Τετ-α-τετ με την άγρια φύση
Στα δάση των Ιμαλαΐων, στο κεντρικό Μπουτάν, υπάρχει ένα δίκτυο μονοπατιών που ενώνει τα εθνικά πάρκα της χώρας – διάδρομοι πολύτιμοι για την επιβίωση της εξαιρετικά απειλούμενης τίγρης της Βεγγάλης. Μόλις 103 έχουν απομείνει στο Μπουτάν, λόγω της υλοτομίας και της λαθροθηρίας. Ύστερα από έρευνα σε χνάρια, «νυχιές» και κόπρανα, η ομάδα του Γάλλου φωτογράφου Εμανουέλ Ροντό έστησε οκτώ φωτογραφικές μηχανές και οκτώ βιντεοκάμερες σε συγκεκριμένα σημεία, με την ελπίδα να συλλάβουν έστω και μία εικόνα από αυτές. Μετά 23 ημέρες και εκατοντάδες λανθασμένα «κλικ», που πυροδοτούνταν από κινήσεις φύλλων ή ανέμους, έπιασαν το λαχείο. Μια εντυπωσιακή αρσενική τίγρη εμφανίστηκε, περιεργάστηκε τον εξοπλισμό και χάθηκε στο δάσος, αφού άφησε πίσω της μια σπάνια, συγκλονιστική εικόνα. Μια survivor ενός σπάνιου είδους στο φυσικό της περιβάλλον να κοιτά κατευθείαν τον φακό.
Στην εποχή του ίντερνετ, καταβροχθίζουμε εικόνες. Τις θεωρούμε δεδομένες και ξεχνάμε πόση δουλειά απαιτούν, ειδικά όταν πρόκειται για την άγρια φύση. Αυτά τα ζόρικα «κλικ» συγκεντρώνει κάθε χρόνο το βρετανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στον διαγωνισμό «Φωτογράφος της Άγριας Φύσης της Χρονιάς». Περισσότερες από 45.000 συμμετοχές είχε φέτος από επαγγελματίες και ερασιτέχνες από 95 χώρες. Από αυτές οι 100 καλύτερες θα ανακοινωθούν στις 16 Οκτωβρίου, τρεις ημέρες πριν ξεκινήσει η έκθεσή τους στο μουσείο, που θα διαρκέσει έως το καλοκαίρι του 2019.
Οι περισσότερες κρύβουν πίσω τους ιστορίες αγωνίας, αφοσίωσης, υπομονής, αλλά και αγάπης των φωτογράφων για τα «μοντέλα» τους. Ο Άνταμ Χακίμ Χογκ εντόπισε την κερασφόρο σαύρα των δέντρων στον δρόμο προς το σπίτι του στα βουνά του Πάανγκ της Μαλαισίας, σε μια μάχη ζωής και θανάτου με δηλητηριώδη σαρανταποδαρούσα. Τόσο τον συνεπήρε, που μόνο όταν η σαύρα κέρδισε θυμήθηκε να φωτογραφίσει. Πήδηξε σε ένα χαντάκι και έβγαλε το πορτρέτο του νικητή πάνω από τον ηττημένο. Το είδος είναι από τα αγαπημένα του και εξαιρετικά απειλούμενο. Συχνά περιπολεί την περιοχή για λαθροκυνηγούς – έτσι περίμενε η σαύρα να τελειώσει το γεύμα της για να σιγουρευτεί ότι θα επιστρέψει με ασφάλεια στο δάσος.
O Tζούλιους Κράμερ είχε στήσει τον εξοπλισμό του επί έναν χρόνο στα δάση της Βαυαρίας, αλλά είχε καταφέρει να καταγράψει μόνο δύο ευρασιατικούς λίγκες. Ήταν έτοιμος να τα παρατήσει, όταν ένας βιολόγος συνάδελφός του του σύστησε ένα σημείο. Ο Τζούλιους αντιμετώπισε προβλήματα με τον καιρό, τις μπαταρίες, ακόμα και με ιστούς αράχνης, μέχρι που η τύχη του γύρισε. Δύο μωρά λίγκες άρχισαν να παίζουν μπροστά στην κάμερα, δίνοντάς του εξαιρετικές εικόνες, αλλά και την ελπίδα ότι ο πληθυσμός τους αυξάνεται.
Υπομονή και αγωνία
Ο Ιταλός Βάλτερ Μπερναρντέσι αναγκάστηκε να πέσει στο παγωμένο νερό του νορβηγικού αρχιπελάγους προκειμένου να φωτογραφίσει από απόσταση αναπνοής θαλάσσιους ελέφαντες, εξασφαλίζοντας μια καταπληκτική εικόνα ενός ζώου που σπάνια βλέπουμε από τόσο κοντά. Οι περισσότεροι φωτογράφοι μαθαίνουν με τον καιρό τις συνήθειες των ζώων που απαθανατίζουν, προβλέπουν τη συμπεριφορά τους και τότε καταφέρνουν να συλλάβουν τις καλύτερες εικόνες. Έτσι προέβλεψε ο Ισαάκ Πρετόριους ότι η λέαινα που ξεκουραζόταν με το κοπάδι της έπειτα από ένα πλούσιο γεύμα θα σηκωνόταν για νερό από τη λίμνη. Παρότι τα λιοντάρια λαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της υγρασίας που χρειάζονται από την τροφή τους και από φυτά, ήξερε ότι πίνουν νερό όταν υπάρχει διαθέσιμο. Έστησε την κάμερα στην απέναντι πλευρά της λίμνης και περίμενε. Είχε δίκιο. Η λέαινα όχι μόνο πήγε για νερο, αλλά του έκανε τη χάρη να τον κοιτάξει και κατάματα… ■
Kythira Online
