ΘΕΛΓΑ – Ύμνος για τη ζωή

Πάντα χαίρομαι να γράφω για έργα σύγχρονων Κυθήριων λογοτεχνών. Πώς να το κάνουμε, τα Κύθηρα, το νησί της Αφροδίτης πάντα ενέπνεε και εσαεί θα εμπνέει. Μα όταν γράφω για νέο έργο του Γιώργη Π. Δρυμωνιάτη δεν νιώθω μόνο χαρά, μα και περηφάνια. Και όχι αδικαιολόγητα. Ο Γιώργης έχει υπερβεί πολλά μέτρα. Οι νοητικές του δυνάμεις, γαντζωμένες στα φτερά του έμφυτου ποιητικού του ταλέντου, εξακοντίζουν σε αιθέρια ύψη τα έργα του και από κει όλο και περισσότεροι τα βλέπουν και τα απολαμβάνουν. Όλο και περισσότεροι έλκονται και θέλγονται από αυτά. Ύμνος για τη Ζωή, η Θέλγα. Ευρηματικός και πάλι ο τίτλος. Από το ρήμα «θέλγω» έπλασε τη δική του «Θέλγα» ο Γιώργης. Κατάδικό του το όνομα, ερωτικό, γυναικείο όπως ταιριάζει στη Ζωή και στον Ποιητή. Καλαίσθητη και η μορφοποίηση του βιβλίου από τις Εκδόσεις Οδός Πανός.

Λογιστής και ορθολογιστής ο Δρυμωνιάτης ξεκινά τους 4.677 στίχους και τις 170 σελίδες του από τις αρχέγονες ρίζες της Ζωής. Λάτρης της Αστροφυσικής συναρπαστικό το ξεκίνημά του. «Καταρρέει το Σύμπαν μέσα μου/ την ώρα που μου συμβαίνεις!/ Στίλβοντα δύο άστρα με εμβολίζουν,/την ώρα που εσύ ακτινοβολείς…». Με ποιητική μαεστρία μάς περνά από το χάος στη συμπαντική έκρηξη, τα παράλληλα σύμπαντα, τα άστρα και τους αστερισμούς, τον ζωοδότη ήλιο, μέχρι και στα διάπυρα έγκατα της γης μας ταξιδεύει. Ο χωρο – χρόνος και η ενεργο – ύλη, συνάμα και το τυχαίο, απότοκο της εντροπίας της άναρχης μα σε σταθερή τροχιά προς τη συντέλεια οδεύουσα, απλοποιούνται μέσω ποιητικού εγχειριδίου. Προσγειώνει ομαλά, ο Δρυμωνιάτης, την ουράνια τεχνογνωσία. Ελίσσεται, σαν χέλι, στις πτυχές της ζωής για να μας συμβιβάσει με το υλικό μας σώμα και να μας πάει στα πεδία της ψυχής και της νόησης. Να ξεδιαλύνει με σαφήνεια το ένθεο από το θρήσκο. Μα κυρίως να συντρίψει τον θάνατο με τον δικό του τρόπο. «Αν φοβηθείς τον θάνατο,/ κάθε στιγμή πεθαίνεις./ Γι’ αυτό κι εγώ χωροχρονώ/ και δεν τον λογαριάζω./ Κι ομπρός στον απειρόχρονο/ το χάος μου αραδιάζω…». Παραδίδει τον ύμνο στη Ζωής στον αιθέρα, αντάμα με τη φύση και τα αισθήματα. Τον κορυφώνει και συχνά τον συμπλέκει με τραγούδι στον Έρωτα, γιατί αυτός ο φτερωτός με υπέρτατο τρόπο και τη συμπληρώνει και τη γονιμοποιεί. «Όσο μπορείς κοντά του να σταθείς/ Θέλγα μου, όμορφη ψυχή μου ερωτική,/ κι όλη τη νιότη σου, μα και το μέσο/ και το ύστερο κομμάτι της ζωής/ να του εμπιστευτείς/ και εξ αυτού πολύ να ευτυχίσεις».

Ο Δρυμωνιάτης αξιοποιεί τους στίχους και τις σελίδες του για να απλωθεί, σαν προζύμι, το πλήθος των θεμάτων και των εκβάσεων της ζωής. Η υγεία, η ελευθερία, η παιδία. Η ομορφιά της φύσης και η χρήση της, μα και το μοίρασμα των αγαθών της. Η δικαιοσύνη και το φως που οι νόμοι οφείλουν να εκπέμπουν. Οι καλές τέχνες και η ποίηση. Εξοβελίζει το μίσος και προάγει την παγκόσμια καλοσύνη, ευελπιστώντας πως κάποτε θα επικρατήσει. «…η κακότητα είναι, συνήθως,/ ίδιον των βλακών που ευφυείς θαρρούν πως είναι./ Ας ευχηθούμε κι ας πασχίσουμε λοιπόν/ η ξακουστή παιδεία των Ελλήνων/ να απλωθεί επί γης…». Στέκει στους θεμελιωτές της διανόησης και ιδιαίτερα στις διδαχές του Επίκουρου. Κι εγώ διαβάζοντάς τα «τάδε έφη Δρυμωνιάτης» ένιωσα σαν τότε που στα νιάτα μου ανέγνωσα την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Τότε από έκσταση περιβλήθηκα, αλάφρωσα και υψώθηκα κι ας δεν εννοούσα αυτά που διάβαζα. Τώρα όμοια ανυψώθηκα… μα όχι μόνο ψυχικά. Και νοητικά άνω κοίταξα. Αγαπητέ Γιώργη νιώθω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω για την προσφορά σου. Να σου ευχηθώ, Ποιητή μου, η λατρεμένη σου Θέλγα με καλοτάξιδο σκαρί να σαλπάρει. Κι όπου λιμνασμένα ύδατα συναντά με τους αφρούς της πλώρης, το πλατάγιασμα των κουπιών, μα πιότερο με το αγέρι που στα πανιά θα συλλέγει, ταραχή και κύμα να σηκώνει, έτσι που να ρυτιδιάζουν οι ατάραχες και γλιτσιασμένες επιφάνειες.

Υστερόγραφο: Στο διαδίκτυο υπάρχει διαφωτιστική συνέντευξη του Γιώργη Π. Δρυμωνιάτη στο περιοδικό «ΠΑΛΜΠΟΣ», μα και απόσπασμα του έργου «ΘΕΛΓΑ» όπου ό ίδιος με μοναδικό τρόπο απαγγέλει. Συνιστώ να βρείτε και τις δύο αναρτήσεις και να τις απολαύσετε.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΦΥΛΛΟ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ»