Το τελευταίο ξεχασμένο βασίλειο που πληρώνεις εισιτήριο για να μπεις

Τόποι και μέρη στον πλανήτη που καθηλώνουν σε κάθε μοναδική ματιά που μεταδίδουν όσοι τυχεροί πάτησαν το πόδι τους και έγιναν κοινωνοί ενός παγκόσμιου μεγαλείου. Η Ασία είναι το μέρος που συχνά πυκνά αναφέρεται ως εξωτικό. Οι πολιτισμοί και οι άνθρωποι που κατοικούν για αιώνες στην αχανή αυτή ήπειρο γοήτευαν και γοητεύουν τους πολίτες των δυτικών χωρών. Και αυτό κυρίως γιατί βγάζουν έναν μυστικισμό και μία μαγεία που όμοια τους συναντώνται σε λίγα μέρη στον πλανήτη.

Χώρες που έχουν αλλάξει σύνορα, πληθυσμοί που για εκατοντάδες χρόνια μπορεί να ζούσαν σε άλλο γεωγραφικό τόπο και μετά από τις επελάσεις, πολεμάρχων, στρατών, αποικιοκρατών να έχουν μετοικήσει σε κάποιο άλλο σημείο και να ζουν υπό άλλο καθεστώς. Η Ασία άλλωστε έχει μια μακρά ιστορία κατακτήσεων με θρησκευτικά ή πολιτικά κίνητρα.

Εν γένει στον κόσμο είναι λίγα τα απάτητα σημεία. Ελάχιστα τα μέρη όπου δεν έχει φτάσει ο άνθρωπος. Όχι σαν τυφώνας που θα τα σαρώσει όλα, αλλά σαν εξερευνητής που θέλει να βιώσει το δέος που μπορεί να προκαλέσει το άγνωστο. Και το άγνωστο συναρπάζει. Προστατευμένο από κάποια εκ των ψηλότερων βουνών στον πλανήτη στέκει περήφανο το τελευταίο ξεχασμένο και απαγορευμένο Βασίλειο στον κόσμο. Το Mustang (ή Upper Mustang όπως χρησιμοποιείται συχνά πυκνά), ή η Γη του Λο μένει αγέρωχο απέναντι σε δυτικούς ή ανατολικούς επεκτατισμούς. Mε αυστηρούς κανόνες που κανένας δεν μπορεί να παραβεί αλλά και πλούσια και παράξενη ιστορία που περιλαμβάνει ακόμα και μαθήματα ανορθόδοξου πολέμου σε αντάρτες από την CIA. Άλλωστε πού αλλού δεν έχουμε δει ή διαβάσει για την εμπλοκή των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ.

Ένα Βασίλειο μέσα σε μία χώρα

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το Mustang είναι ανάμεσα σε δύο χώρες μιας και τα 2/3 του ανήκουν γεωγραφικά στο Νεπάλ, ενώ το 1/3 έχει θιβετιανές αναφορές και οι κάτοικοι χρησιμοποιούν στοιχεία από τις γλώσσες και των δύο κρατών. Φυσικά το Mustang εκτός από τις πολιτισμικές και κοινωνικές επιρροές του έχει δεχτεί και την πίεση που έχουν δεχτεί τα άλλα δύο κράτη από τους γείτονες του και κυρίως από την Κίνα.

Όπου υπάρχει επεκτατικό ενδιαφέρον όμως, συνήθως, κρύβονται από πίσω κέρδη και εμπορεύματα. Από αρχαιοτάτων χρόνων ωστόσο τα εμπορεύματα, που αποφέρουν και κέρδη χρειάζονται δρόμους για να μετακινηθούν. Οι κάτοικοι του Mustang κρατούσαν ένα ισχυρό προπύργιο του εμπορικού δρόμου από το Θιβέτ, μεταξύ των Ιμαλαίων και την Ινδία. Για εκατοντάδες χρόνια οι πολίτες της Γης του Λο κατείχαν μία προνομιακή θέση. Την οποία την χρησιμοποιούσαν και για να μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς αλλά και για να ταξιδεύουν ώστε να βλέπουν τους συγγενείς τους στο Θιβέτ.

Το Mustang ήταν ένα αυτόνομο και ανεξάρτητο Βασίλειο που για τουλάχιστον 2 αιώνες (μεταξύ 15^ου και 17^ου) ζούσε σχεδόν αποκλειστικά από τον έλεγχο του εμπορικού δρόμου. Μέσα από τις προφορικές παραδόσεις λέγεται ότι το Βουδιστικό αυτό Βασίλειο ιδρύθηκε από τον πολέμαρχο Ame Pal το 1380. Στα τέλη του 18^ου αιώνα προσαρτήθηκε στο Βασίλειο του Νεπάλ.

Ο τουρισμός και το εισιτήριο εισόδου

Η περιοχή του Βασιλείου, σε απογραφή που έγινε το 2001, μέτρησε περίπου 15.000 κατοίκους οι οποίοι βρίσκονται διασκορπισμένοι στις 3 μεγάλες πόλεις και 30 μικρότερους οικισμούς. Η πρωτεύουσα Lo Manthang είναι ένα μέρος σπάνιας ομορφιάς και ηρεμίας με αρκετές ιδιομορφίες και όσον αφορά την γεωγραφία του αλλά και όσον αφορά τους νόμους του κράτους.

Τον 20ο αιώνα δειλά δειλά το Βασίλειο άνοιγε με πολύ αργούς ρυθμούς για τουρίστες οι οποίοι περνούσαν τα Ιμαλάια από και προς την Ινδία. Τα τελευταία χρόνια το μέρος έχει γίνει πόλος έλξης για ορειβάτες και περιπατητές αλλά δεν είναι όλοι και όλες ευπρόσδεκτοι.

Το Mustang έγινε δημοκρατικό καθεστώς μόλις το 2008 όταν πέρασε διοικητικά στο κράτος του Νεπάλ. Το απομονωμένο αλλά πανέμορφο αυτό μέρος έσπασε την απαγόρευση σε επισκέπτες μόλις το 1992. Μέχρι τότε δεν επιτρεπόταν η είσοδος στο ξεχασμένο Βασίλειο. Και ας ήταν σε πτώση η όποια αίγλη είχε ανάμεσα στα όμορα κράτη. Μάλιστα μέχρι και πριν το 1992 μόλις μία ντουζίνα δυτικοί ταξιδιώτες είχαν καταφέρει να περάσουν τα σύνορά του.

Από το 1992 και μετά έγινε ένα σχετικό άνοιγμα αλλά και πάλι η είσοδος είναι ρυθμιζόμενη και αυστηρή. Για να εισέλθει κάποιος στο Βασίλειο χρειάζεται μία ειδική άδεια η οποία δεν είναι απλό στο να την αποκτήσει κάποιος ενώ πρέπει να πληρώσει και 50 ευρώ εισιτήριο εισόδου. Αυτά τα μέτρα πάντως δεν έχουν πτοήσει τους τουρίστες που μαγεύονται από τα απίστευτα τοπία των Ιμαλαίων και της ηρεμίας και γαλήνης που πάντα είχαν οι κάτοικοι του Mustang.

Πλέον είναι χιλιάδες αυτοί που το έχουν διασχίσει κυρίως με τα πόδια, κάνοντας το παλιό και παραδοσιακό δρομολόγιο του εμπορίου. Το 50αρικο εισιτήριο ωστόσο έχει γίνει και λόγος διαμάχης με τις αρχές του Νεπάλ μιας και οι ντόπιοι ισχυρίζονται πως δεν τους αποδίδονται τα έσοδα από τα εισιτήρια εισόδου και απειλούν με ολοκληρωτικό αποκλεισμό των τουριστών.

Οι Μοναχοί πολεμιστές που εκπαιδεύτηκαν από τη CIA

Σε γενικές γραμμές όλο το Βασίλειο του Mustang αποτελείται από ανθρώπους που ασπάστηκαν τον Βουδισμό, τις διδαχές του και τον τρόπο ζωής που αυτός απαιτεί. Οι άνθρωποι είχαν σαμανικές ρίζες και η πνευματικότητα ήταν χαρακτηριστικό της καθημερινότητάς τους.

Μετά την βίαιη εισβολή της Κίνας στο Θιβέτ ο Δαλάι Λάμα, διέφυγε από τη χώρα για την Ινδία. Τότε ήταν που οι φιλήσυχοι μοναχοί μετατράπηκαν σε πολεμιστές για να υπερασπιστούν τη χώρα τους από τους τους εισβολείς. Το αντάρτικο που έφτιαξαν ήταν ένα από τα πλέον άγνωστα παγκοσμίως αλλά από τα πιο παθιασμένα και αποτελεσματικά.

Οι πολεμιστές Khampa βρήκαν καταφύγιο στο Mustang ώστε να προστατέψουν τη χώρα τους και τις αξίες τους. Ο μόνος τρόπος για να διασχίσει κανείς τη χώρα του Λο ήταν τα άλογα εκτός και αν ήθελε να περπατάει για μέρες σε αντίξοες κλιματολογικές συνθήκες. Έτσι οι έφιπποι πολεμιστές-μοναχοί κράτησαν για περίπου 24 χρόνια την ακεραιότητά τους.

Από το 1950 ωστόσο τράβηξαν την προσοχή της CIA η οποία για να μπορεί να έχει έλεγχο πάνω στον «αυξανόμενο κομμουνιστικό κίνδυνο» και την επέλαση του Μάο Τσε Τουνγκ στην Ασία αποφάσισε να δημιουργήσει δεσμούς με το αντάρτικο. Τα αποτελέσματα της βοήθειας των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών είναι διφορούμενα αλλά σε κάθε περίπτωση οι μοναχοί πολεμιστές δεν θα άντεχαν για 24 χρόνια χωρίς μία έξωθεν βοήθεια.

Συγκλονιστική είναι η σκηνή που περιγράφεται σε ιστορικά βιβλία και η οποία αναφέρει τις τελευταίες μέρες των πολεμιστών που είχαν απομείνει να μάχονται στο Mustang. Οι Νεπαλέζικες δυνάμεις τους είχαν περικυκλώσει και ο Δαλάι Λάμα έκανε έκκληση για κατάπαυση πυρός και παράδοση των όπλων από πλευράς ανταρτών ώστε να αποφευχθεί ένα λουτρό αίματος.

Κάποιοι Khampa παρέδωσαν τα όπλα τους. Όσοι δεν το έκαναν αυτοκτόνησαν λόγω ατίμωσης, κόβοντας τον λαιμό τους από τα μεσαιωνικά τείχη που περικλείουν την πρωτεύουσα του Mustang, Lo Manthang.