Το χρονικό ενός Ταξιδιού από Μέσα στο Εξω Πλειστόκενο….

Ανάμεσα σε γυναικεία σώματα και πρόσωπα στα όρια του φαντασιακού και της χθόνιας ύπαρξης, η θάλασσα, σ΄ όλες της τις εκφάνσεις, σαν γένεση, σαν προσευχή, σαν απειλή αθανασίας. Ο Αίολος να διατάζει να λύσουν τους ασκούς του, χρυσαφένιο κρόσσι ο ήλιος στην εσχατιά μιας μαβιάς γαλήνης, ένα φεγγάρι χλωμό γεννιέται στους αφρούς μιας θάλασσας που διεκδικεί τη μήτρα κάθε πλάσματος. Το δάσος σκοτεινό και φωτεινό το μονοπάτι, το πλατανόφυλο δακρυσμένο στο πρωτοβρόχι, η ομίχλη να σβήνει τα χρώματα, το πορφυρό μιας αγέννητης ανατολής και ο μπαλτάς του χασάπη να ακρωτηριάζει τους ευκάλυπτους και σαν να μην άρκεσε κι αυτό, το δηλητήριο της άγνοιας και της βλακείας στις ρίζες τους.

Βαθιά στο μαύρο της ομορφιάς και στο λευκό της πούδρας της άμμου, οι ρίζες θα επιμείνουν μέχρι το αίμα να πήξει την ακόρεστη απληστία και το διπλό πρόσωπο να περάσει μέσα απ΄ τον καθρέφτη, στην πίσω πλευρά των πραγμάτων…

Νάσια Ιωάννου

Ποταμός 6/8/2023

Σ.Σ. Με την αφορμή της έκθεσης φωτογραφίας του Κ. Κορωναίου.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ ΣΤΟ ΦΥΛΛΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023