ενοίκους ξενοδοχείου να κοιμηθούν δεν είχε άδεια από τον Δήμο ή κι αν κάποτε έλαβε αυτή ανακλήθηκε όμως τα δημοτικά όργανα ελέγχου και επιβολής των αποφάσεων δεν την εφάρμοσαν όπως προβλέπεται.

Η επιστολή του Γρηγόρη Χρυσανθάκη έχει πολλά σημεία πίκρας κυρίως για το γεγονός ότι η Γαλλίδα σύζυγός του και τα δύο του παιδιά που κατά το ήμισυ είναι Κρητικόπουλα μετά από τον διασυρμό του πατέρα στα κρατητήρια και τον εφιάλτη που έζησαν στις διακοπές δεν θέλουν ούτε να έρθουν ξανά στην Κρήτη, ούτε να την ακούσουν για την ακρίβεια ούτε να τη βλέπουν στον… χάρτη!

Και προσέξτε ο Χρυσανθάκης ασχολείται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση στο Βέλγιο ενώ ζει στο Βατερλώ ενώ όπως αναφέρει στην επιστολή του που ακολουθεί αν δεν αφηνόταν ελεύθερος έγκαιρα θα απολυόταν και θα έχανε για πάντα την καριέρα του! Και όλα αυτά γιατί επί δύο νύχτες ζητούσε από τον ιδιοκτήτη του μπαρ να χαμηλώσει την ένταση της μουσικής και το τρίτο βράδυ, 18 Ιουλίου, ενώ του φώναζε τον αγνοούσε και για να τραβήξει την προσοχή του πέταξε από το παραθυράκι του μπάνιου νερό με το ποτήρι της οδοντόβουρτσας.

Ο ιδιοκτήτης του μπαρ του έκανε καταγγελία στην ΕΛ.ΑΣ και το περιπολικό την άλλη μέρα στις 19 Ιουλίου έφτασε στο ξενοδοχείο και μόλις βγήκε έξω ο Κρητικός εκ Βελγίου τον συνέλαβαν και του πέρασαν χειροπέδες. Αντιθέτως βεβαίως δεν μάθαμε αν ελέγχθηκε η νομιμότητα του μπαρ δίπλα σε ξενοδοχείο!

Δύο μήνες μετά την περιπέτεια που έζησε με την οικογένεια του στον Άγιο Νικόλαο ο ομογενής από το Βέλγιο Γρηγόρης Χρυσανθάκης μίλησε στην εκπομπή “Επιστροφή στο Μέλλον” με τον Λευτέρη Συμβουλάκη στο Radiome 88.4 για τις καλοκαιρινές του διακοπές που κατέληξαν σε “εξπρές” του μεσονυκτίου καθώς συνελήφθη, πέρασε τη νύχτα στο Τμήμα εξαιτίας διαμάχης που είχε με επιχειρηματία καφέ-μπαρ που είχε στήσει ηχείο με μουσική στο παράθυρο του δωματίου του ξενοδοχείου που διέμενε. Ο κ. Χρυσανθάκης είπε ότι κινδύνευσε να χάσει τη δουλειά του γιατί απλώς πέταξε ένα ποτήρι νερό για να τραβήξει την προσοχή των υπευθύνων του μπαρ οι οποίοι αγνοούσαν τις παρατηρήσεις που έκανε. Εκείνοι του έκαναν μήνυση και συνελήφθη ενώ έκανε βόλτα με την οικογένειά του στο λιμάνι του Αγίου Νικολάου. Ο Βέλγος τουρίστας κατέθεσε τώρα μήνυση για ψευδή καταμήνυση σε βάρος του ιδιοκτήτη μπαρ ενώ ο ξενοδόχος στο κατάλυμα του οποίου διέμενε δήλωσε στο Radiome 88.4 ότι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης έχει εκδώσει απόφαση βάσει της οποίας θα πρέπει να σφραγιστεί το μπαρ όμως η Δημοτική Επιτροπή Αγίου Νικολάου δεν έχει λάβει την απόφαση να το σφραγίσει. Το Radiome 88.4 αναζήτησε τον Δήμαρχο Αγίου Νικολάου Μανώλη Μενεγάκη όμως δεν κατέστη δυνατή η επικοινωνία.

Ακούστε ένα απόσπασμα από την έντονα φορτισμένη αφήγηση των περιστατικών από τον πρωταγωνιστή της υπόθεσης Γρηγόρη Χρυσανθάκη στο Radiome 88.4:

Εδώ ολόκληρη η συνέντευξη του Γρηγόρη Χρυσανθάκη στο Radiome 88.4:

Ακούστε όλα όσα είπε ο ξενοδόχος που φιλοξένησε την οικογένεια Χρυσανθάκη, Γ. Τούντας στο Radiome 88.4:

 

 

Η επιστολή του Βέλγου τουρίστα

Η επιστολή του Βέλγου,  Γρηγόρη Χρυσανθάκη, ομογενή του Βελγίου, με τα παθήματά του στην Κρήτη παρατίθεται αυτούσια όπως εστάλη στα ελληνικά ΜΜΕ όμως αγνοήθηκε αντίθετα με τα βελγικά μέσα που μετέδωσαν την περιπέτειά του πέντε δίκτυα εθνικής εμβέλειας. Η επιστολή του Γρηγόρη Χρυσανθάκη αναφέρει:

«Στις 15 Ιουλίου 2024, η σύζυγός μου, τα δύο παιδιά μας (ηλικίας 17 και 21 ετών) και εγώ φτάσαμε στην
Κρήτη, στον Άγιο Νικόλαο, για μια οκταήμερη διαμονή που ελπίζαμε να είναι ειδυλλιακή, στο ξενοδοχείο (…..). Το ξενοδοχείο είναι υπέροχο, προσφέροντας εκπληκτική θέα στον κόλπο και την πόλη. Το προσωπικό είναι πολύ φιλόξενο και προσεκτικό με τους πελάτες του. Οι χώροι είναι γοητευτικοί, οι σουίτες ευρύχωρες και το πρωινό μπορεί να ληφθεί στο μπαλκόνι με θέα τη γαλάζια θάλασσα. Ένας ονειρεμένος προορισμός, αν δεν υπήρχε το μπαρ (….) στην ταράτσα, του οποίου τα τραπέζια και κυρίως το ηχοσύστημα βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τα δωμάτια του τρίτου ορόφου του ξενοδοχείου (….). Τα ηχεία του μπαρ, τοποθετημένα ψηλά, περίπου 10 μέτρα από το ξενοδοχείο, παίζουν καθημερινά τεχνομουσική με κορεσμένα μπάσα μέχρι τις 2:30 το πρωί. Όλοι οι πελάτες του ξενοδοχείου διαμαρτύρονται στον ξενοδόχο, ο οποίος παραδέχεται την αδυναμία του, παρά τις πολλές δικαστικές προσπάθειες να πείσει τον ιδιοκτήτη του μπαρ (…) να μειώσει την ένταση του ηχοσυστήματός του.

Μιλώντας άπταιστα ελληνικά, προσπάθησα επανειλημμένα να συζητήσω, με πολύ ευγένεια και με μεγάλη προσοχή, με τον ιδιοκτήτη του μπαρ για να τον πείσω να μειώσει την ένταση της μουσικής τουλάχιστον μετά τις 11:00 μ.μ. Δυστυχώς, τίποτα δεν αλλάζει. Ο ιδιοκτήτης ισχυρίζεται ότι ο ήχος δεν είναι δυνατός, ότι είναι περίοδος διακοπών και ότι το κατάστημα διαθέτει δημοτική άδεια που επιτρέπει το άνοιγμα της ταράτσας μέχρι τις 2:00 π.μ., χορηγούμενη προσωπικά από τον δήμαρχο του Αγίου Νικολάου.

Μετά από τρεις άγρυπνες νύχτες, είναι αδύνατο να κοιμηθεί κανείς ακόμα κι τη νύχτα της Τετάρτης προς Πέμπτη. Βγαίνω λοιπών στο μπαλκόνι της σουίτας μας και προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή του ιδιοκτήτη του μπαρ για να επαναλάβω ευγενικά το αίτημά μου να μειώσει την ένταση. Παρόλο που με παρατηρεί, προσποιείται ότι δεν με βλέπει και κατευθύνεται προς το πίσω μέρος της ταράτσας, όπου βρίσκεται το προσωπικό του. Από το μπάνιο της σουίτας μας, έχω θέα στο πίσω μέρος της ταράτσας του μπαρ. Πηγαίνω λοιπόν εκεί και τον καλώ ξανά. Η φωνή μου καλύπτεται από το σύστημα ήχου, αλλά ο ιδιοκτήτης με βλέπει και στρέφεται αμέσως με την πλάτη του, συνεχίζοντας να δίνει οδηγίες στο προσωπικό του. Απελπισμένος και για να τραβήξω την προσοχή του, ρίχνω νερό από ένα ποτήρι οδοντόβουρτσας προς την ταράτσα του.

Η αντίδρασή του είναι φυσικά οργισμένη: μου φωνάζει κάτι που δεν ακούω λόγω της μουσικής, ενώ δίνει εντολές στο προσωπικό του που σπεύδει πανικόβλητο. Κλείνω το παράθυρο του μπάνιου, ελπίζοντας ότι το «μήνυμα» έχει ληφθεί. Όμως, η μουσική και τα μπάσα συνεχίζονται μέχρι τις 2:00 τα ξημερώματα, και τελικά μπορούμε να κοιμηθούμε.

Την επόμενη μέρα, πάμε εκδρομή στην ανατολική άκρη του νησιού και επιστρέφουμε το βράδυ. Έκπληξη και χαρά: δεν υπάρχει μουσική, ούτε θόρυβος, εκτός από το ψίθυρο των συνομιλιών των πελατών του μπαρ. Φρεσκαριζόμαστε λοιπών και γύρω στις 22:00, βγαίνουμε ήρεμα για να περπατήσουμε στους ζωντανούς και πεζοδρομημένους δρόμους της πόλης του Άγιου Νικολάου. Ξαφνικά, ένα περιπολικό, με αναμμένα φανάρια, μας κόβει τον δρόμο και σταματάει μερικά εκατοστά από εμάς. Τέσσερις αστυνομικοί με αλεξίσφαιρα γιλέκα, το χέρι πάνω από το όπλο, κατεβαίνουν. Μου ζητούν τα χαρτιά μου. Η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, που δεν μιλούν ελληνικά, είναι παγωμένα από τον φόβο. Εμένα με βάζουν με τη βία στο περιπολικό. Η οικογένειά μου μένει εκεί, χωρίς εξήγηση, χωρίς βοήθεια. Ο δρόμος είναι γεμάτος κόσμο που αναρωτιέται τι συμβαίνει, αλλά κρατάει αποστάσεις προσεκτικά. Έχω μόνο την ευκαιρία να φωνάξω στα γαλλικά στη γυναίκα μου να επιστρέψει γρηγορα στο ξενοδοχείο και να επικοινωνήσει με το προξενείο του Βελγίου.

Στο αστυνομικό τμήμα με ενημερώνουν ότι έχω συλληφθεί βάσει της ελληνικής διαδικασίας “αυτόφωρου” μετά από καταγγελία του ιδιοκτήτη του μπαρ για “ρίψη νερού πάνω στους πελάτες του, διατάραξη της λειτουργίας του καταστήματος και καταστροφή του ηχοσυστήματος αξίας 1.000 €”. Κατηγορούμαι βάσει του άρθρου 378 του Ποινικού Κώδικα της Ελλάδας για καταστροφή ξένης περιουσίας και αντιμετωπίζω ποινή φυλάκισης δύο ετών. Λόγω της ώρας της σύλληψής μου, θα παρουσιαστώ στον ανακριτή την επόμενη μέρα στις 11:00. Ρώτησα σε ποιο βαθμό έχουν ελεγχθεί οι καταγγελίες του ιδιοκτήτη. Ωστόσο, φαίνεται ότι αυτή η αρμοδιότητα ανατίθεται στον εισαγγελέα, η διαδικασία προβλέποντας μόνο τη σύλληψη του υπόπτου από την αστυνομία για παρουσίαση ενώπιον του ανακριτή εισαγγελέα. Μου επιβάλλεται επίσης απαγόρευση εξόδου από τη χώρα μέχρι την τελική δικαστική απόφαση.
Είμαι σοκαρισμένος: η οικογένειά μου δεν ξέρει που βρίσκομαι, γιατί είμαι συλληφθείς και επίσης πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά μου απαραιτήτως σε 5 ημέρες. Διευκρινίζω ότι είμαι διευθυντής σε μια κοινωνική εταιρεία ενυπόθηκων δανείων, υπεύθυνος για μια ομάδα 50 συνεργατών· μια ποινική καταδίκη θα με αποκλείσει ως υπεύθυνο διανομής εγκεκριμένο από την FSMA. Ζητώ να έρθω σε επαφή με την κα Isabelle Εμμανουïλιδου, επίτιμη πρόξενος του Βελγίου. Παρά τη μακρά τηλεφωνική συνομιλία της με τον αξιωματικό υπηρεσίας, δεν μου επιτρέπεται να επιστρέψω στο ξενοδοχείο μου ούτε να παρουσιαστώ εθελοντικά και ελεύθερα την επόμενη ημέρα στον ανακριτή: πρέπει να περάσω τη νύχτα στη σύλληψη. Ωστόσο, με τη μεγαλοψυχία του αξιωματικού υπηρεσίας, με γλιτώσαν απο τις χειροπέδες και το κελί· μου επιτρέπεται να περάσω τη νύχτα “ελεύθερος” μέσα στο γραφείο του αξιωματικού. Μου επιτρέπεται επίσης να καλέσω τη σύζυγό μου.
Είναι περασμένα μεσάνυχτα. Είναι ώρα να οργανώσω την υπεράσπισή μου και την απελευθέρωσή μου:

• Χωρίς νέα μου, η σύζυγός επικοινωνεί με μια ξαδέλφη, την Εύα ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, δικηγόρο στο δικηγορικό σύλλογο Θεσσαλονίκης, η οποία έσπευσε να επικοινωνήσει με το αστυνομικό τμήμα του Αγίου Νικολάου, ζητώντας να μου μιλήσει. Παρά την επιμονή και τα επιχειρήματά της, ο αξιωματικός υπηρεσίας αρνήθηκε κατηγορηματικά να με απελευθερώσει, ακόμη και με την υπόσχεση να παρουσιαστώ την πρώτη ώρα είτε στο αστυνομικό τμήμα είτε ενώπιον του ανακριτή. Ωστόσο, η ξαδέλφη μου δικηγόρος κατάφερε να εξασφαλίσει το δικαίωμα για τα παιδιά μου και τη σύζυγό μου να με επισκεφθούν στο αστυνομικό τμήμα.
• Με τη βοήθεια της ξαδέλφης μου και φίλων Κρητικών στο Βέλγιο, η σύζυγός μου καταφέρνει, στα μέση της νύχτας, να βρει έναν δικηγόρο στο Ηράκλειο, πρόθυμο να με υποστηρίξει αυθημερόν την επόμενη ημέρα ενώπιον του ανακριτή. Ήταν ήδη 2 η ώρα το πρωί…
• Η πρεσβεία του Βελγίου ενημερώνεται και με κατευθύνει σε έναν δεύτερο δικηγόρο, από την Αθήνα, ο οποίος θα μπορούσε να αναλάβει την υπεράσπισή μου μακροπρόθεσμα…
• Ο διευθυντής του ξενοδοχείου, ιδιοκτήτης και άλλων ξενοδοχείων στην Κρήτη αλλά και στη Ρόδο, ενημερώνεται για τη σύλληψή μου και εκφράζει τη δυσαρέσκειά του στη μέση της νύχτας τόσο στον δήμαρχο του Αγίου Νικολάου, κ. Μενεγάκη, όσο και στον αντιδήμαρχο τουρισμού, τους
οποίους επικοινώνησε και τους δύο τηλεφωνικά στις 3 το πρωί. Εκτός από την επιβεβαίωση της
« πλήρους υποστήριξής », δεν αναλαμβάνουν καμία ενέργεια για την προώθηση της απελευθέρωσής μου.
• Μαθαίνουμε επίσης ΠΏΣ έγινε η σύλληψή μου: ο ιδιοκτήτης του μπαρ μας είδε να επιστρέφουμε το βράδυ στο ξενοδοχείο, μετά την εκδρομή μας, και ενημέρωσε την αστυνομία για τις κινήσεις μας, παρακολουθώντας μας διακριτικά μέχρι τη σύλληψή μου.
• Μαθαίνουμε επίσης ότι το κατάστημα μπαρ δεν διαθέτει πλέον έγκυρη άδεια λειτουργίας. Εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων καταγγελιών από τα γύρω ξενοδοχεία, μια απόφαση της επαρχιακής αρχής για κλείσιμο του καταστήματος είναι «σε εκτέλεση» αλλά καθυστερεί λόγω «ετήσιων διακοπών και διαταραχθέντων δικαστικών ωραρίων λόγω ξηρασίας».
• Ο δικηγόρος μου μαθαίνει επιπλέον ότι ο ιδιοκτήτης του μπαρ αλλά και άλλων νυχτερινών καταστημάτων στον Άγιο Νικόλαο συλλαμβάνονται τακτικά λόγω καταγγελιών κατοίκων για νυχτερινή ηχορύπανση. Ωστόσο, απελευθερώνονται κάθε φορά, μερικές φορές μετά από παρέμβαση του δημάρχου, με την τελευταία σύλληψη να αναφέρεται πριν από… 10 ημέρες.
• Επιπλέον, προς μεγάλη μου έκπληξη, ο δήμαρχος μας ενημερώνει ότι αποστέλλει τη νομική σύμβουλο του δήμου για να καταθέσει υπέρ μου κατά τη διάρκεια της εμφάνισης μου ενώπιον του ανακριτή. Ωστόσο, η νομική σύμβουλος, μετά από επικοινωνία με τον δικηγόρο μου, αποσύρεται επικαλούμενη το γεγονός ότι εκπροσωπεί τους εταίρους του ιδιοκτήτη του μπαρ σε άλλες υποθέσεις και δεν μπορεί να εμφανιστεί παρά την επιθυμία του δημάρχου.
• Πολλοί έμποροι και πελάτες του ξενοδοχείου, καθώς και το προσωπικό του ξενοδοχείου (……..), επιθυμούν να καταθέσουν ότι δεν υπήρχαν πελάτες ή αποθηκευμένος εξοπλισμός στην περιοχή όπου ρίχτηκε το νερό και ότι η μουσική συνέχισε μέχρι τις 2:30 το πρωί, παρά τις δηλώσεις του ιδιοκτήτη του μπαρ.
• Είναι πλέον 7:00 το πρωί. Λόγω της δημοσιότητας που έχει πάρει η σύλληψή μου σε λίγες ώρες, ο αναπληρωτής δήμαρχος μας προτείνει να ζητήσουμε αναβολή της δίκης και σε αντάλλαγμα, αναλαμβάνει να πείσει τον ιδιοκτήτη να αποσύρει την καταγγελία. Προσφέρει επίσης μια άλλη εναλλακτική: να πληρώσω τα 1.000 € για τις υποτιθέμενες ζημιές, συν τα δικαστικά έξοδα, για να καταλήξει η υπόθεση. Αρνούμαι κατηγορηματικά και τις δύο προτάσεις.

Ήρθε η ώρα να παρουσιαστώ στη δικαστή στην κοντινή πόλη της Νεάπολης, εξίσου μακριά από το Ηράκλειο και το Άγιο Νικόλαο. Πριν φύγω από το αστυνομικό τμήμα, μου δίνονται 5 λεπτά για να φρεσκαριστώ και να φορέσω καθαρά και αξιοπρεπή ρούχα.

Στο Δικαστήριο, αναγκάζομαι αρχικά να περάσω από τη διαδικασία εγκληματολογίας: λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων και παλαμικών αποτυπωμάτων, φωτογραφίες εμπρός και προφίλ δίπλα σε ένα μέτρο ύψους, κ.λπ.

Η δικαστής μας δέχεται στις 11:30 και προσπαθεί αρχικά να επιβεβαιώσει, όχι τα γεγονότα αλλά, … σε ποιο βαθμό συνελήφθην εντός της νόμιμης προθεσμίας των 48 ωρών από την κατάθεση της. Μετά την αγόρευση του δικηγόρου μου και την επίσημη αμφισβήτηση των ισχυρισμών του ιδιοκτήτη, η δικαστής διατάσσει ευτυχώς συμπληρωματική έρευνα για να διαπιστώσει:

• Αν υπήρχε ηλεκτρονικός εξοπλισμός αποθηκευμένος εκεί που έπεσε το νερό.
• Αν ναι, σε ποιο βαθμό έχει καταστραφεί ο εξοπλισμός.
• Το ύψος της υποτιθέμενης ζημιάς.

Παρά την αντίρρηση του δικηγόρου μου, δεν κρατιέμαι και ρωτώ τη δικαστή γιατί δεν έχουν πραγματοποιηθεί αυτές οι έρευνες πριν από τη σύλληψή μου. «Γιατί έτσι είναι ο νόμος και η διαδικασία στην Ελλάδα!» : αυτή ήταν η μοναδική και λιτή απάντηση που μπόρεσα να πάρω, υπό την αυστηρή ματιά του συνηγόρου μου.

Επίσης, πρέπει να αναφέρω ότι εγώ και ο δικηγόρος μου παρατηρήσαμε τη δικαστή να σκίζει ένα έγγραφο κλήτευσης στο όνομά μου, έτοιμο προς υπογραφή. Έγραψε ένα άλλο μπροστά μας, ζητώντας συμπληρωματικές έρευνες.

Η καταγγελία αναστέλλεται, επομένως. Η δικαστής με επιβεβαιώνει ότι πλέον είμαι ελεύθερος να φύγω από το Δικαστήριο και την επικράτεια, εφόσον δώσω πληρεξουσιότητα στον δικηγόρο μου για να με εκπροσωπήσει για οποιαδήποτε περαιτέρω εξέλιξη στην υπόθεση.

Αποσυντεθειμένος από αυτά τα γεγονότα και την άγρυπνη νύχτα, βγαίνω από το Δικαστήριο : είναι 2 μμ. Στα 60 μου, μόλις πέρασα 12 από τις πιο σουρεαλιστικές και ταπεινωτικές ώρες της ζωής μου. Καταρρέω περισσότερο παρά κάθομαι στα σκαλοπάτια του δικαστικού μεγάρου, με το κεφάλι μου στα χέρια, προσευχόμενος να τελειώσει ο εφιάλτης.

Η σύζυγός μου με συνοδεύει στο ξενοδοχείο. Στο δρόμο, νιώθω μια τεράστια επιθυμία να κοιμηθώ και ταυτόχρονα μια φρικτή οργή για το άδικο της κατάστασης. Στο ξενοδοχείο, η σύζυγός μου, πάντα πανικοβλημένη, ψάχνει απεγνωσμένα ένα εισιτήριο για να επιστρέψουμε το συντομότερο δυνατόν στο Βέλγιο. Τα παιδιά μου βασανίζονται στην κάμαρά τους. Τρομοκρατημένοι με την εικόνα της σύλληψής μου. Είχα ξεκινήσει μια διαδικασία για να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα. Πλέον, τα παιδιά αρνούνται να θεωρούν τον εαυτό τους «Έλληνες», παρά το επίθετο τους. Η σύζυγός μου και τα παιδιά μου μου λένε επίσης κατηγορηματικά ότι δεν θέλουν να ξαναπατήσουν «σε αυτή τη χώρα».

Από όλη αυτή την περιπέτεια, νομίζω ότι η απόρριψη της Ελλάδας από τη σύζυγό μου και τα παιδιά μου με επηρεάζει το περισσότερο. Αλλά πως να τους κατηγορήσω για αυτό ;

Πριν την επιστροφή μου στο Βέλγιο, ο δικηγόρος μου μου διευκρινίζει ακόμη ότι ο φάκελος δεν θα έχει ευτυχές ή δυστυχές τέλος πριν από μερικούς μήνες, ακόμη και χρόνια. Το να στραφώ κατά της αστυνομίας ή των αρχών για κατάχρηση εξουσίας ή αυθαίρετη σύλληψη είναι μάταιο και μπορεί μάλιστα να έχει ως συνέπεια η συμπληρωματική έρευνα που διενεργείται από τη δικαστή να στραφεί εναντίον μου. Θα μπορούσα όντως να ξεκινήσω διαδικασία συκοφαντική καταγγελίας και συκοφάντησης κατά του ιδιοκτήτη του μπαρ και να ζητήσω αποζημίωση. Ωστόσο, η διαδικασία θα διαρκέσει τουλάχιστον 3 έως 4 χρόνια με χρονοβόρες και δαπανηρές έρευνες και χωρίς βεβαιότητα ότι θα καταλήξει θετικά. Ξαφνικά, με πιάνει μιά ναυτία στο στομάχι και στον λαιμό.

Ωστόσο, παραμένω με τις εξής ερωτήσεις:
• Πώς, σε ένα κράτος δικαίου, μπορεί ένας πολίτης να συλληφθεί, με βάση μια απλή κακοήθη καταγγελία, με τόση βία και χωρίς την πιο μικρή εκτίμηση για την οικογένεια μου, μάρτυρες της σύλληψής του;
• Ακόμη κι αν το ελληνικό δικαστικό σύστημα επιτρέπει μια τέτοια σύλληψη, πώς είναι δυνατόν να εφαρμόζονται ακόμη τέτοιες πρακτικές που θυμίζουν Χούντα των Συνταγματαρχών;
• Πώς μπορεί να γίνεται αποδεκτή από τις αστυνομικές, διοικητικές ή δικαστικές αρχές, ανεξαρτήτως του επιπέδου τους, μια τέτοια συνενοχή μεταξύ αστυνομικών αρχών και ιδιοκτήτη μπαρ;
• Γιατί η σύζυγός μου και τα παιδιά μου παρέμειναν χωρίς βοήθεια, χωρίς ενημέρωση, χωρίς υποστήριξη, κατά τη διάρκεια της κράτησής μου;
• Ποιος θα με αποζημιώσει για τα χιλιάδες ευρώ που δαπανήθηκαν για την οργάνωση της υπεράσπισής μου και της υπό όρους απελευθέρωσής μου;
• Τέλος, πώς η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία μπορεί να οργανώνει τέτοιας φύσης παραβιάσεις των βασικών δικαιωμάτων;

Αυτή η περιπέτεια θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε τουρίστα που βρίσκεται στην Ελλάδα. Η αλαζονεία της αστυνομίας, σε συνδυασμό με την υποκρισία των αστυνομικών και κοινοτικών αρχών, καθώς και με τις συκοφαντίες ενός αμφιβόλου ατόμου, μπορεί να οδηγήσουν στην σύλληψη και στην άμεση καταδίκη κάθε απλού πολίτη ή επισκέπτη της Ελλάδας.

Βεβαιώνω ότι η περιγραφή των γεγονότων είναι αυθεντική και ειλικρινής.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση ενδεχομένως χρειαστεί.

Με εκτίμηση,

Γρηγόρης ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΗΣ”.