Το παντελονάκι που έγινε σορτσάκι

Μέρες που περνάμε, τι καλύτερο για σήμερα από ένα Πρωτοχρονιάτικο παραμύθι. Ένα παραμύθι διδακτικό, όπως όλα τα παραμύθια.

Πριν από καιρό, συνάντησα τυχαία στο δρόμο και ύστερα από πολλά χρόνια, μια παλιά μου συνάδελφο. Αφού είπαμε τα λίγο πολύ γνωστά κοινωνικά, μού ανέφερε ότι πάντα θυμάται μια ιστορία που τους είχα πει και που τόσο είχε αρέσει, τότε, σε όλους όσοι είχαν παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο, ή κάτι παρόμοιο. Είχε ξεχάσει την περίσταση, θυμόταν όμως πολύ καλά την ιστορία.

Advertisement

Ήταν γύρω από τη συνεργασία. Μιλούσε για την ανάγκη να προγραμματίζουμε και να συντονίζουμε τη δράση μας. Με άλλα λόγια για τη σπουδαιότητα της Εσωτερικής Επικοινωνίας.

Η ιστορία μιλούσε για τον μικρό Πετράκη, που ακόμα φορούσε κοντά παντελόνια, αλλά λαχταρούσε πια ν’ απαλλαγεί απ’ αυτά και να φορέσει, επιτέλους, το πρώτο του μακρύ παντελόνι, όπως φορούσαν τα μεγαλύτερα παιδιά και, ήδη, μερικά ακόμα και της ηλικίας του.

Τα Χριστούγεννα έρχονταν και ένα μακρύ παντελόνι θα ήταν για τον Πετράκη το καλύτερο δώρο του Άη-Βασίλη για κείνη τη χρονιά. Μετά από πολλά παρακάλια η μάνα του ενέδωσε την τελευταία στιγμή και, λίγο πριν κλείσουν τα μαγαζιά, πήγε και αγόρασε ένα όμορφο μακρύ παντελόνι για τον αγαπημένο της Πετράκη. Καθώς δεν τον είχε μαζί της για να προβάρει το παντελόνι, όταν ο Πετράκης, λίγο αργότερα, το δοκίμασε στο σπίτι, ήταν δέκα πόντους μακρύτερο από το κανονικό.

Ήταν αργά πια για να κάνουν οτιδήποτε. Τα μαγαζιά, που θα μπορούσαν να το επιδιορθώσουν, είχαν κλείσει και την επόμενη ξημέρωναν Χριστούγεννα. Στενοχωρήθηκαν όλοι. Πολύ περισσότερο βέβαια ο Πετράκης και έπεσαν να κοιμηθούν. Δεν ήταν γραφτό, φαίνεται, να φορέσει μακρύ παντελόνι ο Πετράκης, ούτε αυτά τα Χριστούγεννα.

Τη νύχτα, η μητέρα δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Η σκέψη ότι ο Πετράκης δε θα είχε ευτυχισμένα Χριστούγεννα δεν της έφευγε από το μυαλό. Χωρίς να σκεφτεί περισσότερο, σηκώνεται σιγά σιγά και κρυφά κρυφά χωρίς να ενοχλήσει την υπόλοιπη οικογένεια, κάθεται και διορθώνει το παντελόνι. Το τοποθέτησε και πάλι εκεί που το είχαν αφήσει αποβραδίς και πήγε πανάλαφρη στο κρεβάτι της, για να κοιμηθεί, αυτή τη φορά αμέσως.

Ύστερα από λίγο, για τους ίδιους λόγους, σηκώνεται η γιαγιά τού Πετράκη που επίσης δεν είχε ύπνο. Αν είναι δυνατόν να άφηναν το παιδί χωρίς το μακρύ παντελόνι που τόσο ήθελε, χρονιάρα μέρα. Κατεβαίνει λοιπόν κι αυτή, παίρνει το παντελόνι από εκεί που το είχε αφήσει η μητέρα και αφαιρεί και εκείνη τους δέκα πόντους που περίσσευαν…

Μία ώρα μετά ήταν η σειρά τής μεγάλης αδελφής τού Πετράκη, που κι αυτή δεν άντεχε στην ιδέα ο αγαπημένος της αδελφούλης να κάνει Χριστούγεννα χωρίς το πρώτο μακρύ του παντελόνι. Δε χάνει καιρό, σηκώνεται κι αυτή και με κάθε προφύλαξη κάνει στο παντελόνι το ίδιο πράγμα που είχαν κάνει προηγουμένως σ’ αυτό η μητέρα και η γιαγιά…

Φαντάζεστε την απογοήτευση τού Πετράκη, όταν το πρωί που, πετώντας από τη χαρά του, πήγε να το φορέσει, βρήκε το παντελόνι πιο κοντό, ακόμα πιο κοντό και από τα κοντά του παντελόνια που τόσο είχε βαρεθεί να φοράει.

Ήταν μια πραγματικά όμορφη και διδακτικότατη ιστορία, που είχε ανεξίτηλα καταγραφεί στη μνήμη της συναδέλφου μου και που με μεγάλη νοσταλγία θυμηθήκαμε μαζί.

Τις θερμότερες ευχές μου για καλή χρονιά, με υγεία και προκοπή.

* τ.γενικός διευθυντής εταιρειών του ευρύτερου  χρηματοπιστωτικού τομέα  gcostoulas@gmail.com