Το νέο σταφιδικό ζήτημα

Ο άνθρωπος είπε κάτι πολύ λογικό. Αντί να στέλνουμε καλάσνικοφ στους Ουκρανούς, να τους στείλουμε σταφίδες. Το ευλογημένο αυτό προϊόν της ελληνικής γης προσφέρει θερμίδες για την αντιμετώπιση του ψύχους, έχει ευχάριστη γεύση και παιδαγωγική αξία. Διδάσκει τα αγαθά της ειρήνης στον φιλοπόλεμο αυτό λαό, που ανάγκασε τον Πούτιν να εισβάλει στη χώρα του για να τον ειρηνεύσει. Εκτός αυτού, όπως είπε ο εμπνευστής του σχεδίου κ. Αραχωβίτης, θα επιτρέψει στους παραγωγούς σταφίδας να ξεφορτωθούν το αδιάθετο προϊόν τους. Eχει ιστορική μνήμη ο βουλευτής. Προφανώς θέλει να αποφύγει ένα νέο σταφιδικό, σαν αυτό που κατέστρεψε την οικονομία στα τέλη του 19ου αιώνα. Η βαθιά Αριστερά ξέρει να συνδυάζει την οικονομία με την ανθρωπιά. Oχι σαν τους άλλους που στέλνουν καλάσνικοφ, τα οποία, πάντα κατά τον κ. βουλευτή, είναι «επιθετικά» όπλα. Oταν σου επιτίθενται κι εσύ αμύνεσαι επιτιθέμενος, τότε δημιουργείται εύλογος σύγχυσις. Δεν ξέρεις ποιος επιτίθεται και ποιος αμύνεται. Σε αυτές τις περιπτώσεις η σωφρονέστερη στάση είναι η υπεράσπιση του ανθρώπου. Αχ, Νατάσσα. Κι αν τα καλάσνικοφ και τα αντιαρματικά είναι επιθετικά όπλα, τότε τι είναι τα κοκτέιλ μολότοφ που χρησιμοποιούν οι Ουκρανοί όταν τους λείπουν τα καλάσνικοφ; Μήπως ο βουλευτής πρέπει να παραδεχτεί ότι και τα μολότοφ, αμυντικά ή επιθετικά, είναι πρώτης τάξεως πολεμικά όπλα; Το λέω για την επόμενη φορά που κάποιοι από τους ψηφοφόρους του θα τα χρησιμοποιήσουν για να παίξουν καίγοντας αστυνομικούς.

Αν όμως αυτό ισχύει για τον Πούτιν, τότε πώς δικαιολογείται το παραλήρημα των εγχώριων οπαδών του; Ελεύθεροι άνθρωποι είναι, οι περισσότεροι δεν σταμάτησαν να συναθροίζονται ούτε στη διάρκεια της καραντίνας. Ποια απομόνωση τους απέκοψε από την πραγματικότητα; Την περιέγραψε ο κ. Τσακαλώτος: «Μαζευόμαστε, συζητάμε με τις ώρες για τα πάντα και μετά πάμε για καμιά μπίρα».