Το γενεαλογικό δένδρο του ποιητή Γεωργίου Σουρή

Tο 1987 η Εταιρεία Κυθ. Μελε­τών οργάνωσε εκδήλωση για τον ποιητή Γεώργιο Σουρή με ομιλητή το Μα­νώλη Καλλίγερο, εκδότη της εφημε­ρίδας «Κυθηραϊκά». Στόχος να αποδειχθεί η Κυθηραϊκή καταγωγή του ποιητή. Ύστερα από την επιτυ­χημένη εκδήλωση, ο αείμνηστος Δημ. Κόμης, Πρόεδρος της Εταιρεί­ας τότε, μου έγραψε και με παρεκάλεσε, αν μπορούσα να ερευνήσω στο Αρχείο μας για τυχόν ανεύρεση στοιχείων σχετικών με τους προγό­νους του ποιητή. Πράγματι με κα­θυστέρηση πολλών ετών δημοσιεύω τα στοιχεία που συγκέντρωσα και τα συμπεράσματα, στα οποία κατέ­ληξα.

Δυστυχώς η οικογένεια αυτή με την τόσο γνήσια Κυθηραϊκή καταγωγή δεν διατήρησε τους δε­σμούς με το νησί, όμως ο ποιητής λέγεται ότι πήρε την ευστροφία του πατέρα του και τη φιλοπαίγμονα διάθεση των Κυθηρίων. Στο «ημε­ρολόγιο του Ρωμηού» με υπερηφά­νεια αναφέρει τα δύο νησιά της κα­ταγωγής των γονιών του. «Και ο Σουρής Γεώργιος Κυθήριος και Χιώτης απορριφθείς φιλό­λογος και του σταυρού ιππότης».

Στις απογραφές του 18ου αι. του πληθυσμού των Κυθήρων, στην ενορία του Αγίου Δημητρίου στη Γουρία, που ανήκε στο διαμέρισμα Ποταμού, είναι εγκατεστημένη η οι­κογένεια Σουρή, η οποία απογράφεται με το όνομα Λογοθέτης – Σουρής ή Μαυρίγιαννης – Σουρής ή α­πλώς Μαυρίγιαννης. Η οικογένεια απλώθηκε με τα άρρενα μέλη της και κατά το 19ο αι. διακρίνεται με τα παρωνύμια Σουρής – Μοσκοβίτης, Σουρής – Κοτσιφός, Σουρής – Μπέτος, Σουρής – Πεντάνουσος, Σουρής – Τσιτσίλιος. Αυτά τα 3 τε­λευταία είναι μητρωνυμικά, δηλ. προέρχονται από ονόματα γυναι­κών Μπέτα, Παντάνασσα και Τσιτσίλια αντίστοιχα. Από την οικογένεια Μαυρίγιαννη της Γουρίας προέρχεται ο Παναγιώτης (γεν. 1712) ο οποίος αναφέρεται με το παρωνύμιο Πικιόγιαννης. Γιος του Παναγιώτη είναι ο Γιάν­νης Μαυρίγιαννης (γεν. 1750) που παντρεύτηκε την Καικιλία (Τσιτσίλια) Σταμ. Βενάρδου, από τον ο­ποίο προέρχεται ο κλάδος Σουρή- Τσιτσίλιου. Ο Γιάννης με την Τσιτσίλια απέκτησαν πολλά παιδιά, μεταξύ αυτών το Χριστόφαλο, το Γιώργη και το Σταμάτη. Αυτά τα 3 αγόρια, γύρω στα 1800 μετακινήθησαν στον Καραβά. Ο Χριστόφαλος έγινε παπάς και στην απογραφή του 1814 είναι εφημέριος στον Αγιο Χαράλαμπο του Καραβά με 4 παι­διά, το Γεώργιο, το Νικόλαο, τον Ιωάννη και οπωσδήποτε το Χαρά­λαμπο, κατά τη συνήθεια των Καραβιτών να ονομάζει κάθε οικογέ­νεια ένα παιδί Χαράλαμπο, προς τιμήν του Αγίου. Ο παπα Χριστόφαλος  πέθανε νέος 43 ετών, το 1819. Ο γιος του Γιώργης παντρεύ­τηκε τη Μαρία Βενάρδου και απέ­κτησε 6 παιδιά. Το μεγαλύτερο, ο Χριστόφαλος, γεννημένος το 1822 έφυγε από τα Κύθηρα γύρω στο 1845 και πήγε στη Σύρο για να ανα­ζητήσει καλύτερη τύχη. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Χριστόφαλος  από το Τσιρίγο ασχολήθηκε με το εμπό­ριο και παντρεύτηκε τη Χιώτισσα Μαρία Παρπαρία. Από το γάμο αυ­τό γεννήθηκε ο ποιητής. Στο δημο­τολόγιο της Ερμούπολης Σύρου α­ναγράφεται ο ποιητής με έτος γέν­νησης το 1853. Δυστυχώς μια οικονομική καταστροφή ανάγκασε το Χριστόφαλο τα μετακομίσει στην Αθήνα με την οικογένειά του και έ­τσι ο ποιητής μεγάλωσε εκεί. Τον διεκδικούν λοιπόν τα Κύθηρα από την πλευρά του πατέρα του, η Χίος από την πλευρά της μητέρας του, η Σύρος όπου γεννήθηκε και η Αθήνα όπου έζησε.

Δυστυχώς η οικογένεια αυτή με την τόσο γνήσια Κυθηραϊκή καταγωγή δεν διατήρησε τους δε­σμούς με το νησί, όμως ο ποιητής λέγεται ότι πήρε την ευστροφία του πατέρα του και τη φιλοπαίγμονα διάθεση των Κυθηρίων. Στο «ημε­ρολόγιο του Ρωμηού» με υπερηφά­νεια αναφέρει τα δύο νησιά της κα­ταγωγής των γονιών του. «Και ο Σουρής Γεώργιος Κυθήριος και Χιώτης απορριφθείς φιλό­λογος και του σταυρού ιππότης».

Σαν ελάχιστο δείγμα τιμής στη μνήμη του μεγάλου ποιητή οφείλο­με να ονομάσομε τουλάχιστον ένα δρόμο στα Κύθηρα έστω και με κα­θυστέρηση 90 ετών!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση Φ. 212 – Μάρτιος 2007