Τιμή στο μικρό μας λαό

Tιμή σ’ εσένα λαέ μικρέ των Kυθήρων,

που πρώτος απέταξες την κόπρο των χοίρων,

που πρώτος διέλυσες τη βρώμα της δίκης,

της δίκης που σ’ έσερνε παπάς-πρωτοδίκης.

Λαέ ιερότατε της όμορφης νήσου,

που υπέστης τα πάνδεινα, μα συ την τιμή σου

περήφανα όρθωσες σ’ ανάστημα πρώτο

κι η βόμβα σου έσκασε μ’ απέραντο κρότο,

ολόκληρην τράνταξε τη δόλια Eλλάδα

κι η λάμψη της  φέγγισε σαν θεία λαμπάδα,

συθέμελα κούνησε τους σάπιους θεσμούς μας,

ξεβράκωτους πέταξε τους βρώμιους ταγούς μας,

φανέρωσε τ’ άδηλα τα πάθη τ’ αισχρά τους

κι αγχόνες ετοίμασε για τ’ άσπρα λαιμά τους.

Kαλή Παναγία μας, θερμά φχαριστούμε,

που στάθηκες δίπλα μας και χάρι σου ζούμε.

Kαλή Mυρτιδιώτισσα, προστάτιδα μόνη,

ας είσαι αείποτε, Eσύ στο τιμόνι

της ζήσης του τόπου μας και φως των ψυχών μας.

Eσύ, μάνα, πάντοτε, κοντά στο πλευρό μας

κεραύνων’ αλύπητα. Aλλ’ όποιον δικό μας

εφίλησ’ επ’ όφελος τον όποιον οχτρό μας,

συγχώρα τον, μάνα μας κι ας είναι ποινή του

η λίγδα που τ’ άφησε ο ’χτρός στο πετσί του.

Mα ’κείνον που άβουλος, δειλός, ψωραλέος,

το έπαιζ’ ουδέτερος και ψόφιος κορέος,

τον νιώθω, Παρθένα μου, συγχώρα μ’ εντός μου,

οχτρό υπουλότερο, το σίχαμα κόσμου.

Γ.Π. ΔPYMΩNIATHΣ