Τα κατσίκια, που έχουν «καταλάβει» τα Αντικύθηρα, απειλούν και τα Κύθηρα!

Παίρνοντας αφορμή από την απάντηση του Δημάρχου Κυθήρων σε σχετική ερώτηση κατά την πρόσφατη ενημέρωσή του στα σωματεία των Αθηνών, ότι περιμένει σύντομα μία απόφαση των συναρμοδίων υπουργών, ώστε να χαρακτηρισθούν θηρεύσιμο είδος και με τον τρόπο αυτό να επιτευχθεί η μείωσή τους, ετοιμάσαμε ένα μικρό αφιέρωμα σε αυτή τη μάστιγα της φύσης και σε συνέχεια των όσων κατά καιρούς έχουμε γράψει στην έντυπη έκδοση.

Σκοπός μας η ευαισθητοποίηση και η κινητοποίηση όσο το δυνατόν περισσοτέρων ανθρώπων, ώστε να μην έχουν και τα Κύθηρα την τύχη των Αντικυθήρων! Μάλιστα, οφείλουμε να πούμε ότι δεν συμμεριζόμαστε την αισιοδοξία του Δημάρχου για την έκδοση αυτής της απαιτούμενης απόφασης, καθώς έχουμε συνηθίσει από τις ψεύτικες υποσχέσεις των υπουργών, αλλά και τη γραφειοκρατία και τις δυσκολίες και τις αναποτελεσματικότητες των τοπικών αυτοδιοικήσεων.

Ας δούμε όμως τι έγινε στα Αντικύθηρα.

Εκεί, όσο μειωνόταν ο ανθρώπινος πληθυσμός, τόσο αυξανόταν αυτός των κατσικιών. Όχι μόνο, επειδή είναι εξαίρετο έδεσμα, αλλά και για οικονομικούς λόγους, καθώς ήταν ένα μικρό, αλλά αναγκαίο συμπλήρωμα του εισοδήματος μερικών κατοίκων, που φύλαγαν τους άγονους βράχους του νησιού. Ως εδώ, θα μπορούσαμε να πούμε. Καλά. Όμως, είναι γνωστό ότι σε αυτό το κράτος κάνει ο καθένας ό,τι θέλει και ουδείς νόμος ισχύει. Τώρα, π.χ. περιμένουμε την απόφαση των υπουργών. Τόσα χρόνια, που στο γειτονικό μας νησάκι θανατώνονται εκατοντάδες κατσίκια το χρόνο και καταλήγουν στα στομάχια μας, γιατί δεν εφαρμόστηκε ποτέ κάποιος από τους νόμους που ήδη ισχύουν; Θα πείτε. Καλώς γίνεται. Μάλιστα. Τότε γιατί δεν γίνεται και στα Κύθηρα παρά «ενοικιάζονται» ή «προσλαμβάνονται» ειδικοί για να τηρούνται τα προσχήματα; Η πραγματικότητα κι εδώ ξεπερνά τους νόμους και τις προθέσεις ακόμη και της καλλίτερης και αποτελεσματικότερης τοπικής ηγεσίας. Γιατί και στα Κύθηρα πέφτει –και χωρίς την ….υπουργική απόφαση που περιμένουμε- ανηλεές κυνήγι. Όμως αυτά πολλαπλασιάζονται με  πλέον έντονους ρυθμούς. Θέλετε που οι άνθρωποι που ασχολούνται με την οργανωμένη κτηνοτροφία λιγοστεύουν, θέλετε η εγκατάλειψη των παλιών χωραφιών, θέλετε η πρόνοια της φύσης για τη …διατήρηση των κατσικιών, αυτά, παρά το κυνήγι, αυξάνονται.

Στα Αντικύθηρα υπολογίζεται ότι βόσκουν  4-5000 κατσίκια. Τα βλέπεις παντού. Οι λιγοστοί κάτοικοι περιφράσσουν με σύρματα τα σπίτια και τις αυλές για να μην τους εξαφανίσουν εν ριπή οφθαλμού τα λίγα βλίτα και τα λουλούδια. Έτσι, αντί να είναι περιορισμένα τα ζώα σε κάποιο χώρο, περιορίστηκαν οι άνθρωποι! Ακόμη και τους ναούς τους περίφραξαν  για να μην ….. «εκκλησιάζονται» τα κατσίκια εκεί! Και βέβαια, το ένα φέρνει το άλλο, όσοι ζουν από αυτά έχουν κάθε λόγο να μην πολυνοιάζονται και άντε να τους κατηγορήσεις μετά τόσο λίγοι που έμειναν. Μάλιστα χώρισαν το νησί σε 4-5 περιοχές, η κάθε μία των οποίων «εξουσιάζεται» από συγκεκριμένους ανθρώπους.

Εύστοχα ο ίδιος ο Δήμαρχος, που είναι Αντικυθήριος, τις χαρακτήρισε «τιμάρια» και βλέπει ότι σε λίγο, ανεξάρτητα από τις όποιες προσπάθειες που γίνονται, θα είναι μοιραίο να φύγουν και οι τελευταίοι άνθρωποι και να παραδοθεί το νησί στα κατσίκια!

Εκεί έχουμε και το εξής παράδοξο και μάλλον θα είναι πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία. Όλοι οι δρόμοι που διέρχονται από μέσα από τα ….τιμάρια, κλείνουν με πόρτες από σύρμα και, όταν θέλεις να περάσεις με το αυτοκίνητο, οφείλεις να κατέβεις, να ανοίξεις την πόρτα και μετά, αφού περάσεις, να την ξανακλείσεις για να μην αλλάξουν …τιμαριωτική περιοχή οι κατσίκες! Οι παλιότεροι θυμούνται στο νησί δέντρα, περιβόλια, αμπέλια και λιόφυτα. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Τα κατσίκια έχουν καταλάβει τα πάντα και τα λίγα αμπέλια έχουν διπλά συρματοπλέγματα, όπως τα αντίστοιχα στο Δυτικό μέτωπο στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για δένδρα και περιβόλια, ας μην το συζητάμε καλλίτερα. Σε λίγα χρόνια, πολύ λίγα, θα φθάνουν στα Αντικύθηρα κυνηγοί από Κρήτη και τα Κύθηρα και θα κάνουν «συρμαγιές» από κατσίκια, αφού δεν θα έχει απομείνει εκεί κανείς!

Τι γίνεται στα Κύθηρα; Κάτι παρόμοιο, αλλά σε μικρότερη κλίμακα αναλογικά, λόγω και άλλων μεγεθών. Όμως σε μερικές περιοχές δεν έχουν αφήσει τίποτα. Π.χ. σε Βάνη, Παλιόπολη και Αβλέμονα δεν τολμούν να βάλουν δένδρα ή λουλούδια και πρέπει να φυλάνε σκοπιά. Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά, αλλά έχουν ίδια βάση. Αν τα κατσίκια κάνουν ζημιές και διαμαρτυρηθεί κάποιος στους ιδιοκτήτες (γιατί κι εδώ υπάρχουν τέτοιοι) σου λένε: Δεν είναι δικά μου! Αν τα σκοτώσεις με ένα όπλο, τα ….διεκδικούν! Φθάσαμε να φοβούνται οι κάτοικοι να διαμαρτυρηθούν ή να το αποφεύγουν, καθώς γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να βγάλουν άκρη, κάτι που επεσήμανε και ο Δήμαρχος στην προαναφερθείσα συζήτηση, κάνοντας και την αναγκαία κριτική. Και τώρα τι γίνεται; Ο φόβος είναι ότι ίσως φθάσουμε σε ένα σημείο παρόμοιο με τα Αντικύθηρα ή της Ικαρίας, όπου σε κάποια βουνά, όση έκταση είναι μετά από κάποιο συρματόπλεγμα που ορίζει ιδιοκτησίες (;) ή, …τιμάρια να προστατεύεται και η άλλη να είναι στο έλεος της βόσκησης. Στο ένα μέρος πράσινο, στο άλλο κρανίου τόπος! Κάτι αντίστοιχο γίνεται και σε κάποια βουνά της Κρήτης. Κι εκεί ισχύει ο νόμος των ντόπιων που είναι ισχυρότερος από οιονδήποτε νόμο του κράτους, τον οποίο, εξάλλου, λίγοι εφαρμόζουν. (Μάλλον κανείς!!)

Και για να κλείσουμε το ειδικό αυτό αφιέρωμα. Νομίζουμε ότι η σχετική ανομία και ασυδοσία που επικρατεί παντού δεν αφήνει και όσες υπηρεσίες εργάζονται ακόμη κάπως, να κάνουν τη δουλειά τους. Δηλαδή. Οργανωμένη κτηνοτροφία, σφαγεία για να τονωθεί η τοπική παραγωγή και πλήρης εφαρμογή της ειδικής σήμανσης των ζώων. Όποια έχουν σήμανση σημαίνει ότι έχουν και ιδιοκτήτη. Όποια δεν έχουν να αποτελούν θηράματα. Και άλλα μέτρα φυσικά, τα οποία έχουμε προτείνει να εφαρμοσθούν κι εδώ όπως έγινε αλλού, αλλά δεν εφαρμόζονται. Είτε γιατί δεν υπάρχει οργάνωση και προσωπικό, είτε γιατί κυριαρχεί καμιά φορά (;) και ο υπολογισμός. Ας μην ξεχνάμε ότι μπορεί τα κατσίκια να μην έχουν ψήφους, έχουν όμως όλοι οι άλλοι!

Τέλος, θυμίζουμε τη ρήση γνωστού Έλληνα δασολόγου: «Ολόκληροι πολιτισμοί εξαφανίστηκαν από τη γη εξ αιτίας της περιβαλλοντικής καταστροφής που προξένησαν τα κατσίκια»