Τι θα γίνει αν ισχύουν όσα λέγονται προεκλογικά

Με βάση τα λεγόμενα των πολιτικών αρχηγών, δύο είναι τα ρεαλιστικά σενάρια που μπορεί να προκύψουν από τις εκλογές: το ένα είναι η αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ, με Πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη. Το άλλο είναι η αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με Πρωθυπουργό τον Τσίπρα. Φυσικά, ούτε το ένα ούτε το άλλο σενάριο μπορεί να προκύψουν από την πρώτη κάλπη, της απλής αναλογικής. Θα χρειαστούν τουλάχιστον δεύτερες ή ίσως ακόμη και τρίτες κάλπες, με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής που ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές και απαιτεί περίπου 37%-38% για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Γιατί υπάρχουν μόνο αυτά τα δύο ρεαλιστικά σενάρια; Πολύ απλά, επειδή όλα τα άλλα αποκλείονται, εφόσον βέβαια πάρουμε τοις μετρητοίς όσα λέγονται προεκλογικά από τους πολιτικούς αρχηγούς…

Ας τα πάρουμε με τη σειρά: Ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι αν είναι πρώτος στις εκλογές της απλής αναλογικής, θα συγκροτήσει προοδευτική κυβέρνηση με τον ίδιο στη θέση του πρωθυπουργού. Εκείνοι προς τους οποίους απευθύνεται δεν συζητούν τέτοιο ενδεχόμενο: ο Ανδρουλάκης δεν τον δέχεται για πρωθυπουργό, ο Βαρουφάκης δεν συγκυβερνά με φιλομνημονιακά κόμματα και ο Κουτσούμπας δεν συζητάει ούτε καν ψήφο ανοχής. Αρα, το σενάριο «προοδευτική διακυβέρνηση» δεν έχει καμία τύχη, εάν οι πολιτικοί αρχηγοί τιμήσουν τον λόγο τους.

Ας έρθουμε στην «τερατογένεση» την οποία χρησιμοποιεί ως «φόβητρο» ο Μητσοτάκης. Ποια είναι αυτή; Μια συγκυβέρνηση των ηττημένων –εφόσον αναδειχθεί πρώτο κόμμα η ΝΔ– αποτελούμενη από ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ και ΜέΡΑ25. Αριθμητικά μπορεί να συμβεί, ο Τσίπρας όμως λέει ότι δεν θα την επιχειρήσει αν δε βγει πρώτος, οι δε Ανδρουλάκης και Βαρουφάκης θα την αρνηθούν για τους λόγους που αναφέραμε προηγουμένως. Πάει και η «τερατογένεση», λοιπόν!

Και ερχόμαστε στη… σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση με Πρωθυπουργό είτε τον Ανδρουλάκη είτε τον Αγνωστο Χ ή –κατά την Ντόρα– τον… «kinder έκπληξη»! Για να υλοποιηθεί αυτή, πρέπει να πάρει ο Ανδρουλάκης «ισχυρό διψήφιο ποσοστό», το οποίο μεταφράζεται από τους επιτελείς της Χαριλάου Τρικούπη σε «κάτι λίγο πάνω από 10%» – γιατί αλλιώς ο Ανδρουλάκης δεν μετέχει σε κυβέρνηση, ούτε σοσιαλδημοκρατική ούτε τίποτα.

Ταυτόχρονα, όμως, για να γίνει τέτοια κυβέρνηση, πρέπει να συμφωνήσουν είτε ο Τσίπρας είτε ο Μητσοτάκης, είτε και οι δύο, ότι χάριν της σοσιαλδημοκρατίας και του Ανδρουλάκη ή του «Αγνώστου Χ» θα παραιτηθούν από τις πρωθυπουργικές φιλοδοξίες τους, και ας έχουν οι ίδιοι πάρει «ισχυρό διψήφιο ποσοστό» σχεδόν τριπλάσιο από του Ανδρουλάκη! Από ό,τι λένε –και οι δύο– δεν το συζητάνε, οπότε… πάπαλα και η σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση.

Υπάρχει άλλη εκδοχή; Ισως μια συνεργασία ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, δηλαδή του κόμματος που θα έρθει πρώτο με αυτό που θα έρθει τρίτο. Επειδή, όμως, ο τρίτος θεωρεί ότι πέραν της σοσιαλδημοκρατίας, δικαιούται και την πρωθυπουργία και ο πρώτος –όποιος κι αν είναι– δεν το θεωρεί σοβαρό να μπει σε τέτοια συζήτηση, ούτε αυτό το σενάριο έχει καμία τύχη.

Τι άλλο μένει, λοιπόν; Ή θα πρέπει να πιστέψουμε ότι τα λεγόμενα των πολιτικών αρχηγών θα πάνε στο καλάθι των αχρήστων ή θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι θα ψηφίζουμε… μέχρι τελικής πτώσης (ή αυτοδυναμίας).